บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 11 หน้า 2
คำแก้วยังนั่งซึมอยู่ในห้อง สับสนไปหมดว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่
ที่หน้าห้อง คำปองเคาะประตูเรียก “คำแก้วเอ๊ย ไม่กินข้าวกินปลาหรือไง”
“ฉันไม่หิวจ้ะ”
“เอ็งเป็นอะไรหรือเปล่า”
“ฉันแค่ปวดหัวนิดหน่อยจ้ะแม่”
“เปิดประตูให้แม่ซิคำแก้ว”
“ฉันไม่เป็นไรมากหรอกจ้ะแม่ นอนพักสักเดี๋ยวก็คงหาย”
เสียงประตูเคาะที่หน้าห้องยังคงดังรัวถี่ยิบ คำแก้วตัดสินใจลุกขึ้นไปเปิดประตู เมื่อประตูเปิดออกก็เห็นทศพลยืนอยู่ที่หน้าประตู คำแก้วจะปิดประตูใส่หน้าทศพล แต่ทศพลดันเอาไว้
“เดี๋ยวก่อนสิ คำแก้ว ! คุยกับผมก่อน”
“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ”
“ถ้าคุณไม่คุยกับผม ผมจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดกับน้าคำปอง”
คำปองสงสัย “เรื่องอะไร”
“อย่านะ !” คำแก้วแววตาตื่นตระหนก กลัวคำปองจะรู้
คำปองแอบสังเกตอยู่เงียบๆ ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นระหว่างคำแก้วและทศพลกันแน่
คำแก้วเดินนำทศพลมาที่ริมลำธารอย่างอดกลั้นที่สุด คำแก้วหยุดยืนหันหลังให้ทศพล โกรธจนไม่อยากจะมองหน้า “มีอะไรก็ว่ามา”
“ผมขอโทษเรื่องเมื่อคืนผมไม่รู้จริงๆ ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง แต่ผมขอยืนยันด้วยเกียรติของลูกผู้ชายว่าผมไม่ได้ล่วงเกินคุณเลยสักนิด”
คำแก้วหันมาตบหน้าทศพลเต็มแรง น้ำตาที่กลั้นไว้ไหลพรั่งพรูออกมาอีก “ไม่ได้ล่วงเกินงั้นเหรอ ผู้หญิงบ้านดอนไม้ป่า แค่ถูกเนื้อต้องตัวชาย ก็ถือว่าผิดผี น่าอับอาย ถ้าชาวบ้านรู้เข้า ฉันกับแม่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”
คำแก้วจะเดินหนี แต่ทศพลรวบตัวคำแก้วมากอดเอาไว้ คำแก้วขัดขืนแต่ทศพลก็รวบเอาไว้แน่น
“ฟังผมก่อนนะคำแก้ว ผมไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่ผมไม่ได้ตั้งใจจะข่มเหงน้ำใจคุณจริงๆ นะ”
“คุณคิดว่าผู้หญิงบ้านป่าอย่างฉันจะทำย่ำยียังไงก็ได้ใช่มั้ย”
“ผมไม่เคยคิดอย่างนั้นกับคุณเลยนะคำแก้ว สำหรับผมคุณคือผู้หญิงที่ผมรัก ผมอยากดูแล อยากอยู่ด้วยไปทั้งชีวิต”
“แล้วที่คุณทำกับฉันที่เทวาลัย มันหมายความว่ายังไง”
“ถ้าผมบอกว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวกับอดีตชาติของเรา คุณจะเชื่อมั้ย” คำแก้วได้ยินก็นิ่งไป “ผมฝันเห็นตัวเองในชาติที่แล้วและในฝันผมก็เจอผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนคุณ ผมเรียกเธอว่า “แม่นางไม้”