บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 18 หน้า 11
“คำแก้วตายแล้ว !” วันชนะทนไม่ไหวสวนขึ้นมา
ทศพลโมโหสุดขีด “ไอ้นะ ! ถ้ากูไม่เห็นมึงเป็นเพื่อนกูต่อยมึงปากแตกไปแล้ว”
“ไอ้พล ! มีสติหน่อยสิวะ คำแก้วตายแล้วจริงๆ คนเขารู้กันทั่วดอนไม้ป่า ถ้าไม่เชื่อแกลองถามใครดูก็ได้” สมมาตรเข้าปลอบ
ทศพลเห็นท่าทีจริงจังของเพื่อนๆ ก็ถึงกับช็อค “ใคร ? ใครทำเมียฉัน ? ฉันถามว่าใคร !”
เพื่อนทั้งสี่เห็นแววตาเต็มไปด้วยไฟแค้นของทศพลก็มองหน้ากันเลิ่กลั่ก ไม่กล้าบอก
กำนันแย้มกับพวกร่ำสุราฉลองชัยชนะที่บ้านหมออ่วม
“ข้าให้คนเอาศพนังคำแก้วโยนทิ้งลงหน้าผาไปแล้ว ป่านนี้ร่างมันคงแหลกเหลวป่นปี้ เป็นเหยื่อแร้งกาอยู่ก้นเหว” กำนันแย้มสะใจ
“จบสิ้นกันเสียที ! ในที่สุดข้าก็ปราบนังงูผีได้สำเร็จ” หมออ่วมยืดอกอย่างผู้มีชัย
กอโล่งอก “คราวนี้ชาวดอนไม้ป่าจะได้เลิกหวาดผวาว่าใครจะต้องตกเป็นเหยื่อนังงูอัปรีย์นั่นเสียที”
กำนันแย้มเห็นด้วย “ล้างแค้นนังงูผีได้ ไอ้เลื่องลูกชายข้ามันคงตายตาหลับ”
“เสียดาย ! มันน่าจะกลายร่างเป็นงูยักษ์ ข้าจะได้จับมันถลกหนังมาทำรองเท้าให้สาสมกับที่มันทำให้ข้าต้องกลายเป็นคนพิการขาเป๋แบบนี้” บุญส่งอาฆาต
“ป่านนี้นังคำแก้วมันคงชดใช้กรรมอยู่ในนรกขุมไหนสักขุม” หมออ่วมหัวเราะสะใจ คนอื่นๆ พากันหัวเราะไปด้วย
ทันใดนั้น ทศพลก็โผล่พรวดเข้ามาอาละวาด เตะหิ้งพิธีของหมออ่วมป่นปี้
“เฮ้ย ! นี่มันอะไรกันวะ” หมออ่วมสะดุ้งโวยวาย
“พวกแกมันไอ้ฆาตกร ! รวมหัวกันฆ่าคำแก้ว !” ทศพลด่าทอ
“อุวะ! ชาวบ้านเค้ารู้กันทั่วทั้งดอนไม้ป่าว่าเมียมึงเป็นนางพญางู มึงยังโง่เง่าดักดานอยู่อีก” กำนันแย้มยัวะ
“ไม่จริง ! พวกแกใส่ร้ายคำแก้ว ฉันอยากจะรู้นักว่าจิตใจพวกแกทำด้วยอะไร พวกแกยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า”
บุญส่งอธิบาย“ทศพล ! ฟังอาให้ดี! แกน่ะหลงเสน่ห์นังงูเผือกจนไม่ลืมหูลืมตา นังคำแก้วมันตายก็ดีแล้ว แกจะได้หลุดพ้นจากอาถรรพณ์ที่ครอบงำแกเสียที”
“ผมไม่นึกเลยว่าอาบุญส่งจะเห็นดีเห็นงามกับไอ้เดนคนพวกนี้”
“ไอ้เด็กเมื่อวานซืน !” กำนันแย้มเอาไม้ตะพดฟาดไปที่หัวทศพลอย่างแรงจนหัวแตก ตาพร่า เลือดอุ่นๆไหลโชก “วันนี้กูจะเอาเลือดหัวมึงออกล้างอาถรรพณ์นังงูผี มึงจะได้หายบ้า”
กำนันแย้มเงื้อไม้ตะพดจะหวดทศพลอีกรอบ พิมพ์พรรีบปรี่เข้ามาขวางเอาไว้ “อย่า ! ลุงกำนัน ! ฉันขอเถอะ!”
กำนันแย้มเห็นแก่พิมพ์พรเป็นลูกสาวบุญส่งจึงยอมหยุด