บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 21
บทประพันธ์ : ตรี อภิรุมบทโทรทัศน์ : สรรัตน์ จิรบวรวิสุทธิ์
เลื่อมประภัส ฉัตรสุดาดีใจเมื่อรู้เรื่องดาบเหล็กไหลจากวัชระปราการ
เลื่อมประภัสโล่งอก “ในที่สุดแม่ทัพไชยสิงห์ก็เป็นผู้ทำลายอาถรรพ์ดาบเหล็กไหลได้สำเร็จ”
ฉัตรสุดายังรู้สึกกังวล “แต่ถึงกระนั้นก็แทบเอาชีวิตตัวเองไม่รอด พวกของอ้ายนิรุทธราชมันคงไม่ยอมเลิกราแค่นี้แน่”
“ข้าจักไปกำจัดพวกมันซะ ทุกอย่างจักได้สิ้นสุดกันเสียที” วัชระปราการเอ่ยเสียงเข้ม
“ข้าไปด้วย” ฉัตรสุดาขันอาสา
“ช้าก่อ ! บุญบาปทำหน้าที่ตามกฎแห่งกรรมอยู่แล้ว เราปล่อยเขาไปตามทางที่เขาสร้างเองเถิด หากยังผูกใจเจ็บก็เท่ากับพลอยกระโจนไปร่วมรับวิบากกรรมบนเส้นทางของเขาด้วย” เลื่อมประภัสปราม
“เจ้าจักให้ข้ายอมแพ้พวกมันกระนั้นรึ เลื่อมประภัส” วัชระปราการหันมาถาม
เลื่อมประภัสเตือน “เจ้าแม่ยอมให้พวกมันทรมานทรกรรมโดยไม่ตอบโต้ ก็หวังตัดห่วงโซ่แห่งวิบากกรรมที่ร้อยรัดกันมาแต่ปางก่อนให้ขาดกันในชาตินี้ เพลานี้ พวกมันก็สิ้นไร้หนทางต่อกรกับเจ้าแม่แล้ว ท่านอย่าจองเวรต่อไปอีกเลย”
ฉัตรสุดาคล้อยตามเลื่อมประภัส วัชระปราการค่อยเย็นลง แต่ก็ไม่วางใจพวกกำนันแย้มเสียทีเดียว
ทศพลนอนอยู่บนเสื่อ สภาพบอบช้ำ ตาบวมช้ำ แทบจะลืมตาไม่ขึ้น สภาพสะบักสะบอม ทศพลเห็นคำแก้วเช็ดบาดแผลตามตัวให้ เอ่ยเสียงแผ่วเบา “พี่นึกว่าจะไม่ได้เห็นหน้าคำแก้วอีกแล้ว”
“รู้ตัวมั้ยว่าทำอะไรลงไป มีเรื่องกับพวกกำนันแย้ม ไม่กลัวตายหรือไง”
“กลัวสิ แต่พี่กลัวคำแก้วเป็นอะไรมากกว่า”
คำแก้วซึ้งใจ “ถ้าพี่ตาย คำแก้วก็ไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร”
“พี่ไม่ตายง่ายๆ หรอก พี่ยังไม่ได้มีลูกกับคำแก้วเลย” ทศพลยิ้มทะเล้น
คำแก้วเขิน “เจ็บปางตายยังไม่วายปากเก่ง”
คำปองเดินเข้ามานั่งข้างๆ คำแก้ว เอาน้ำต้มใบบัวบกมาให้ทศพล “น้ำใบบัวบก กินซะ จะได้แก้ช้ำใน” คำแก้วประคองทศพลให้ลุกขึ้นนั่งกินน้ำใบบัวบก “กำนันแย้มคงแค้นพ่อทศพลมากที่ขโมยดาบเหล็กไหลไปโยนทิ้ง เลยกะจะเผาให้ตายคากระต๊อบ เดชะบุญ ฝนเทลงมาซะก่อน พ่อเลยรอดมาได้”
“พวกมันใจคออำมหิต คิดฆ่าได้กระทั่งคนไม่มีทางสู้ อยู่ไปก็หนักแผ่นดิน” คำแก้วโกรธมาก