บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 12 หน้า 3
“ผมจำเป็นต้องบอกด้วยหรือครับ ผมเห็นพี่ดาดูเต็มใจไปกับคุณนี..แสดงว่า พี่ดาไม่อยากแต่งงาน”
“ถ้าไม่อยากเจ็บตัว..บอกมา นีพาญาดาไปไหน
“ไตร! เธอรู้จักพี่ดาดี ถ้าพี่ดาไม่อยากแต่ง พี่ดาจะไม่เลือกวิธีนี้” เขมิกาจ้องชาคริต “หนีงานแต่งงานแล้วทิ้งปัญหาไว้ข้างหลัง ไม่ใช่พี่สาวของเราแน่”
“แต่ก็ไม่แน่น้า...หลังๆคุณดาไม่เป็นตัวเองเลย”
“ก็เห็นกันอยู่ว่า คุณนีเป็นจอมบงการ! คุณนีต้องหลอกคุณดาไปแน่นอน!”
“โตๆกันแล้ว โง่ให้โดนหลอกได้”
“คนโตๆที่โง่ให้โดนฟันก็มี๊ ทำไมจะโดนหลอกไม่ได้ล่ะค้า”
ปาริฉัตรชักโมโหที่นิกกี้กระแทกแดกดันใส่ ทั้งสองเริ่มแตกคอและฮึ่มๆใส่กัน “หยุด! ไม่ใช่เรื่องของพวกคุณ”
ทัศนะเตือนสติ “คุณไตรครับ...”
“ถ้าเห็นแก่พี่สาวนาย ก็-บอก-มา!
-ไตรทศยอมฟังเขมิกา/ตกลงใจเดินนำทาง”
“ทางนี้”
“พวกผู้หญิงกลับเข้างานไป บอกทุกคนว่ารออีกสิบนาที!” เขมิกากับปาริฉัตรชะงักไม่กล้าขัดคำสั่งชาคริต
นิกกี้ก้าวหน้าก้าวหลังไม่แน่ใจในเพศตัวเองแล้วก็หยุดอยู่กับเขมิกา ชาคริตตามด้วยทัศนะ เดินตามไตรทศ
ไตรทศเดินนำทางขึ้นบันไดมาถึงชั้นสองที่มีทางแยกซ้าย แยกขวา “ผมไม่แน่ใจว่า คุณนีไปทางไหนต่อ”
“งั้นก็แยกกันตามหา” ไตรทศกับทัศนะเดินแยกซ้ายออกไป
ชาคริตเดินมาทางขวา เจ้าหน้าที่เดินออกมา “นี่เขตหวงห้ามครับ เข้าไม่ได้”
“ผมจำเป็นต้องเข้าไป..ยกเว้นให้ซักครั้งเถอะครับ”
“ไม่ได้จริงๆครับ”
“ไม่มีคนนอกเข้าได้จริงๆหรือครับ มีคนเฝ้าตลอดเวลาหรือเปล่า”
“ก็ไม่มีหรอกครับ แต่ปกติเราไม่ให้คนนอกขึ้นมา”
“มีทางเข้าทางเดียวใช่มั้ย!” ชาคริตกระวนกระวายรอคำตอบ
ในห้อง ชั้น2 ชญานียืนขวางประตูอยู่ ญาดายืนอยู่ริมหน้าต่าง ญาดามองไปชั้นล่างว่ามีการเคลื่อนไหวอะไร แขกในงานกลับกันไปหรือยัง ชญานียิ้มพอใจ “แขกกลับไปหมดแล้วล่ะสิ”