บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 7 หน้า 3
หน้าห้องทำงานชาคริต ทัศนะเดินเข้ามาหยุดรอหน้าห้องทำงานชาคริตอย่างจงใจ ชาคริตเปิดประตูให้เขมิกาเดินออกมา/ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ “เขมกลับเองได้ ไม่ต้องไปส่งหรอกค่ะ”
“แต่นายนะคงอยากไปส่งเขม เชิญตามสบาย เพื่อน” ทัศนะมองชาคริตอย่างเขม่นๆที่ทำไม่รู้ร้อนรู้หนาว
เขมิกาเดินออกไปโดยไม่รอทัศนะ ทัศนะรีบเดินตามไปทันที
“ผมบอกได้เลย คำพูดของนายคริตเชื่อไม่ได้แม้แต่คำเดียว อย่าให้มันปั่นหัวคุณได้”
“คุณคริตกำลังช่วยเขมต่างหาก”
“คุณลืมไปแล้วหรือ มันทิ้งคุณกลางงานแต่งงาน คุณหายตัวไป มันก็ไม่แคร์ แล้วยังหลอกคุณไปที่ The Club…”
“ทั้งคุณคริตและเขมตัดสินใจผิดทั้งคู่ ตอนนี้เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เขมไม่โง่หรอกค่ะ เขมดูออกว่าใครหวังดีหรือหวังร้าย”
“แล้วผมล่ะ”
“คุณเป็นคนดีค่ะ คุณทัศนะ แต่คุณจะเป็นคนดีกว่านี้ถ้าเปิดใจให้กว้าง อย่ามองเพื่อนคุณแต่ในแง่ร้าย คุณเอง ถ้าไม่ได้คุณคริต..คุณจะมาถึงจุดนี้ได้เองหรือคะ” เขมิกาชะงักกึกเพิ่งรู้ตัวว่าพูดแรงไป “เขมไม่ได้ตั้งใจ...”
“ผมคงอยู่ใต้เงานายคริตได้อีกไม่นานหรอกครับ” ทัศนะเดินออกด้วยความเจ็บ เขมิการู้ว่าพูดแรงแต่ก็พูดไปแล้ว
ห้องทำงานญาดา ญาดานั่งง่วนตอบอีเมลอย่างคล่องแคล่ว เสียงเคาะประตูแล้วก็มีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา
“ไม่ต้องเลย แจง ไม่ต้องเอาอาหารไปอุ่น จะกินเดี๋ยวนี้แล้ว ขอตอบอีเมลด็อกเตอร์อัลเบิร์ตก่อน”
ญาดาเงยหน้าขึ้นเมื่อรู้สึกว่าเลขาฯ ไม่ตอบอะไร หนำซ้ำยังได้ยินเสียงกุกกักๆ ญาดามองชาคริตที่ยืนมองมาท่าทางยิ้มๆ ลูกน้องชาคริตจัดอาหารญี่ปุ่นเสร็จเรียบร้อยสำหรับ 2 ที่ ส่วนอาหารจานเดียวกับแกงจืดถูกยกออกไปแล้ว “กินอาหารร้อนๆ ดีต่อสุขภาพกว่านะ คุณ” ลูกน้องชาคริตค้อมหัวให้ชาคริตแล้วเดินออกไป
“ได้ข่าวว่าคุณบ้างาน สั่งข้าวกลางวันเข้ามากินแทบทุกวัน ขยันอย่างนี้ ให้โบนัสซักกี่เดือนดี”
“ฉันทำงานให้คุณพ่อ ไม่ได้ทำงานให้คุณ!”
ญาดาลุกขึ้นไปจะยกจานอาหารของตัวเอง ไม่ยอมกินอาหารที่ชาคริตจัดให้
“มากินด้วยกันดีกว่า ผมไม่ชอบใช้กำลัง แต่ถ้าจำเป็นจริงๆผมจู่โจมเลย..เหมือนเมื่อคืน..”
ชาคริตมองญาดายิ้มๆอย่างกรุ่มกริ่มๆ ญาดาเม้มปากโดยไม่รู้ตัว นึกถึงที่ถูกจูบเมื่อวาน
“คุณเอาเปรียบฉัน! แพ้แล้วพาล เราแลกเปลี่ยนข้อมูลเรื่องเขมกันไปแล้ว”