บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 16
หลังจากกรีดร้องกัลยายืนหอบหายใจแรงด้วยความเสียใจ เจ็บแค้น
ศิรินธารที่อยู่ข้างๆ โวยใส่ทันที “ทำไมคุณพ่อทำแบบนี้ ทำไม!”
“มันไม่ใช่อย่างที่ลูกคิดนะ”
“เห็นเต็มสองตาแบบนี้จะให้ลูกหยีคิดเป็นอื่นได้ยังไง ทำไมคุณพ่อทรยศคุณแม่ ทำไม!” ศิรินธารโกรธ มากแทบจะกรี๊ดใส่หน้า
กัลยาทนไม่ไหวจะเดินหนีไป ศิริคว้าแขนกัลยาไว้ “ฟังผมก่อนนะคุณกัล...ผม” กัลยาจ้องหน้าสามี ศิริยังพูดไม่ทันขาดคำ ทันใดนั้น กัลยาเงื้อมือแล้วตบหน้าศิริเสียงดัง ท่ามกลางความตกตะลึงของศิรินธาร และลีลา แล้วกัลยาก็เดินออกไปเลย “ลูกหยี...” ศิริหันมาจะอธิบายให้ลูกสาวเข้าใจ
“คุณพ่อทำลายคุณแม่ ทำลายครอบครัวของเราเพราะความมักมากของคุณพ่อเอง!” ศิรินธารต่อว่าด้วย ความแรงของอารมณ์ที่เสียใจ เสียศรัทธาทั้งน้ำตาแล้วเดินจากไป ศิริอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“คุณศิริ...” ลีลาอึกอัก
“ผมขอตัวนะครับ” ศิริเดินออกไปด้วยความรู้สึกอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ลีลาเดินกลับเข้าไปในห้องด้วยอาการอึ้งตั้งรับไม่ทันกับเหตุการณ์ที่มันพลิกล็อกไปหมด เมด 2 คนที่โผล่หน้ามาดู แล้วหันมองกัน ด้วยอาการคันปาก ทั้งสองคนรีบชักชวนกันออกไปอีกทาง
ลีลาเดินเข้ามาในห้อง วัลภาเปิดประตูออกมาจากตู้เสื้อผ้าด้วยสีหน้าเอาเรื่อง “นี่มันหมายความว่ายังไง อย่าบอกนะว่าที่คุณกัลยากับศิรินธารมาที่นี่ก็อยู่ในแผนของลีด้วย”
“เปล่านะเจ๊ ที่ลีทำ..แค่เรียกคุณศิริมาเคลียร์ แต่สองคนนั้นมาได้ยังไงลีก็ไม่รู้” ลีลามึนไปเหมือนกัน
วัลภากับลีลาต่างคนต่างมึนทั้งคู่
หาญกล้าเข้ามาในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดทำงานเป็นชุดนอนด้วยความรีบร้อน เสียงมือถือดังขึ้น หาญกล้ามองอย่างรำคาญแล้วตัดสินใจกดรับ “จะโทรจี้ทำไมนักหนานะแม่ ก็บอกแล้วว่า ลูกหยีไม่เห็นผม ผมออกมาก่อนไอ้ศิริมันเลยซวยแทน มันจะดียังไงแม่ ถ้าไอ้ศิริมันเล่าเรื่องทั้งหมด ผมก็ตายอยู่ดี แม่ว่าอะไรนะ” หาญฟังผู้เป็นแม่แนะนำอย่างตั้งใจ “...พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส ทำยังไงเหรอแม่ พ่อตาเห็นผมคาตาแบบนั้น....”
ที่ห้องนั่งเล่น ภายในบ้านของศิริ ศิริเข้ามาในบ้านเจอกับนรุตม์ที่รออยู่
“พ่อครับ...ทำไม”
“แม่ล่ะ”
“อยู่บนห้องครับ” ศิริจะเดินขึ้นชั้นบนไป “อย่าเพิ่งเลยครับพ่อ ตอนนี้ป้าเพ็ญปลอบอยู่ มันเกิดอะไรขึ้นครับ”
“ต้องถามว่าทำไมพ่อถึงไปยุ่งกับมัน พ่อนอกใจแม่ไปนอนกับนังลีลาได้ยังไง” ศิรินธารงรับไม่ได้ นรุตม์อึ้งที่ได้ยิน
“มันไม่ใช่อย่างที่ลูกหยีกับแม่เข้าใจ ที่พ่อไปอยู่ที่นั่นเพราะ.....” ศิรินธารกับนรุตม์ มองว่าเพราะอะไร