บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 21 หน้า 3
คำแก้วป้อนข้าวต้มให้ทศพลอยู่
สุภัทรขึ้นมาบนบ้าน “ถึงกับต้องนอนหยอดน้ำข้าวต้มกันเลยเร๊อะ”
“พ่อ...”
สุภัทรยื่นปืนให้ “ปืนนี่ แกเอาพกติดตัวไว้ มีอะไรขึ้นมาจะได้ใช้ป้องกันตัว”
“ผมยิงปืนเป็นซะที่ไหนล่ะ พ่อก็รู้”
สุภัทรสอน “จะไปยากอะไร แค่ยิงให้ถูกเป้าก็พอ” คำแก้วขยับจะออกไป ปลีกตัวให้พ่อลูกได้คุยกันตามลำพัง แต่สุภัทรร้องห้าม “อย่าเพิ่งไป ฉันขอคุยอะไรด้วยหน่อย” คำแก้วนั่งลงตามเดิม รอฟังสุภัทรใจจดจ่อ “พวกชาวบ้านเขาหาว่าเธอเป็นงู รู้หรือเปล่า”
“รู้จ้ะ” คำแก้วพยักหน้ารับ
“รู้...แล้วทำไมยังทนอยู่ที่นี่”
“ถ้าไม่อยู่ที่นี่ คำแก้วกับแม่ก็ไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหน”
ทศพลรีบสอดขึ้นมา “ไปอยู่กับพี่ที่กรุงเทพไง คำแก้ว”
“เชื่อเจ้าพล เก็บข้าวเก็บของซะ แล้วไปกรุงเทพกับฉัน นี่เป็นหนทางเดียวที่จะพาหนูกับแม่ไปให้พ้นจากผู้คนที่ดอนไม้ป่า”
คำแก้วรู้สึกได้ถึงความเมตตาของสุภัทร “คำแก้วอยากไป แต่ยังไปไม่ได้”
“ทำไมล่ะ ถ้าคำแก้วไม่อยากไปอยู่กรุงเทพ เราย้ายไปอยู่ที่อื่นกันก็ได้” ทศพลแปลกใจ
“ที่ไหนก็ไม่ได้ทั้งนั้น มันยังไม่ถึงเวลา”
สุภัทรแปลกใจ “เวลาอะไร”
“คำแก้วก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่าตอนนี้ยังไปไหนไม่ได้”
ทศพลซัก “แล้วต้องรอจนถึงเมื่อไหร่”
คำแก้วหันมาตอบทศพล “เมื่อถึงเวลา คำแก้วก็จะรู้เอง”
ทศพลมองหน้าสุภัทรหนักใจ เกลี้ยกล่อมคำแก้วไปกรุงเทพไม่สำเร็จ
กำนันแย้มหารือหน้าเครียด พิมพ์พรร่วมวงอยู่ด้วย
“อีคำแก้วมันยังไม่ตาย ข้าเห็นมันเต็มสองลูกกะตา”
พิมพ์พรคว้าอีโต้ที่ขัดไว้ข้างฝา ท่าทางขึงขังจะเอาเรื่องคำแก้ว “ถ้ามันยังไม่ตาย พิมพ์ก็จะฆ่ามันให้ตายด้วยอีโต้เล่มนี้”
เจิดนภาห้ามไว้ “แต่มันไม่ใช่คนนะยัยพิมพ์ ขนาดดาบเหล็กไหลของหมออ่วมยังทำอะไรมันไม่ได้เลย เธอจะเอาอะไรไปสู้มัน”