บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 7 หน้า 3
“แกไปไหนมา” ดลฤดีเอ่ยถามเพื่อน
“ไปหาเรื่องแก้เซ็ง”
“เรื่องอะไร?” ลีลายกนิ้วจุ๊ปากให้ดลฤดีหยุดพูด ท่าทางลีลาตั้งใจฟังกัลยามาก
“นโยบายของดิฉันคือรณรงค์ให้ความรู้และเน้นเรื่องความฉลาดทางอารมณ์เพื่อให้ผู้หญิงไทยได้ก้าวผ่านปัญหาโดยหวังจะลดความรุนแรงทางอารมณ์และสังคมจนหมดไป” พอกัลยาพูดจบคนในงานปรบมือ
ลีลายิ่งอารมณ์ดีปรบมือ ขณะเดียวกัน ศิรินธารเข้ามามองหาลีลาแล้วพุ่งตัวเข้าไปหาทันที หาญกล้าที่ตามมาห่างๆ มองอาการของศิรินธารก็ตกใจจะตามเข้าไป แต่เห็นกัลยาบนเวที หาญกล้าชะงักตัดสินใจหนีกลับไปเลย
กัลยาบนเวทีเห็นท่าทีศิรินธาร ก็รู้สึกสังหรณ์ใจจนนิ่งไป คนในงานต่างมองกัลยาทียืนอึ้งๆ ด้วยท่าทีงงๆ ว่ากัลยาเป็นอะไร กัลยาเห็นศิรินธารเดินเข้าไปคว้าอ่างแก้วใส่พั้นช์ ที่ยังมีน้ำพั้นช์อยู่ครึ่งนึงแล้วจะสาดใส่ลีลา
กัลยาลืมตัวพูดใส่ไมค์ “ลูกหยี อย่า!” แต่ช้าไปแล้ว ศิรินธารสาดน้ำพั้นช์ใส่ลีลาเต็มแรง ทุกคนในงานตกใจกับการกระทำของศิรินธาร ศิรินธารโยนอ่างพั้นช์ทิ้งอย่างไม่แคร์สายตาใครทั้งสิ้น
ลีลาหันมองด้วยสีหน้าตกใจ “คุณศิรินธาร นี่มันเรื่องอะไรกันคะ”
“น้ำเย็นๆ จะลดความคันทำให้แกได้สติว่าอย่ามายุ่งกับผัวฉัน!” ศิรินธารเอ่ยอย่างฉุนขาด คนในงานฮือฮา
กัลยารีบลงจากเวทีมาประกบศิรินธาร “ลูกหยี หยุดนะ!”
“ลูกหยีไม่หยุด นังนี่มันทำตัวเป็นหลุมดำ ดูดผัวลูกหยีเข้าหลุมตลอดเวลา ลูกหยีจะไม่ทน!” ศิรินธารพุ่งเข้าจิกหัวลีลา ลีลาจับข้อมือศิรินธารไว้แล้วบีบแน่นก่อนจะบิด จนศิรินธารร้องลั่น “ฉันเจ็บนะ นังบ้า!”
“ปล่อยลูกฉันเดี๋ยวนี้!” กัลยาสั่งลีลา ลีลาดันมือของศิรินธารแล้วเหวี่ยงเบาๆ จนศิรินธารเซไปกองกับพื้น กัลยารีบเข้าไปประคอง
“ช่วยล่ามลูกสาวคุณด้วยนะคะ อย่าปล่อยให้อาละวาดเหมือนคนบ้าแบบนี้ งานแม่ตัวเองแท้ๆ ยังไม่รู้จักเกรงใจ” ลีลาส่ายหน้าอย่างสมเพชรมากแล้วจะเดินหนีไป
“ฉันจะฆ่าแกให้ได้นังลีลา!” ศิริธารอาฆาต
ลีลาชะงักไปนิดหันกลับมาพูดด้วยเสียงที่ไม่เบานัก “ขู่จะฆ่ากลางผู้คนแบบนี้ คุณกัลยาคะ ถ้าสอนลูกสาวให้มีความฉลาดทางอารมณ์ได้ต่ำขนาดนี้ก็อย่าคิดไปสอนใครเลยค่ะ”
กัลยาหน้าชาด้วยความอับอาย ลีลายิ้มเยาะกัลยาอย่างจงใจ ลีลาเดินออกไป ดลฤดี กับวัลภาละล้าละลัง แล้วรีบตามเพื่อนไป ศิรินธารจะตาม แต่กัลยาดึงไว้
“ปล่อยลูกหยี ลูกหยีจะฆ่ามัน!”
กัลยาเห็นสายตาคนในงานที่มองมาอย่างตำหนิ และเริ่มเม้าท์ก็ทนไม่ได้ “กลับบ้าน!” กัลยาเอ่ยเสียงเฉียบขาด
“ปล่อยลูกหยีนะคะแม่”
“แม่บอกให้กลับ” กัลยาดึงศิรินธารออกไปจนได้ ทุกคนมองตามต่างซุบซิบนินทา