บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 16 หน้า 2
หาญกล้ากึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง ศิรินธารเปิดประตูเข้ามาสีหน้าเอาเรื่องมาก
หาญกล้าทำเนียนไม่รู้เรื่อง “บอกให้ผมรีบกลับแล้วคุณไปไหนมา ผมกลับมารอคุณนานแล้วนะ”
“คุณนอกใจฉัน กล้าดียังไงเอามันไปนอนในโรงแรมของเรา พนักงานมันคงมองฉันเป็นควายให้ผัว สวมเขา คุณทำได้ยังไง ทำได้ยังไง!” ศิรินธารใช้มือตีรัวๆ ใส่หาญกล้า
หาญกล้าสะบัดเสียงดังใส่อย่างหงุดหงิด “นี่มันเรื่องบ้าอะไร อยู่ๆ จะด่าผมก็พูดให้มันรู้เรื่องก่อนได้ไหมว่าผมโกหกคุณเรื่องอะไร ผมยังไม่รู้ เรื่องเลย มาถึงคุณก็ด่าๆๆๆ บ้าหรือเปล่า!”
ศิรินธารมองหาญกล้าที่ ดูแอ๊บหน้าซื่อมาก ราวกับไม่รู้เรื่องจริงๆ “ฉันกับคุณแม่ไปที่โรงแรมมา เพราะมีคนเห็นนังลีลาไปเปิดห้องที่โรงแรมเรา”
“แล้วคุณคิดว่าเป็นผม...? แล้วเจอผมไหมล่ะ” ศิรินธารอึ้ง “เล่ามาสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น” ศิรินธารมองหาญกล้าที่รอให้ศิรินธารเล่า สีหน้าหาญกล้าดูอยากรู้จริงๆ ศิรินธารเริ่มเล่า
ภายในห้องนอนของกัลยา กัลยาหยิบรูปของตนกับศิริที่ถ่ายคู่มาไว้ที่ตัก น้ำตาร่วงอย่างห้ามไม่ได้
ป้าเพ็ญนั่งอยู่เคียงข้าง มองด้วยความเห็นใจ ป้าเพ็ญวางมือบนมือกัลยาหวังปลอบโยน“ที่จริงคุณน่าจะคุยกับคุณผู้ชายก่อนนะคะ แบบไม่ใช้อารมณ์ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นความจริงหรือเปล่า”
“เห็นคาตาแบบนั้นยังต้องถามอีกเหรอ! คู่สามีภรรยาตัวอย่าง....หมด ไม่เหลือแล้วความภูมิใจของฉัน“
“ที่ผ่านมาท่านก็ดูแลครอบครัว รักและให้เกียรติยกย่องคุณกัลตลอดมานะคะ ถ้าคุณผู้ชายจะผิดพลาด ไปบ้าง”
“มันคือความไม่ซื่อสัตย์! ถ้าเขารักฉันก่อนเขาทำเขาต้องคิด”
“ทิฏิฐุปาทาน การยึดถือ ทิฏฐิความคิดเห็นที่ตนมีอยู่ ไม่ได้ดังใจก็โกรธ”
กัลยาสีหน้าหน่ายรำคาญ “เพ็ญ...มันใช่เวลาสั่งสอนไหม”
“ถ้าไม่คิดถึง ไม่รักษาใจผู้อื่น มุ่งให้เป็นเช่นนั้นเช่นนี้ตามใจตัวเอง ไม่ได้ดังใจก็โกรธ เป็นโทสะที่อยู่ในใจ คุณ ตอนนี้คุณเป็นสุขหรือเปล่าล่ะคะ”
“จะสุขได้ยังไงก็ฉันกำลังโกรธ”
“ถ้าโกรธแล้วมันไม่ดี แล้วคุณจะเก็บมันไว้ทำไมล่ะคะ”
“โอ้ย....ฉันมึนไปหมดแล้วนะเพ็ญ”
“หายใจช้าๆ ค่ะ เข้า....ออก”
กัลยาค่อยๆ หายใจตามที่ป้าเพ็ญบอก เพราะไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี
ศิริเปิดประตูเดินเข้ามาในห้อง กัลยาหน้าตึงใส่สามี “เราต้องคุยกัน” ศิริเอ่ยเสียงจริงจัง
“ฉันไม่คุย!”
“คุณต้องหัดรับฟังบ้างนะคุณกัล...ฟังความจริง...ระหว่างผมกับลีลา”
“ฉันไม่ฟัง!” กัลยารับไม่ได้คิดว่าศิริจะสารภาพเดินหนีไปเลย
ศิริไม่ยอมรีบตามไป ป้าเพ็ญรีบตามไป ด้วยความเป็นห่วง
หาญกล้าฉวยโอกาสใส่ร้ายศิริผู้เป็นพ่อตากับศิรินธาร
ศิรินธารไม่อยากจะเชื่อ “คุณพ่อเอาตำแหน่งมาจ้างให้กล้าเลิกกับลูกหยีจริงๆ เหรอ”