บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 21 หน้า 14
“คืนนี้เป็นคืนจันทร์ดับ ฤทธิ์เดชนังเจ้าแม่จะอ่อนกำลังลง ข้าจะต้องชิงลงมือก่อน หากปล่อยไว้จนกระทั่งเกิดสุริยคราสอีกครั้ง เมื่อนั้นนางงูขาวจะยิ่งมีอำนาจแก่กล้า เราจะหาทางกำจัดมันไม่ได้อีก” เมืองอินทร์หมายมั่น
“นังคำแก้วมันฉลาดเป็นกรด พ่อหมอจะล่อให้มันออกมายังไง”
เมืองอินทร์ไม่ตอบกำนันแย้ม ได้แต่ยิ้มที่มุมปาก มีแผนการในใจ รู้สึกเหมือนชัยชนะอยู่แค่เอื้อม
ทางด้านเลื่อมประภัส ฉัตรสุดาในชุดสาวชาวบ้านแอบดูเหตุการณ์อยู่
ฉัตรสุดาหนักใจ “เจ้าอินทร์มันเอาร่างของเจ้าแม่ขึ้นมาจากน้ำได้สำเร็จ”
เลื่อมประภัสคับแค้น “ไม่ว่ากี่ภพกี่ชาติ พวกมันก็ตามจองเวรเจ้าแม่ไม่เลิกรา”
“พวกมันจักเอาร่างเจ้าแม่มาทำอันใด” ฉัตรสุดาสงสัย
“มันต้องไม่ใช่สิ่งดีแน่”
เลื่อมประภัส ฉัตรสุดา สีหน้าหวั่นวิตก
เพื่อนๆ ของทศพลจับกลุ่มวิพากษ์วิจารณ์กันอยู่
“พ่อฉันบอกว่าหมอเมืองอินทร์จะทำพิธีกองกูณฐ์อัคคี คราวนี้นังงูผีมันไม่รอดแน่” พิมพ์พรยิ้มเยาะ
“กองกูณฐ์อัคคี ? พิธีอะไรวะ หลวงปู่ ?” สมมาตรสงสัยหันไปถามเชษฐ์
“พิธีบูชาไฟของพวกโยคีตั้งแต่สมัยพุทธกาล สืบทอดมาจากสำนักท่านอุรุเวลกัสสปะมหาฤาษี ในรามเกียรติ์เรียกพิธีนี้ว่าพิธีกองกูณฐ์กลาบูชาไฟ”
“แล้วไอ้พิธีอะไรเนี่ยจะปราบงูเจ้าแม่นาคีได้จริงเหรอ” วันชนะอยากรู้
เชษฐลังเล “ไม่รู้เหมือนกันว่ะ เคยได้ยินแต่ชื่อ ไม่มีปรากฏเป็นหลักฐานว่าพวกโยคีสมัยก่อนเขาทำกันยังไง มีเพียงแค่คำบอกเล่าเท่านั้น”
“ปราบงูเจ้าแม่ แล้วคำแก้วล่ะจะเป็นอันตรายหรือเปล่า” สมมาตรเป็นห่วง
ประกิตออกความเห็น “บางทีพิธีนี่อาจช่วยให้คำแก้วหายเป็นงูก็ได้นะเว้ย”
เจิดนภาย้อน “โอ๊ยยย....นังคำแก้วมันเป็นงูนะ ไม่ได้เป็นหวัด ของแบบนี้เป็นแล้วมันหายกันได้ซะที่ไหนล่ะ”
“ตายเมื่อไหร่ นังคำแก้วก็หมดเวรหมดกรรมเมื่อนั้น” พิมพ์พรพูดน้ำเสียงสะใจ
ผ่านเวลาเป็นกลางคืน เป็นคืนแรม 15 ค่ำ ไม่มีแสงจันทร์ ทศพลนอนตะแคงกอดคำแก้ว หอมต้นแขนเบาๆด้วยความรัก
“พี่เชื่อเรื่องพญานาคมั้ย” คำแก้วถามหยั่งเชิง
ทศพลหัวเราะเบาๆ “ไม่รู้สิ คำแก้วล่ะ เชื่อหรือเปล่า”