บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 17 หน้า 2
ในห้องล็อกเกอร์ของพนักงาน ศักดารีบเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยความหวาดกลัว ร้อนรน จากนั้นรีบวิ่งออกไปจากห้อง แต่พอเปิดประตูออกมาก็ชะงักที่เห็นนรุตม์ ธีรพัฒน์ หาญกล้า ลำไพร และพนักงานยืนดักอยู่
ศักดารู้ว่าโดนแน่ จะวิ่งฝ่าออกไป แต่เจอกับซิเคียวริตี้ของโรงแรมสองคนเข้ามาขวางไว้ ศักดาพยายาม ดิ้นรนจะหนีไปให้ได้ แต่ถูกหาญกล้าล็อกลงไปนอนกับพื้น นรุตม์มองศักดา ศักดาหน้าเสียรู้ว่าหนีไม่พ้นแน่
ภายในห้องหนังสือ ที่บ้านของศิริ
นรุตม์รายงานศิริ “มิสเตอร์เฉินปลอดภัยแล้วครับ ส่วนผู้ช่วยเชฟเราส่งตัวให้ตำรวจแล้วครับ”
“เช็คหาตัวการได้ไหม”
“ผู้ช่วยเชฟไม่เคยเห็นหน้าคนว่าจ้าง ใช้การติดต่อทางโทรศัพท์ส่งข้อความและจ้างนักเลงมาข่มขู่ให้ ลงมือทำร้ายมิสเตอร์เฉินครับ”
“มันต้องการล้มการเซ็นสัญญาครั้งนี้ รุตม์คิดว่าเป็นฝีมือใคร” ศิริย้อนถาม นรุตม์นิ่งเงียบไป ศิริเครียด “ย้ายไปไกล...แต่ณรัลก็ดูจะไม่หมดเขี้ยวเล็บเลย”
“แต่พี่รัลก็ไม่ได้เข้ากรุงเทพฯ แล้ววิทยาก็จับตาดูอยู่ตลอด”
“งั้นก็ต้องมีคนของณรัลอยู่ที่โรงแรม”
“ต้องเป็นคนในที่รู้กำหนดการของมิสเตอร์เฉิน แต่ผมยังหาตัวไม่พบว่าเป็นใคร”
ที่รีสอร์วิรัตน์ แม่ฮ่องสอน ณรัลคุยโทรศัพท์อย่างหัวเสีย “พลาด! แล้วมันสงสัยหรือเปล่าว่าเป็นใคร”
ลำไพรก้าวออกมาจากจากผับแห่งหนึ่ง “รับรองว่าคุณรุตม์ไม่มีทางสาวถึงเราได้แน่นอนค่ะ”
“จำไว้ว่าอย่าให้มีหลักฐานมาถึงฉัน!” วิทยาแอบฟังการสนทนาของณรัล
“ค่ะ” ลำไพร สีหน้าหงุดหงิดวางสาย แล้วหันหลังกลับจะเดินเข้าไปในร้าน แต่มีชายต่างชาติยื่น แก้วมาตรงหน้า ลำไพรหันมามองเห็นฝรั่งนิโกรยิ้มให้ ลำไพรมองแล้วยิ้มอย่างมีความหมาย
นรุตม์เดินออกมาจากห้องของศิริ เจอกับศตวรรษที่นั่งเหมือนจะอ่านหนังสือแต่ตามองพระจันทร์แล้วยิ้มอยู่ตามลำพังในสวน นรุตม์มองสีหน้า และสายตาเหม่อๆ ของศตวรรษก็หยิบหนังสืออีกเล่ม ที่วางอยู่ใกล้ๆ โยนใส่ตักศตวรรษ
“เฮ้ย!” ศตวรรษตกใจ
“นั่งยิ้มแบบนี้ใจลอยไปหาใคร”
“สวยมากครับ...” ศตวรรษยิ้ม นรุตม์หันมองอย่างสนใจ “แต่รอให้จีบติดก่อนแล้วผมจะบอก”
“ทำไมต้องเป็นความลับขนาดนั้น”