บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 16 หน้า 12
“พุทโธ่ ! นังเจ้าแม่นาคีมันจำศีลมาเป็นพันปี บริวารมันฤทธิ์เดชน้อยซะที่ไหน ตอนนี้ เราได้เหล็กไหลมาแล้ว นังงูปีศาจเสร็จข้าแน่”
บุญส่งตัดบท “อย่ามัวแต่โม้อยู่เลย หมออ่วมจะทำพิธีตีดาบเมื่อไหร่”
“วันเสาร์ ขึ้นสิบห้าค่ำนี้ !” หมออ่วมมองก้อนเหล็กไหลในมือมั่นอกมั่นใจ
กอเปิดประตูห้องลำเจียกเข้ามา ก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง เห็นทศพลกอดก่ายลำเจียกสภาพเปลือยเปล่าทั้งคู่ “นังลำเจียก !!!”
ลำเจียกสะดุ้ง ลืมตาโพลง รีบคว้าผ้าห่มมาปกปิดของสงวน “พ่อ !!!”
กอเห็นทศพลเข้าก็โมโห หันรีหันขวาง คว้าไม้หน้าสามจะเพ่นหัวทศพล “มึง ! มึงปล้ำลูกสาวกูเร๊อะ!”
“ผมเปล่า !” ทศพลหลบพัลวัน
“วันนี้ถ้ากูไม่เอาเลือดหัวมึงออก อย่าเรียกกูว่าไอ้กอ ! มึงตาย !” กอเงื้อไม้หน้าสามก่อนหวดใส่ทศพลไม่ยั้ง ลำเจียกแย่งไม้หน้าสามจากกอ “พ่อ ! อย่า !!!”
ลำเจียกจะแย่งไม้หน้าสามจากกอ แต่ไม่ทัน กอหวดใส่กบาลทศพลเต็มรัก !
ทศพลมีผ้าพันแผลพันอยู่ที่หัว ลำเจียกคล้องแขนทศพลแสดงความเป็นเจ้าของ
กอจ้องหน้าทศพลอย่างไม่ค่อยพอใจ “เอ็งเป็นผัวนังคำแก้วมันไม่ใช่เร๊อะ ?”
“แต่ก่อนน่ะใช่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วพ่อ คุณทศพลเป็นผัวฉันรักฉันคนเดียว” ลำเจียกลอยหน้าลอยตาตอบแทน
“ข้าไม่อยู่บ้านแค่ไม่กี่วัน ไปได้กันอีท่าไหนวะ” กอหัวเสีย
“โอ๊ยยย... มันก็หลายท่าอยู่นะ พ่อจะให้ฉันเล่าจริงๆ เหรอ” ลำเจียกหัวเราะไร้ยางอาย
กอร้องห้าม “พอๆ เอ็งไม่ต้องมาจาระไน ข้าฟังแล้วขนลุก”
“ลำเจียกเป็นเมียผมแล้ว ผมยินดีรับผิดชอบทุกอย่าง พ่อจะเรียกเงินค่าผิดผีเท่าไหร่ ผมก็จะหามาให้” ทศพลเอ่ยเพราะโดนฤทธิ์ยาเสน่ห์
“เรื่องเงินเรื่องทองไม่ต้องพูดถึงหรอก ได้เสียเป็นเมียผัวกันแล้ว ข้าจะไปขัดอะไรได้” กอได้แต่ถอนใจ
“พ่อไม่ขัดก็ดี คุณทศพลจ๋า เก็บข้าวเก็บของย้ายมาอยู่ที่นี่กับฉันเลยนะจ๊ะ”
“จ้ะ ทูนหัวของผม” ทศพลหอมที่หน้าผากของลำเจียก แล้วลุกออกไป
“ไปแย่งผัวมันมา ไม่กลัวนังคำแก้วมันฉีกอกเอารึไง” กอรู้สึกหวั่นๆ
“ต่อให้มันเป็นปีศาจงูหรือผีห่าจากนรกขุมไหน ฉันก็ไม่กลัวทั้งนั้น”
กอนึกได้คว้ามือลำเจียกมาดู ไม่เห็นแหวนพิรอด “แหวนพิรอดเอ็งล่ะ ลำเจียก เอ็งถอดเอาไว้ไหน”
“เอ่อ...ฉันทำหายไปแล้วน่ะพ่อ”
“ฉิบหายแล้ว !” กอเริ่มวิตกเมื่อรู้ว่าไม่มีแหวนพิรอดไว้ป้องกันตัวจากเจ้าแม่นาคี