บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 1 หน้า 5
เคนพยายามจะอุ้มคำปองหนีเหล่าอสรพิษที่ไล่ล่าอย่างบ้าคลั่ง“แข็งใจหน่อยนะ คำปอง พี่จะพาเอ็งหนี”
ทันใดนั้น งูเจ้าแม่ก็เลื้อยมาขวางหน้าเคนเอาไว้ เคนหันหน้าจะหนีไปอีกทาง แต่งูเจ้าแม่นาคีแยกร่างดักเอาไว้หมดทุกทิศ งูเจ้าแม่นาคีพุ่งเข้ามาฉกที่ลูกตาของเคนอย่างว่องไว
“อ๊าคคคคคคค !!!!” เคนเอามือกุมที่ดวงตาเลือดอาบ ล้มลงร้องด้วยความเจ็บปวด ขาดใจตาย
“พี่เคน !!!!” คำปองกรีดร้องด้วยความสยดสยอง ก่อนคลอดลูกออกมา ทารกที่คลอดออกมาตัวเขียวคล้ำ นอนนิ่งไม่ร้องสักแอะ คำปองรู้ทันทีว่าทารกนั้นตายแล้ว “ลูกแม่....”
คำปองน้ำตาไหลพราก ต้องสูญเสียทั้งลูก ทั้งผัว สายตาคำปองที่พร่าเลือน เห็นงูเจ้าแม่นาคีเลื้อยเข้าไปในปากของทารก ครั้นแล้วร่างของทารกก็กลับมามีสีเลือด แล้วร้องไห้อุแว้ๆ คำปองเห็นภาพเบลอๆ เหมือนเงาในกระจกมัว ไม่ค่อยชัดนัก ก่อนสิ้นสติไป
ดอนไม้ป่า 19 ปีต่อมา งูเขียว 2 ตัวเลื้อยกระหวัดรัดเกี่ยวขึ้นมาบนมือของสาวน้อย เลื้อยไล่ขึ้นมาเรื่อยๆ คำแก้วกำลังนั่งเล่นอยู่กับงูเหมือนเป็นเพื่อนสนิท ไม่มีทีท่ารังเกียจหรือหวาดกลัวเลยสักนิด
คำปองตามคำแก้วมาที่หลังบ้าน เห็นลูกสาวกำลังเล่นกับงูอยู่ก็ตกใจร้องเอ็ดลั่น “คำแก้ว !!!”
คำแก้วหันมา งูเขียว 2 ตัวนั้นเลื้อยหายไปทันที
คำปองผ่าฟืนไปก็บ่นคำแก้วกะปอดกะแปดไป “แม่บอกตั้งกี่หนกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้เล่นแบบนี้ งูเงี้ยวเขี้ยวขอมันไว้ใจได้ซะที่ไหน ขึ้นชื่อว่าอสรพิษไว้ใจไม่ได้ เกิดมันฉกกัดขึ้นมาจะว่ายังไง คนอื่นเขากลัวกันจะตาย แต่เอ็งทำอย่างกับมันเป็นสัตว์เลี้ยง”
“งูพวกนี้เชื่องดีออก สั่งอะไรก็เชื่อ เป็นเพื่อนเล่นกับฉันตั้งแต่เด็กๆ”
“ดีนะที่งูเขียวมันไม่มีพิษ ถ้าเป็นงูอื่น ป่านนี้เอ็งคงถูกกัดตายเหมือน...” คำปองยั้งคำพูดไว้แค่นั้น นึกถึงเคนที่ถูกงูกัดตายอย่างน่าสยดสยอง
“เหมือนพ่อ !” คำแก้วพูดต่อให้
คำปองอดคิดถึงภาพตอนที่เห็นงูเลื้อยเข้าไปในปากของทารกคำแก้วไม่ได้ ก่อนรีบสลัดความคิดในหัว “ถ้าเชื่อแม่แต่แรก พ่อเอ็งก็คงไม่ตาย”
“เขาถึงว่ากันว่า หมองูตายเพราะงู หมอผีตายเพราะผี พ่อจับงูขาย ก็สมควรแล้วนี่จ๊ะที่จะต้องตายเพราะงู” คำแก้วพูดอย่างไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด เหมือนจะสะใจด้วยซ้ำ
“คำแก้ว พูดอะไรอย่างนั้น มันบาป”
“ฉันเอาผ้าไปซักที่ท่าน้ำก่อนนะแม่”
คำปองพยักหน้ารับ มองตามหลังคำแก้ว รู้สึกเกรงกริ่งพลังบางอย่างที่แฝงอยู่ในตัวคำแก้ว