บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 22 หน้า 3
“ที่วุ่นก็เพื่อน้องเราไม่ใช่เหรอ เป็นอะไร ทำไมเดี๋ยวนี้ขี้วีนจริง ไตรเกือบตาย เธอก็ยังคิดถึงแต่ตัวเอง เขม..ถ้าเธอทำความสุขในชีวิตหายไป ก็ไปตามกลับมาซะ”
“พี่ดาพูดอะไรไม่รู้เรื่อง”
“ถ้าคิดถึงคุณนะ..ก็กลับไปหาเค้า..คุณทัศนะเป็นคนดี..”
เขมิกาขัดทันที “เขมกลับบ้านล่ะ ไตรอยู่ไอซียู ยังไงก็นอนเฝ้าไม่ได้กลับไปนอนเอาแรงดีกว่า”
เขมิกาเดินออกไป โดยไม่ชวนญาดากลับด้วยซักคำเดียว
ห้องไอซียู ไตรทศนอนอยู่ในห้องไอซียู มีเครื่องมือสำหรับคนไข้รักษาอาการเลือดออกทางสมองขั้นไม่รุนแรง/ให้ยาทางสายน้ำเกลือ ญาดาเดินมายืนมองไตรทศผ่านกระจก ญาดาได้ยินเสียงร้องไห้สูดน้ำมูกเบาๆ หันไปเห็นชญานียืนเงียบๆแอบเช็ดน้ำตาอยู่ “คุณไม่ควรอยู่ที่นี่”
“นีเป็นห่วงคุณไตร”
“หมดเวลาเยี่ยมแล้ว” ญาดามองไปป้ายบอกเวลาเยี่ยม ไม่ได้ไล่แต่หมดเวลาเยี่ยมจริงๆ ญาดาเดินออกมา ชญานีมองไตรทศแล้วเดินตามญาดาออกมา “แต่ไงคุณก็ไม่ควรมาที่นี่อีก”
“ยังไงนีก็ต้องมา...”
“ฉันขอร้อง..อย่ามายุ่งกับน้องชายฉัน ฉันไม่รู้ว่า คราวหน้าไตรจะโชคดีถึงมือหมอทันมั้ย”
“ไม่มีคราวหน้า เราสองคนเข้าใจกันแล้ว”
“แต่พี่ชายคุณไม่เข้าใจด้วยหรอก ฉันจะไม่ยอมให้ไตรต้องเฉียดตายเพราะคุณอีก ความรักไม่ได้จบด้วยความสมหวังเสมอนะคะ คุณนี..อย่าเอาแต่ได้..เหมือนพี่ชายคุณ!”
ญาดาว่าให้เจ็บเพื่อให้ชญานีไม่มาอีก ชญานีนิ่งเศร้า
เช้าวันใหม่ บ้านทัศนะ ทัศนะกำลังยกเครื่องไฟฟ้า เก้าอี้ สิ่งของชิ้นใหญ่ๆ ออกมากองไว้ เพ็ญขวัญกำลังพับกล่องกระดาษขนาดใหญ่ไว้บรรจุของ บนพื้นมีกองกล่องกระดาษนับสิบที่ยังไม่พับ เพ็ญขวัญใส่ผ้าปิดปากไว้ป้องกันฝุ่น ทัศนะยกคอมพิวเตอร์เครื่องเก่า เครื่องพิมพ์ อุปกรณ์ต่างๆใส่ลัง ทัศนะหันไปเห็นเพ็ญขวัญไม่ได้ตั้งใจพับกล่อง
“เร่งมือหน่อย เดี๋ยวทางวัดจะส่งรถมารับของบริจาคตอนสิบโมง”
เพ็ญขวัญดึงผ้าปิดปากออก อยากจะรั้งทัศนะไว้แต่ไม่กล้าพูดตรงๆ
“พี่นะตัดสินใจเร็วไปป่าว คุยกันแค่สองครั้ง ก็ตอบตกลงไปแล้ว นี่มันเรื่องใหญ่นะคะ”
“อีกไม่นาน T-Mart คงต้องรีบปิดตัวก่อนที่โดนสอบเรื่องฟอกเงิน” ทัศนะมองเพ็ญขวัญอย่างละอายใจ