บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 2
ณรัลยืนอยู่หน้าห้องหนังสือยืนฟังการสนทนาด้วยสีหน้ายิ้มเยาะ
ภายในห้อง นรุตม์พยายามจะคลี่คลาย สถานการณ์เพื่อให้เรื่องยุติ “ผมพยายามหาทางออกที่ดีที่สุดสำหรับพี่รัล”
“อย่าไปยุ่งกับงานของณรัลอีก แล้วอย่าให้ฉันได้ยินว่าแกหาเรื่องพี่เขา”
“ผมไม่เคยคิดหาเรื่องใคร ส่วนเรื่องงาน ถ้ามันเกี่ยวพันกับงานส่วนรวมให้ผมไม่ยุ่งคงทำไม่ได้”
“นรุตม์!” กัลยาขึ้นเสียง
“ผมขอโทษครับ”
“ไม่ว่าฉันจะเลี้ยงดูแกดีแค่ไหน คงจะเปลี่ยนให้กำพืดลูกโจร อย่างแกให้เป็นคนดีอย่างคนอื่นเขาไม่ได้! เลือดนอกอกมีแต่สร้างปัญหา”
นรุตม์เจ็บปวดเสียใจกับคำของกัลยา
“งั้นคงไม่ใช่พี่รุตม์คนเดียวหรอกครับที่สร้างปัญหา...” นรุตม์กับกัลยาหันไปที่ประตู เห็นว่าประตูถูกผลักเข้ามาด้วยฝีมือศตวรรษที่ยืนอยู่ด้านหลังณรัล ณรัลอึ้งๆ ที่ถูกเปิดเห็นๆ ว่ายืนฟังอยู่หน้าประตู “เพราะบ้านนี้มีเลือดนอกอกถึงสองคน จริงไหมครับพี่รัล แล้วพี่รุตม์ก็เป็นคนแก้ปัญหา” ศตวรรษมองไปที่ณรัล “ไม่ใช่คนสร้างปัญหา”
ณรัลไม่กล้าเล่นงานศตวรรษ รู้สึกแค้นใจแต่ทำได้แค่ยืนนิ่งมองไปทางกัลยาด้วยแววตาเสียใจ
กัลยาเดือดเนื้อร้อนใจแทนณรัล “ตาวรรษ อย่ายุ่ง!”
“ผมไม่อยากยุ่งหรอกครับแม่ ถ้าแม่จะยุติธรรมกับทุกฝ่าย”
“ตาวรรษ!”
ศตวรรษเข้ากอดกัลยาทันที “แม่ครับ...เรื่องวันนี้พ่อออกโรงจัดการเอง ถ้าพี่รุตม์ไม่ทำตามที่พ่อบอก พี่รัลอาจจะโดนปลดนะครับ แม่ก็รู้ว่าพ่อเข้มงวดกับเรื่องงานมากแค่ไหน พี่รุตม์ไม่ได้หาเรื่องแต่ช่วยพี่รัลต่างหาก”
“แต่...”
ศตวรรษขัดขึ้น “พ่อเรียกหาแม่อยู่บนตึกน่ะครับ...ผมรีบมาตามเพราะถ้าพ่อรู้ว่าแม่เรียกพี่รุตม์มาตำหนิล่ะก็...”
กัลยารู้ว่าศิริเรียกหาก็ชักร้อนใจ “งั้นแม่ต้องไปแล้ว...”
ณรัลเอ่ยแทรกขึ้น “แม่ครับแล้วเรื่องงานผม...”
“มีโอกาส แม่จะช่วยพูดกับพ่อให้นะ” กัลยาเอ่ยจบก็รีบออกไป ณรัลมองตามอย่างหัวเสีย
ศตวรรษยิ้มกวนประสาท “ไม่ฆ่าน้อง ไม่ฟ้องแม่...สักครั้งคงทำไม่ได้ใช่ไหมพี่..”
“มันไม่ใช่เรื่องของแกเลยนะ ไอ้วรรษ”
“ผมแค่ไม่อยากให้แม่โดนพี่สะกดจิตย้ำๆ ว่าพี่รุตม์ไม่ใช่ลูก เพราะความจริงแล้วพี่ก็ไม่ใช่เหมือนกัน”