บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 2 หน้า 4
ลีลาใช้เล็บจิกแขนตัวเองแน่นด้วยความเจ็บปวด กับการเห็นสภาพที่ย่ำแย่ของชลัมน์ “ลีต้องทำยังไงคะ?” มัสยาหันมองลีลา “ลีต้องทำยังไง พ่อถึงจะมีความสุข”
“ทุกอย่างที่พ่อเขาสร้างให้ลี หวังให้ลีมีมรดกได้ภูมิใจในตัวเขา แต่ทุกอย่างมันก็ผิดพลาด สิ่งที่พ่อเขาหวัง ไม่เหลือเลย...”
ลีลาฟังตามมัสยาอย่างใช้ความคิด
หาญกล้าขับรถเข้ามาที่ด้านหน้าโรงแรม Custle เปิดประตูลงมาท่าทางกร่างนิดๆ พนักงาน Valet ที่ทำหน้าที่ขับรถเข้าไปที่จอดรถ ยืนอยู่ด้านในไม่ทันมองมาด้านหน้า เลยโดนหาญกล้าบีบแตรอย่างไม่พอใจ พนักงานตกใจรีบวิ่งออกมา
หาญกล้าตำหนิอย่างไม่พอใจเต็มที่“ถ้าฉันเป็นแขกแล้วต้องยืนรอแบบนี้ แกโดนไล่ออกแล้ว”
“ขอโทษครับ ต่อไปผมจะระวังให้มากกว่านี้”
หาญกล้าจะส่งกุญแจให้ แต่เสียงแตรจากรถอีกคันดังไล่เข้ามา หาญกล้ากับพนักงานหันมองตามเสียง เห็นเป็นรถหรูของณรัล แล่นเข้ามาจอดด้านข้าง ณรัลลงจากรถเดินชิลๆ มาโยนกุญแจให้ พนักงานรับไว้อัตโนมัติ
“ไปจัดการรถฉันเดี๋ยวนี้” ณรัลเอ่ยสั่งขึ้นอย่างวางอำนาจ พนักงานมองหาญกล้าอย่างลำบากใจ “ให้คุณหาญกล้าเขาจัดการรถของเขาเอง ...คงยังไม่ลืมนะว่าตัวเองมาจากไหน”
พนักงานลำบากใจที่อยู่ตรงกลาง ต้องตัดสินใจ “ขอโทษครับ” พนักงานเอ่ยกับหาญกล้า แล้วรีบวิ่งไปจัดการขับรถของณรัลออกไป
หาญกล้าไม่พอใจที่ณรัลหักหน้า มองเขม็ง
ณรัลมองรถหาญกล้า “กว่าจะสบายได้ขนาดนี้ แกคงต้องเหนื่อยกับน้องสาวฉันมาก ต่อให้แกพยายามยกตัวเองให้สูงแค่ไหน แกก็ไม่มีวันเทียบฉันได้” ณรัลเดินผ่านหาญกล้าไปด้วยรอยยิ้มเยาะ หาญกล้ามองตามณรัลด้วยความแค้นใจ
หลังจากไปจอดรถมา หาญกล้าพยายามเรียกความมั่นใจ และก้าวเข้ามาภายในโรงแรม ยิ่งเห็นพนักงานให้ความเคารพ หาญกล้าก็ยิ่งเก๊กยืด หาญกล้าเดินเข้าไปตรง Guest Service “มีใครฝากอะไรถึงผมไหม” หาญกล้าเอ่ยนันย์ตากรุ้มกริ่มมาก
พนักงานสาวเห็นหาญกล้าก็ยิ้มรับแล้วส่งซองให้ ชายหนุ่มรับซองมาแล้วยิ้ม เอามือแอบวางทับบนมือของพนักงานก่อนจะรูดลงมาเบาๆ จู่ๆ แฟ้มก็ถูกวางกระแทกลงที่มือของหาญกล้า ปั๊ก!
“โอ๊ย!” หาญกล้าหันมาชะงักที่เห็นลำไพรเลาขาของตน ถือเอกสารมาเต็มมือ “คุณลำไพร ไม่เห็นมือผมหรือไง วางมาได้!”
“ขอโทษค่ะ ของมันล้นมือ คุณกล้าจะใช้เวลาหยิบซองอีกนานไหมคะ”
“ยุ่งอะไรด้วย”