บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 1 หน้า 3
“เอ็งอย่าห้ามข้าเลยคำปอง ข้าทำได้แล้ว เห็นมั้ย ข้าได้มาแล้ว เรากำลังจะรวยแล้ว กว่าจะได้มา ข้าต้องลำบากแทบแย่”
“พี่เคน ถ้าพี่ไม่ปล่อย เราต้องลำบากกันมากกว่านี้ ดีไม่ดีอาจจะพินาศกันทั้งหมู่บ้าน”
“หลีกไป!” เคนกระชากกระสอบเต็มแรงจนคำปองถลาล้มลงกับพื้น “คำปอง!” เคนเห็นเมียหน้านิ่ว จะเข้าไปหาด้วยความเป็นห่วง แต่นึกขึ้นได้ว่ามีภารกิจใหญ่รออยู่ ตัดใจรีบวิ่งไป
“พี่เคน กลับมาก่อน! พี่เคน” คำปองกุมท้อง หน้านิ่วเจ็บปวด ค่อยๆ ยันกายลุกขึ้น ก่อนรีบตามไปห้าม
ที่ชายป่า นอกหมู่บ้านโขงเจียม คนงานของจอห์น วินสันกำลังขนลังใส่งูจำนวนมากที่ชาวบ้านจับเอามาขายขึ้นรถกระบะ
จอห์น วินสัน ตาโตเมื่อรู้ว่าเคนจับงูเผือกได้ “Albino Snake ! I’ll pay whatever the cost !”
บุญส่งทำหน้าที่ล่ามให้จอห์น หันมาบอกกับเคน “นายฝรั่งบอกว่าถ้าเป็นงูเผือกจริง จะจ่ายให้ไม่อั้น !”
เคนยืนยัน “งูเผือกจริงๆ จ้ะนาย ฉันจับมาเองกับมือ”
“เห่าหรือไอ้เหลือมวะ” กอสงสัยอยากรู้
เคนกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็นไม่กล้าตอบ บุญส่งพยักหน้าให้กอ กอรีบฉวยกระสอบแล้วแก้เชือกกล้วย เทสิ่งที่อยู่ภายในออกมาเป็นงูขาวตัวใหญ่เท่าแขน ยาววาเศษ บนหัวมีหงอนคล้ายพญานาค
จังหวะนั้นเอง คำปองตามมาถึงเห็นเข้าพอดี “เจ้าแม่นาคี !” คำปองร้องเสียงหลง
“Wonderful!” จอห์นเห็นงูเผือกก็ตาโต
กอละล่ำละลักเอ่ยห้าม “ฉิบโหง ! งูเจ้าแม่ !!! งูตัวนี้แตะต้องไม่ได้นะครับนายบุญส่ง”
“ทำไม” บุญส่งสงสัย
“ชาวบ้านเขาถือว่าเป็นงูศักดิ์สิทธิ์ มีฤทธิ์แก่กล้า เราอย่าลบหลู่เลยดีกว่า”
“อย่างมงายนักเลย ถ้างูมีฤทธิ์จริงจะยอมให้จับใส่กระสอบมาได้ยังไง” บุญส่งไม่เชื่อที่กอพูด
“ช่วงนี้งูจำศีลไม่มีแรงสู้หรอกครับนาย” เคนอธิบาย
กอกระซิบกับเคน “เอ็งมีของดีอะไรวะ ถึงได้กล้าจับงูเจ้าแม่”
เคนถอดแหวนพิรอดส่งให้กอดู “แหวนพิรอด .. พระธุดงค์ให้ฉันมา กันงูเงี้ยวเขี้ยวขอได้สารพัด”
กอรับแหวนมาดูแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะริบเอาแหวนมาสวมนิ้วของตัวเอง “ท่าจะศักดิ์สิทธิ์จริง งั้นข้าขอ ถือซะว่าเป็นค่านายหน้าพาเอ็งมาก็แล้วกัน”
เคนอ้าปากจะคัดค้าน แต่บุญส่งยื่นเงินปึกใหญ่ให้เคนเสียก่อน “เอ้า.. นี่เงินของเอ็งตามที่ตกลง”
เคนรีบตะครุบแบงก์ร้อยเป็นปึกจากบุญส่งด้วยความลิงโลด นับเป็นเงินก้อนมหาศาลสำหรับเขา