บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 17 หน้า 3
“ก็เหมือนพี่ไงครับ ไม่ชัวร์ก็ไม่ยอมพูด ผมก็รอชัวร์ก่อนแล้วค่อยโชว์ เดี๋ยวหน้าแตก” นรุตม์ยิ้มให้แล้วจะเดินออกไป “พี่เพิ่งกลับมาจะออกไปไหนอีกล่ะพี่”
“ไปตามหัวใจเรียกร้อง”
“โอ้กกก...เลี่ยนไปไหมพี่” ศตวรรษทำท่าจะอ้วก
นรุตม์หัวเราะขำแล้วเดินออกไป ศตวรรษลงนั่งแล้วก็ตกอยู่ในภวังค์อีกครั้ง นึกถึงภาพของลีลาอย่างหลงใหลและประทับใจในตัวของหญิงสาว
ที่เพนท์เฮ้าส์ของนรุตท์ ชายหนุ่มเข้ามายืนที่หน้าห้องด้วยความหวัง นรุตม์เปิดประตูเข้าไปในห้องไม่เห็นลีลาที่ห้องรับแขก ก็หน้าเสียไปนิดนึง
“กลับมาแล้วเหรอคะ” นรุตม์หันไปตามเสียงเห็นลีลากำลังยืนอยู่ที่มุมครัว บนเตามีหม้อข้าวต้มเครื่องที่ลีลาทำรอนรุตม์ ลีลาเดินเข้ามาจูงมือนรุตม์ไปนั่งที่โซฟา “นั่งก่อนนะคะ” จากนั้นเดินไปหยิบน้ำส้มคั้น จากตู้เย็นเอามาให้ “แก้วเดียวหายเหนื่อยเลยค่ะ”
นรุตม์ยิ้มแล้วดึงลีลาลงมานั่งข้างๆ กอดเอาไว้ “แบบนี้ถึงจะหาย”
“หิวไหมคะ ลีทำข้าวต้มไว้ให้”
“ขอกอดคนเก่งก่อนได้ไหม” ลีลายิ้ม “อยู่กับคุณมีเรื่องให้ผมเซอร์ไพรส์ทุกวัน...ถ้ามิสเตอร์เฉินเป็นอะไรไป ผมคงแย่”
“บอสของฉันที่อิตาลี เขาก็แพ้อาหารทะเลค่ะ รายนั้นแพ้แต่ชอบดื้อที่จะกิน ฉันเลยต้องรู้วิธีแก้ปัญหาติดตัวบ้าง แบบที่คุณเฉินเป็น ฉันเจอบ่อยมาก”
นรุตม์ซบหน้ากับศีรษะลีลา “ถ้าไม่ได้คุณวันนี้ ผมคงแย่ โชคดีของผมที่มีคุณอยู่” ลีลาเงยหน้ามอง นรุตม์มองมา ลีลารู้สึกหวั่นไหว นรุตม์จูบหน้าผากลีลาอย่างอ่อนโยน ลีลาขยับวางมือกอดนรุตม์หลวม ๆ นรุตม์กอดลีลาไว้ในอ้อมแขน สีหน้าผ่อนคลาย “ขอบคุณนะ”
ลีลายิ้มกอดตอบนรุตม์ตามความรู้สึกที่อยากทำ
ลำไพรเดินออกมาจากซอย กำลังจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วมีชายต่างชาติสองคนเดินตามหลังมา ลำไพรเดินฉีกออกมาอย่างไม่ใส่ใจ เสียงมือถือลำไพรดังขึ้น ลำไพรมองโทรศัพท์เห็นเป็นชื่อหาญกล้า ก็มีสีหน้าแปลกใจ
ดึกแล้ว ที่บ้านของศิริ ศิรินธารมองไปทางหน้าบ้าน เอ๋เอาน้ำเข้ามาเสิร์ฟให้
“คุณกล้าโทรมาบอกหรือเปล่าว่าจะกลับเมื่อไหร่” ศิรินธารเอ่ยถามสาวใช้
“เปล่าค่ะ คุณกล้าไม่ได้โทรมาเลย”
“นังโง่ แล้วทำไมไม่โทรไปถามเล่า”
“ให้เอ๋โทร...”เอ๋ทำหน้างง เหวอๆ สงสัยว่าจะให้ตนโทรไปเพื่ออะไร