บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 7 หน้า 2
หาญกล้ามองลีลารู้สึกเหมือนโดนปลุกเร้านิด ๆ
ศิรินธารเดินออกมาทางที่มองออกไป ในสวน เสียงมือถือดังขึ้น “ว่าไง ลำไพร...นังลีลากับกล้า...ฉันรู้แล้ว ฉันจะจับมันให้ได้คาหนังคาเขา จะลากทั้งสองคนไปประจานต่อหน้าทุกคน!” ทันใดนั้น ศิรินธารเห็นหาญกล้ายืนอยู่กับลีลา หญิงสาวดวงตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธรีบพุ่งไปที่บันไดทางลงทันที
ลีลาเดาว่าอีกไม่นานศิรินธารต้องตามมาเจอแน่ๆ จึงรีบชิ่ง “ลีต้องเข้าไปในงานแล้ว รอลีที่นี่นะคะ” ลีลายิ้มให้รีบเดินออกไป
ศิรินธารรีบจ้ำด้วยความเร็ว หญิงสาวเห็นด้านหลังหาญกล้า อดใจไม่ส่งเสียงพุ่งเข้าไปจนเข้า มาถึงตัวหาญกล้าแล้วกระชากให้อีกฝ่ายหันมา “กล้า!”
หาญกล้าตกใจที่เห็นศิรินธาร หญิงสาวพยายามมองหาแต่ไม่เจอลีลาแล้ว “ลูกหยี...คุณรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่นี่”
ศิรินธารได้ยินก็ยิ่งโกรธ “แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่ อย่าบอกนะว่ามาหาลูกค้า ที่นี่มันสมาคมสตรีไทยคุณมาหานังลีลาใช่ไหม!”
หาญกล้ารีบสวนทันที “ไม่ใช่... “ เขาเปลี่ยนเป็นเสียงอ่อนเข้าใส่ “ผมมารับคุณต่างหาก”
“รับ?” ศิรินธารเอ่ยอย่างงงๆ
หาญกล้ารีบโกหก “ผมจะกลับไปกินข้าวเที่ยงกับคุณ แต่ที่บ้านบอกว่าคุณมางานกับคุณแม่ ผมก็เลยตามมา...”
“จริงเหรอ..”
หาญกล้าอ้อนเต็มที่ “ผมตั้งใจจะไปง้อคุณ ตีกันมันไม่มีความสุขเลยจริงไหม”
ศิรินธารเห็นรอยลิปสติกที่ริมฝีปากหาญกล้าคว้าคางหาญกล้าดึงเข้ามา สายตาโกรธมาก “ตีกับเมียไม่มีความสุขเลยต้องมาตีปากกับชะนีมีนอใช่มั้ย!” ศิรินธารตี ๆๆ หาญกล้าด้วยความโกรธ
“โอ๊ย! ลูกหยีเป็นบ้าอะไร ตีผมทำไม”
“นี่อะไร!” ศิรินธารใช้มือปาดปากหาญกล้าแบบแรงมาก แล้วโชว์ให้หาญกล้าดู เห็นว่าสีลิปสติกติดอยู่ที่มือของศิรินธาร “คุณคงไม่ได้วิปริตทาลิปสติกเองหรอกนะ”
หาญกล้ารีบแก้ตัวหน้าด้านๆ “ปากผมแห้ง มันแตก...มันอาจจะเป็นคราบเลือด”
“ฉันไม่ได้กินหญ้าแทนข้าว ถึงได้แยกไม่ออกว่าระหว่างเลือดกับลิปสติก!” ศิรินธารโวยวายแล้วเห็นลีลากำลังเดินเข้าไปในงานมองยิ้มเยาะให้ตนก็ยิ่งโมโห
“มันไม่มีอะไรจริงๆ นะลูกหยี”
“นังลีลา!” ศิรินธารเดินจ้ำกลับไปในงาน หาญกล้ามองตามเครียดๆ ว่าเป็นเรื่องแล้ว
ภายในงาน วัลภา ดลฤดี อาภายืนอยู่มุมหนึ่ง
“เรียนเชิญผู้ได้รับตำแหน่งนายกสมาคมสตรีไทยคนที่ 40 คุณกัลยา เดชาเลิศรัตน์ค่ะ”
กัลยาเดินขึ้นไปบนโพเดียม เป็นจังหวะที่ลีลาเดินเข้ามายืนข้างดลฤดีพอดี