บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 16 หน้า 4
“ก็ไปกินไก่นอกวัดแทนไงฮะ ว่าแต่...คุณลีลานี่ล่าสุดคิกคักอยู่กับคุณรุตม์ไม่ใช่เหรอฮะ แล้วทำไม...” ก้องสนเท่ห์
“นางอาจชอบเล่นไต่ระดับ จากคุณหาญกล้า โผหาคุณณรัล แล้วดีดตัวโหนคุณรุตม์ สรุปจบที่ตีลังกา สามตลบ ลงตักท่านประธาน นางเลิศล้ำจริง ๆ” เหมียวเปรียบเทียบเห็นภาพชัดมาก
“ดูเป็นชะนีกายกรรมซัมเมอร์ซอลท์นะฮะ” ก้องเอ่ยอึ้งๆ ขณะนั้นลำไพรขยับเข้ามาหยุดฟังด้วย
“สรุป...นางคั่วทุกคน” จิ๊บเอ่ยสรุป
“งานคั่วไม่สงสัย แต่งานบดนี่สิฮะ บดกับใครแล้วบ้าง อันนี้ก้องสงสัยฮะ” ก้องเอ่ยสองแง่สองง่าม
“ไม่ว่าจะคั่วบด เบียดกับใครก็ตามสบาย” จิ๊บเอ่ยอย่างไม่สนใจ
“เบียดกับคุณรุตม์ล่ะ” ก้องย้อน
“ก็ไม่เดือดร้อน เพราะก็ถ้าว่าที่แม่แฟนไม่ปลื้ม คิดว่านางจะได้ขึ้นหอคอยงาช้างกับคุณรุตม์ไหมล่ะ”
ทุกคนฟังอย่างเห็นด้วย ลำไพรเดินเข้ามา ทุกคนชะงักหันมองว่าลำไพรจะว่าอะไร แต่ลำไพรยิ้มให้ ทุกคนแล้วเดินไปตักข้าว สีหน้ายิ้มๆ ชอบใจ
“อยู่ๆ ก็อารมณ์ดีฉันว่าวันนั้นของเดือน” จิ๊บสงสัย
“ไม่ก็วัยทองมะ อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ขนาดนี้” เหมียวแขวะ
ลำไพรกินข้าวดูอารมณ์ดีมากจนไม่มี ใครกล้าเข้าใกล้
ที่ห้องรับแขก บ้านของลีลา
ลีลาสีหน้ามั่นใจ “ฉันว่าฉันรู้นะว่ามือที่เสี้ยมให้คุณกัลยากับศิรินธารมาชนกับฉันคือใคร”
วัลภาบ่นอุบ “มันแย่ตรง มันต้องการให้ตีเพราะเรื่องหาญกล้า”
“แต่ดันโป๊ะแตก กลายเป็นไอ้ลีไฝ้วข้ามรุ่น ทีนี้โดนทั้งน้องผัว แม่ผัวเกลียด...ซวยทั้งขึ้นทั้งล่อง” ดลฤดีสรุปเหตุการณ์
“ตอนนี้ทุกคนในครอบครัวคุณรุตม์คงเข้าใจว่าลีเป็นเมียน้อยคุณศิริถ้าไม่เคลียร์เรื่องนี้” วัลภากังวล
ดลฤดีแทรกทันที“เรื่องแต่งงานไม่ต้องหวัง แล้วนี่ไปเคลียร์กับคุณรุตม์หรือยัง”
“เขายุ่งๆ เรื่องแม่เขาอยู่ ก็เลยยังไม่ได้คุยกัน”
“ต้องรีบเคลียร์นะลี ถ้าคุณรุตม์เชื่อตามนั้นอีกคนทีนี้ล่ะเคลียร์ยากแน่” วัลภาเตือน
“เรื่องเคลียร์ไม่ยากหรอกค่ะ เพราะลีจะทำให้นรุตม์รักลีเพิ่มขึ้นเป็นร้อยเท่าพันเท่า” ลีลายิ้มมั่นใจ
วัลภากับดลฤดีมองลีลาอย่างอยากรู้ว่ามีแผนอะไรอีก
ที่บ้านของศิริ ศิรินธารยืนคิดหนักอยู่ในห้อง สภาพเหมือนไม่ได้นอน
หาญกล้าเข้ามากอดจากทางด้านหลัง “ไม่สบายใจเรื่องคุณพ่อใช่ไหมลูกหยี”
ศิรินธารไม่ปฏิเสธ “แต่ลูกหยีไม่คิดว่าเขาอยากทำลายชีวิตคู่ของเรานะคะ”
“ถ้าลูกหยีไม่เชื่อผม ผมพูดอะไรไปก็มันก็ไม่มีความหมาย” หาญกล้าเอ่ยตัดพ้อ
“กล้าคะ...”
“ผมเข้าใจว่าระหว่างสามีกับครอบครัว ยังไงครอบครัวก็สำคัญกว่า ผมพยายามที่จะอดทน แต่ถ้ามันทนไม่ไหว ผมก็คงต้องตัดสินใจ”
“กล้า...”
“ผมไปทำงานก่อนนะ” หาญกล้าฝืนยิ้ม หอมแก้มลูกหยีแล้วหยิบเสื้อสูทกับกุญแจรถออกไป