บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 15
วันชนะ ประกิต สมมาตร เชษฐ์ กลับจากตามหาทศพล
วันชนะกังวลหนัก “พวกฉันแยกย้ายกันตามหาจนทั่วหมู่บ้านแล้ว ไม่มีวี่แววของไอ้พลเลย”
“คนทั้งคน จะหายไปได้ยังไงกัน” พิมพ์พรร้อนใจ
เชษฐ์วิตก “ไอ้พลอาละวาดคลุ้มคลั่งขนาดนี้ ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ”
ประกิตเห็นด้วยกับเชษฐ์ “ฉันก็ว่ามันแปลกๆ หน้าตาไอ้พลดูหมองคล้ำชอบกล เหมือนคนโดนของ!”
“นี่มันยุคไหนแล้ว แกยังเชื่อเรื่องมนต์เสน่ห์คุณไสยอีกเหรอวะ ไอ้กิต !” สมมาตรแย้ง
“พลคงจะรู้ความจริงแล้วแน่ๆ ถึงได้หนีเตลิดไป” พิมพ์พรพูดเป็นปริศนา
วันชนะสงสัย “ความจริงอะไร”
“ก็ความจริงที่นังคำแก้วเป็นงูไงล่ะ พลรับไม่ได้ก็เลยสติแตกหนีไป” พิมพ์พรโพล่งออกมา
ประกิตทำท่าจะร้องไห้ “โธ่ ไอ้พล ตัดช่องน้อยแต่พอตัวหนีไปซะแล้ว”
เชษฐ์ตัดบท “อย่าเพิ่งเดาสุ่มกันเลยรีบบอกดอกเตอร์สุภัทรให้รู้เรื่องก่อนดีกว่า”
ทุกคนเห็นด้วยกับเชษฐ์
ที่เรือนรับรอง สุภัทรชะงักไปนิดหนึ่ง แต่ยังไม่เงยหน้าขึ้นจากแผนที่เทวาลัยที่กางอยู่ตรงหน้า “แค่เรื่องผัวเมียทะเลาะกัน ตื่นตูมกันไปได้”
“แต่...” วันชนะอ้ำอึ้ง
สุภัทรตัดบท “มันไปได้ มันก็กลับมาเองได้”
เหล่าเพื่อนๆ ของทศพลต่างอึ้ง ไม่คิดว่าสุภัทรจะเย็นชาได้ขนาดนี้
“คุณหนูหายไปทั้งคน คุณท่านไม่ห่วงบ้างเลยเหรอคะ” ป้าอิ่มร้อนรน
“คนอวดดื้อถือดีอย่างมันไม่เป็นอะไรง่ายๆ หรอก ฉันมีเรื่องต้องทำอีกเยอะ” สายตาของสุภัทรจับจ้องไปที่แผนที่เทวาลัย แต่ใจกลับกระหวัดนึกเป็นห่วงทศพล
“โธ่ คุณหนูของป้า ป่านนี้จะเป็นตายร้ายดียังไงบ้างก็ไม่รู้” ป้าอิ่มใจคอไม่ดี เป็นห่วงทศพลจับใจ