บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 16 หน้า 13
คำแก้วถูเรือน แต่ใจเลื่อนลอย คิดเป็นห่วงแต่ทศพล จู่ๆ ทศพลก็มายืนอยู่ตรงหน้า “พี่พล ! พี่กลับมาหาคำแก้วแล้วเหรอจ๊ะ” ทศพลไม่สนใจ เดินผ่านคำแก้วไปเก็บเสื้อผ้าเสื้อผ่อน และของใช้ส่วนตัวกวาดใส่กระเป๋า “พี่! พี่จะเก็บเสื้อผ้าไปไหน ?”
คำแก้วรั้งไว้ ทศพลหันมาตอบกลับ “จะไปไหนมันก็เรื่องของกู”
“พี่โดนลำเจียกทำเสน่ห์ อย่ากลับไปอีกเลยนะพี่ คำแก้วขอร้อง ตั้งสติ อย่าปล่อยให้อำนาจของมันครอบงำพี่ได้” ทศพลมองคำแก้วที่น้ำตารื้น เหมือนจะรู้สึกตัวขึ้นชั่วขณะ “คำแก้ว...”
เสียงคาถาของเมืองอินทร์ลอยมาตามลม ทำให้ทศพลตกอยู่ใต้อำนาจมนต์ดำอีก “นังงูผี ! หลีกไป!” ทศพลผลักคำแก้วกระเด็น แล้วรีบโจนลงกระต๊อบไปอย่างเร่งร้อน
ทางด้านพิมพ์พรกับเจิดนภาเดินคุยกันในตลาด
“พวกชาวบ้านเขาลือกันทั่วว่านังคำแก้วถูกผัวทิ้ง” เจิดนภากระซิบกระซาบ
“นังลำเจียกมันมีอะไรดี ทศพลถึงได้ทิ้งนังคำแก้วไปหามัน” พิมพ์พรสงสัย
“สังเกตมั้ย ทศพลกลับมาคราวนี้ หน้าตาก็หมองคล้ำ แถมยังดูเลื่อนลอย เบ๋อๆ ไบ๋ๆ จิตใจก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว” พิมพ์พรเห็นด้วย “สภาพเหมือนคนโดนของไม่มีผิด หรือว่านังลำเจียกมันจะทำของใส่พล !”
เจิดนภาตาโต “ทศพลต้องโดนทำเสน่ห์แน่ๆ ถึงได้หลงนังลำเจียกไม่ลืมหูลืมตา” พิมพ์พรกำมือแน่น โกรธจนตัวสั่น แต่กลั้นระงับไว้ ก้าวเท้าฉับๆ เจิดนภาร้องรียก “นั่นเธอจะไปไหนน่ะยัยพิมพ์”
“ฉันจะไปดูให้เห็นกับตา” พิมพ์พรมุ่งหน้าไปยังบ้านลำเจียกทันที เจิดนภารีบตามไป
ทศพลหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้ามาไว้ที่บ้านกอ “ผมเก็บเสื้อผ้ามาหมดแล้ว ลำเจียก”
ลำเจียกยิ้มร่า “ดี ! ป่านนี้นังคำแก้วมันคงตีอกชกหัว อกแตกตายไปแล้วสะใจกูนัก”
“ผู้หญิงคนนั้นทำอะไรคุณเหรอคุณถึงได้จงเกลียดจงชังนัก” ทศพลสงสัย
“ใครก็ตามที่มันจะแย่งคุณทศพลไปจากฉันฉันถือว่าเป็นศัตรูทั้งนั้น” ลำเจียกประกาศกร้าว
“หัวใจผมมีแต่คุณคนเดียว จะรักใครได้อีกล่ะ” ทศพลส่งตาหวาน
“เขาว่ากันว่าคนกรุงเทพฯ ปากหวาน ฉันไม่เชื่อหรอก” ลำเจียกเอามือจุ๊ปากทศพล
“ต้องทำยังไงนะ คุณถึงจะเชื่อผม” ทศพลสวมกอดรัดลำเจียกแน่น ยื่นหน้าซุกที่ซอกคอ
แต่ลำเจียกผลักออก “เนื้อตัวเหนียวเหนอะหนะไปหมด อาบน้ำอาบท่าให้ชื่นใจก่อน ไป ! เดี๋ยวลำเจียกถูหลังให้”
ลำเจียกจูงมือทศพลเดินไป