บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 2 หน้า 2
“ไอ้วรรษ!”
“ผมกับหยีไม่เคยคิดเรื่องที่พี่สองคนไม่ใช่เลือดแท้ๆ ของเดชาเลิศรัตน์ แต่ถ้าพี่ทำให้แม่ย้ำบ่อยๆ กับพี่รุตม์ ผมก็คงต้องย้ำกับพี่เหมือนกัน” ศตวรรษเอ่ยอย่างไม่ไว้หน้า
ณรัลทำได้แค่มองศตวรรษอย่างไม่พอใจ ณรัลรู้ดีว่าการงัดกับศตวรรษไม่มีทางชนะ เพราะถึงกัลยาจะเอ็นดูขนาดไหนก็คงสู้เลือดแท้ๆ อย่างศตวรรษไม่ได้อยู่ดี
“วรรษ..พอได้แล้ว...” นรุตม์หันมาทางณรัล “พี่ไม่ต้องกังวลนะครับ เรื่องที่ออฟฟิศจบวันนี้ก็จะจบจริงๆ ขอแค่คืนเงินส่วนที่มันหาย ไปกลับมาก็พอ...” ณรัลมองนรุตม์ด้วยสายตาเกลียดชัง มองศตวรรษด้วยสายตาไม่ต่างกัน แล้วเดินออกไปด้วยสีหน้าคั่งแค้น นรุตม์หันมาทางศตวรรษ “วรรษ...”
ศตวรรษยกมือห้าม“อย่าบ่นผมเลยพี่ ผมมาช่วยพี่นะ”
“ขอบใจนะ”
“ยินดีครับ พี่ชาย...”
นรุตม์ยิ้มนิดๆ เพราะรู้ว่าศตวรรษจริงใจกับตนเองจริงๆ
ภายในห้องพระที่เรือนของป้าเพ็ญ ป้าเพ็ญ นรุตม์ และเอ๋นั่งสวดแผ่เมตตา
นรุตม์กล่าวนำ “อะหัง สุขิโต โหมิ”
“ขอให้ข้าพเจ้าปราศจากความลำบาก” เอ๋แปลทวนตามคำสวดของนรุตม์
“อะหัง นิททุกโข โหมิ”
“ขอให้ข้าพเจ้าปราศจากทุกข์”
“อะหัง อะเวโร โหมิ”
“ขอให้ข้าพเจ้าปราศจากเวร...”
“...สุขี อัตตะนัง ปะริหะรามิ”
“ขอให้ข้าพเจ้ารักษาตนให้มีความสุขตลอดกาลนานเทอญ”
นรุตม์ เอ๋ และป้าเพ็ญกราบพระ 5 ครั้ง
“พระพุทธ...พระธรรม...พระสงฆ์...พ่อแม่...เทวดาสิ่งศักดิ์สิทธิ์...สาธุ!” เอ๋เอ่ยอนุโมทนา
ป้าเพ็ญหันมาถาม “สบายใจขึ้นไหมคะ”
นรุตม์หันมายิ้มให้กับป้าเพ็ญสีหน้าค่อยดีขึ้นเล็กน้อย
ป้าเพ็ญนั่งอยู่กับนรุตม์ที่หน้าเรือน
นรุตม์เอ่ยอย่างท้อๆ ใจ “จะมีสักวันไหมครับที่คุณแม่จะเชื่อว่าผมไม่เคยคิดทำร้ายพี่รัลเลย”