บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 18 หน้า 12
กระต๊อบทศพล พิมพ์พรทำแผลให้ทศพลที่นั่งนิ่งหมดอาลัยตายอยาก
“กลับกรุงเทพกับพิมพ์เถอะนะ”
“ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น ผมจะอยู่ที่นี่คำแก้วอาจจะยังมีชีวิตอยู่ก็ได้”
“นังคำแก้วมันตายไปแล้ว พิมพ์เห็นกับตาตอนที่หมออ่วมเอาดาบเหล็กไหลฟันมันฟุบลงกับพื้น”
“ไม่จริง! ถ้าคำแก้วตาย ไหนล่ะศพของคำแก้ว”
“เมื่อไหร่พลจะยอมรับความจริงสักที!! นังนั่นมันเป็นปีศาจ พลไม่มีวันรักกับมันได้ !!”
“เลิกพูดเรื่องนี้สักที ผมไม่อยากฟัง! ถ้าพิมพ์อยากกลับกรุงเทพก็กลับไปเลย ไม่ต้องมายุ่งกับผม” ทศพลเบือนหน้าหนี
พิมพ์พรโกรธลุกออกไปอย่างไม่สบอารมณ์
ทศพลนั่งเหม่อลอยอยู่ที่นอกชาน ไม่ยอมกินข้าวกินปลา นั่งคิดถึงแต่คำแก้ว และภาพความชื่นมื่นระหว่างทศพลกับคำแก้วตอนเป็นผัวเมียกัน วันชนะ ประกิต สมมาตร และเชษฐ์เดินเข้ามานั่งข้างๆ ให้กำลังใจ
ประกิตตบไหล่ “หักอกหักใจซะบ้างเถอะวะไอ้พล ต่อให้คำแก้วไม่ตาย แกสองคนก็รักกันไม่ได้อยู่ดี”
“ทำไมฉันจะรักกับคำแก้วไม่ได้”
วันชนะ ประกิต สมมาตร และเชษฐ์หันมองหน้ากัน วันชนะตัดสินใจบอกไปตรงๆ “ก็คำแก้วเป็นงูน่ะสิวะ พวกฉันเห็นมากับตา”
ทศพลโมโหจัด ทนไม่ไหว ต่อยปากวันชนะทันทีจนกองกับพื้น ประกิตรีบเข้าไปพยุงวันชนะ สมมาตรกับเชษฐ์ก็ช่วยดันทศพลออกห่าง
“ไม่นึกเลยว่าแกจะพลอยบ้าไปกับเค้าด้วยฉันผิดหวังในตัวแกจริงๆ”
สมมาตรพยายามปลอบ “ฉันรู้ว่ามันเชื่อยาก แต่ไอ้นะมันเตือนแกด้วยความหวังดีนะเว้ย”
“หวังดีกับผีน่ะสิ ไอ้นะมันคงร่วมมือกับพิมพ์พรหาทางใส่ร้ายคำแก้ว”
“ไม่มีใครใส่ร้ายเมียแกหรอกนะไอ้พล คำแก้วเป็นงูจริงๆ” เชษฐ์พยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ
“หลวงปู่ ! นี่แกก็อีกคนเหรอ”
วันชนะชักโมโหที่ทศพลไม่ยอมฟังใคร “ไอ้พล ! เชื่อพวกกูมั่งสิวะ! เมียมึงเป็นงูจริงๆ”
ทศพลชี้หน้า “ถ้ามึงยังไม่หุบปากกูจะเอากำปั้นยัดปากมึงเดี๋ยวนี้ !!!”
วันชนะสวน “กูเตือนมึงแล้วนะ มึงจะเชื่อหรือไม่ก็เรื่องของมึง จะโง่เง่าดักดานไปจนตายก็เรื่องของมึง คนอื่นตาสว่างกันหมดแล้ว เหลือแต่มึงนั่นแหละ”
ประกิตปรามวันชนะให้เพลาๆ ลง “ใจเย็นๆ หน่อยสิวะ เพื่อนกันทั้งนั้น”
“ไม่ยงไม่เย็นมันแล้ว กูจะพูดให้มันจบๆ ไปเลย ถ้ามันอยากจะปิดหูปิดตาต่อไปก็เรื่องของมัน” วันชนะหัวเสีย
“ไอ้นะ !” ทศพลทำท่าจะถลาไปต่อยวันชนะอีก แต่ประกิต สมมาตร และเชษฐ์ช่วยกันห้ามไว้