บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 20 หน้า 4
บุญส่งเอาปืนมาขัด ขณะคุยกับพิมพ์พร เจิดนภา
พิมพ์พรออกความเห็น “ความลับไม่มีในโลก ถ้านังคำแก้วมันหนังเหนียว ฆ่าไม่ตาย สักวัน มันต้องย้อนกลับมา “
บุญส่งมั่นใจ “ทั้งแม่ ทั้งผัวมันอยู่ที่นี่ มันหนีไปไหนไม่ได้ไม่ได้หรอก”
“พิมพ์จะคอยเฝ้าทศพล เอิ่บ ! กระต๊อบทศพล... ไม่ให้คลาดสายตา พ่อไม่ต้องห่วงนะคะ พิมพ์จะเอายัยเจิดไปเป็นเพื่อน”
เจิดนภาอ้าปากหวอ “ห๊า! ฉันด้วยเหรอ!“
“ไม่ได้! พ่อไม่อนุญาต มันเสี่ยงเกินไป“
“หมออ่วมบอกว่านังคำแก้วกลัวว่านพญาลิ้นงู พิมพ์จะเอาติดตัวไปด้วย ต้องทำให้ทศพลรู้เช่นเห็นชาตินังงูผีให้ได้”
เจิดนภาท้วง “แต่มันเป็นงูนะพิมพ์”
“งูก็งูสิ! งูมันจะมาสู้คนได้ยังไง“ พิมพ์พรพูดจบก็สะบัดหน้าเดินหนีไปทันที
เจิดนภาหน้าเลิ่กลั่กวิ่งตามไป
กำนันแย้มซึ่งแอบฟังอยู่ ดูออกว่าบุญส่งเป็นห่วงลูกตามประสาคนเป็นพ่อ “ผมจะส่งคนตามไปดูแลลูกสาวคุณให้ “
บุญส่งอดเป็นห่วงในความกล้าบ้าบิ่นของพิมพ์พรไม่ได้
เพื่อนทศพลทั้งสี่หน้าตาตื่นเมื่อรู้เรื่องจากทศพล ต่างอุทานพร้อมกัน “คำแก้วยังไม่ตาย !!!”
“ชู่วววว์... เบาๆสิวะ เดี๋ยวพวกกำนันแย้มก็แห่กันมาหรอก ฉันอยากปิดเรื่องนี้เป็นความลับ คำแก้วจะได้ไม่เดือดร้อน”
สมมาตรเอามือตบเบาๆที่หน้าทศพล เช็คดูว่าประสาทยังดีอยู่หรือเปล่า“นี่แกคิดมากเรื่องเมียตาย จนเพ้อเห็นภาพหลอนหรือเปล่าวะไอ้พล”
วันชนะกังวล “ท่าทางจะอาการหนักว่ะ ฉันว่าเตรียมส่งมันไปอยู่หลังคาแดงได้เลย”
“ฉันไม่ได้บ้านะเว้ย ไอ้มาตร ไอ้นะ คำแก้วยังไม่ตายจริงๆ คำแก้วกลับมาหาฉันที่กระต๊อบตอนใกล้สว่าง”
ประกิตกลัว “ใกล้สว่าง! ชัดเลย! ผีชัวร์!“
“ผีบ้าผีบออะไรวะ ฉันไม่ได้เห็นคำแก้วคนเดียว น้าคำปองก็เห็น พวกแกรู้แล้ว ก็ปิดปากให้สนิท อย่าให้ใครรู้เด็ดขาดว่าคำแก้วยังไม่ตาย แม้กระทั่งพิมพ์พรกับเจิดนภา”
เพื่อนทศพลทั้งสี่ยังไม่ปักใจเชื่อว่าคำแก้วยังไม่ตาย
ระหว่างทางไปเถียงนา วันชนะ ประกิต สมมาตร เชษฐ์ ยังคาใจเรื่องที่ทศพลบอก
วันชนะเอ่ยขึ้น “พวกแกเชื่อเรื่องที่ไอ้พลมันพูดรึเปล่าวะ”
เชษฐ์ไม่แน่ใจ “เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง คำแก้วอาจจะตาย หรืออาจจะยังไม่ตายก็ได้”
สมมาตรเป็นห่วงเพื่อน “หวังว่าไอ้พลคงไม่ได้สติแตกเห็นภาพหลอนคำแก้วลอยไปลอยมานะเว้ย”
ประกิตผวา “ตอนยังอยู่ เป็น “งูผี” ก็น่ากลัวจะแย่ ตอนนี้คำแก้วตายไปแล้วเป็น “ผีงู” จะน่ากลัวสักแค่ไหนวะ”