บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 21 หน้า 15
“ตอนเป็นเด็ก คำแก้วเคยได้ยินว่ามีพญานาคีแปลงกายเป็นหญิงสาวมารักกับแม่ทัพหนุ่ม พอแม่ทัพจับได้ว่านางไม่ใช่คน ก็ผลักไสไล่ส่ง นางนาคีเลยต้องหนีลงไปจำศีลที่วังบาดาล”
“น่าสงสารนางนาคตัวนั้นเหมือนกันนะ คงจะรักแม่ทัพหนุ่มคนนั้นมาก”
“เมื่อแม่ทัพหนุ่มระลึกถึงความหลัง จึงคร่ำครวญขอให้นางนาคขึ้นมาอยู่กินด้วยกันดังเดิม แต่นางนาคจำศีลภาวนา ไม่ยอมใจอ่อนกลับขึ้นมายังโลกมนุษย์อีก”
“แม่ทัพคนนั้นไม่กลัวบ้างหรือไง ถ้าเป็นพี่จะหนีไปให้ไกลเชียว”
“ทำไมต้องกลัวด้วยล่ะจ๊ะ”
“พญานาคก็คืออสรพิษ ไว้ใจยาก คุ้มดีคุ้มร้าย จะฉกเราตายเมื่อไหร่ก็ได้ โชคดีที่พญานาคมีแค่ในตำนาน ไม่งั้นโลกเราคงวุ่นวายพิลึก” ทศพลพูดขำๆ
คำแก้วมองทศพล ครุ่นคิดกังวลใจ
เมืองอินทร์ในชุดนุ่งขาวห่มขาวบริกรรมเวทมนตร์ภาษาเขมรอยู่ในวงสายสิญจน์ล้อมทั้ง 8 ทิศ เบื้องหน้าปะรำพิธี กองไฟโชติช่วง มีเทวรูปเจ้าแม่นาคีตั้งตระหง่านกลางกองเพลิง แสงจากกองไฟจับใบหน้าเมืองอินทร์แดงฉาน แลดูมีรังสีอำมหิต
คำแก้วร้อนทุรนทุรายจนทนไม่ไหว ต้องลุกพรวดขึ้นมา เหมือนนอนอยู่บนกองเพลิง คำแก้ว เห็นไอร้อนระอุลอยออกมาจากร่างราวกับถูกย่างสด แขนคำแก้วเนื้อปริแตกออก เผยให้เห็นเกล็ดงูที่ซ่อนอยู่ใต้ผิวหนัง คำแก้วตาเหลือกลานด้วยความตกใจแทบกรีดร้อง จนต้องเอามือปิดปากตัวเองเอาไว้ คำแก้วถลันลงบันไดบ้าน มุ่งหน้าไปยังเทวาลัยท้ายหมู่บ้านทันที
สมุนของกำนันแย้มทั้ง 3 ถือคบไฟออกลาดตระเวน ละแวกกระต๊อบของทศพล
สมุนกำนันแย้มคนหนึ่งเห็นเงาตะคุ่มๆ ของคำแก้ว เผ่นแผล็ววูบผ่านไป “เฮ้ย ! นั่นใครวะ”
สมุนทั้ง 3 ของกำนันแย้มชักดาบเงาปลาบออกมาจากฝัก “หยุดเดี๋ยวนี้นะโว้ย ถ้าไม่หยุดข้าฟันทิ้งจริงๆ ด้วย”
คำแก้วชะงัก หันหลังให้พวกของกำนันแย้ม
“ผู้หญิงนี่หว่า ! มึงชูคบไฟสูงๆ สิวะ กูจะได้เห็นหน้า” สมุนคนแรกสั่ง
“เอ็งเป็นใคร ออกมาทำอะไรดึกๆ ดื่นๆ” สมุนคนที่สองเอ่ยถาม
“พวกข้าถาม หูหนวกหรือไง ไหน ! หันหน้ามาซิ” สมุนของกำนันแย้มปราดเข้าไปกระชากบ่าคำแก้วให้หันมา ที่หน้าคำแก้วเต็มไปด้วยเกล็ดงู แยกเขี้ยวน่ากลัว ดวงตาเป็นอสรพิษ
“ปีศาจ !!!!!” สมุนทั้ง 3 ของกำนันแย้มตาเหลือกลาน อ้าปากค้าง ตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า
คำแก้วรีบหนีหายไปในความมืดอย่างรวดเร็ว