บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 3 หน้า 2
ญาดามองกมลพรรณกับปาริฉัตรอย่างดุเข้มจนหัวหดไปตามๆกัน
ห้องรับแขก กมลพรรณกับปาริฉัตรมองหน้ากันแบบร้อนๆหนาวๆ ญาดากับไตรทศอยู่ฝั่งตรงข้ามดูเป็นเจ้านายกับลูกจ้างอย่างชัดเจน “น้ามลคะ…”
กมลพรรณชิงร้องไห้ก่อน “น้าขอโทษนะคะ น้าขอโทษที่ดูแลท่านไม่ดีพอ”
“ความผิดของฉัตรด้วยค่ะ ต่อไปฉัตรจะผลัดเวรกับแม่คอยเฝ้าคุณอาตลอด 24 ชั่วโมงเลยนะคะ”
“ไม่ใช่ความผิดของใครหรอกค่ะ” สองแม่ลูกยิ้มโล่งใจ แต่ดี๊ด๊าได้ไม่นานหรอก
“คุณพ่อไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่ก็ไม่ได้แข็งแรงเหมือนเก่า ยิ่งคุณพ่อเครียด อาการก็จะยิ่งแย่ กินยาอย่างเดียวก็คุมไว้ไม่อยู่ กลับไปบ้านคราวนี้ เราต้องควบคุมทั้งเรื่องอาหาร การออกกำลังกายอย่างเข้มงวด”
กมลพรรณกับปาริฉัตรลืมตัว ทำหน้าเบื่อที่งานหน้าที่เพิ่มอีกแล้ว
“ดาจ้างคนดูแลคุณพ่อเรียบร้อยแล้ว ระหว่างที่คุณพ่อยังอยู่ที่นี่ ก็ให้นางพยาบาลพิเศษเฝ้าตลอด 24 ชม.”
“ไม่เป็นไรค่ะ น้าเฝ้าท่านให้ได้ น้าไม่เหนื่อยอะไรเลย”
“ดาไม่ได้เกรงว่า น้ามลจะเหนื่อยหรอกค่ะ แต่เกรงว่า ถ้าน้ามลกับฉัตรอยู่..คุณพ่อจะยิ่งเครียดหนัก”
กมลพรรณกับปาริฉัตรมองหน้ากันอย่างเริ่มตระหนกตกใจ
“นี่ๆๆ คุณดาไม่ได้คิดจะหาคนมาแทนน้านะคะ”
ไตรทศเสริม “เราคงไม่คิดหาแม่เลี้ยงคนใหม่หรอกครับ แค่หาคนที่ดูแลเอาใจใส่คุณพ่อจริงๆ แพงแค่ไหนเรายอมจ่าย ถ้าจ่ายแล้วคุ้มเงิน!” กมลพรรณกับปาริฉัตรมองญาดาอย่างเริ่มกลัวที่จะโดนลดความสำคัญลงเรื่อยๆ
บ้านทัศนะ เขมิกานิ่งมองโทรศัพท์มือถือพร้อมอุปกรณ์ชาร์ตใหม่เอี่ยมที่อยู่บนโต๊ะ ทัศนะกับเพ็ญขวัญมองเขมิกาที่ไม่คิดจะแตะมือถือเลย “รับไว้เถอะครับ คุณเขม เผื่อมีเรื่องฉุกเฉิน”
ทัศนะสั่งเพ็ญขวัญ “แล้วต่อไปก็ไม่ต้องให้คุณเขมรับโทรศัพท์ที่บ้านอีก”
“ค่ะ พี่นะ”
“ไม่ใช่ความผิดของคุณขวัญหรอกค่ะ เขม..เขมโง่เอง นี่เป็นโอกาสที่เขมจะได้รู้ความจริง แต่เขมก็ไม่กล้า..เขมได้แต่หนีปัญหาไปวันๆ”
“คุณเขมแค่ยังไม่พร้อมเท่านั้นแหละค่ะ”“ความจริงบางเรื่องก็ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกครับ คุณเขมห่วงครอบครัวที่กำลังรอคุณดีกว่า อย่างน้อยก็โทรส่งข่าวให้ทุกคนรู้ว่า คุณปลอดภัยดี”
“เขมไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น”