บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 17 หน้า 5
ภารดีวางมือบนไหล่ศิรินธาร “ไม่มีพ่อแม่พี่น้องคนไหนทนเห็นคนในครอบครัวเป็นทุกข์ได้หรอกนะลูกหยี”
“พี่เอมคิดว่า...ทุกคนเกลียดกล้าเป็นเพราะลูกหยีเองเหรอคะ”
ภารดีลูบหัว ศิรินธารเหมือนพี่สาวที่ปลอบโยนน้องสาวตัวเล็กๆ“เราทุกคนมีทั้งข้อดีข้อเสีย พี่ก็เคยใจร้อนมาก...แต่พี่รุตม์คอยเตือนทำให้พี่เบาลงเยอะ”
“แล้วข้อเสียของลูกหยีคืออะไร...”
“พี่บอกได้นะ แต่ลูกหยีจะยอมฟังหรือเปล่า”
“ถ้ามันช่วยให้ลูกหยีกับกล้าอยู่ด้วยกันได้ ลูกหยีพร้อมจะฟัง”
“ลูกหยีลองไม่อาละวาด ถ้าทุกคนเห็นว่าลูกหยีโตขึ้นไม่ใช้อารมณ์ อาจจะทำให้คนอื่นๆ แอนตี้หาญกล้าน้อยลงก็ได้นะ”
ศิรินธารฟังอย่างพยายามคิดตาม
ที่เพนท์เฮ้าส์ของนรุตม์ ลีลายืนมองออกไปด้านนอกคิดเครียด ในหัวมีภาพของชลัมน์ที่ทุกข์ทรมาน อย่างเจ็บปวดอยู่ตลอดเวลา ในที่สุดลีลาก็ตัดสินใจ
“อาหารเช้าพร้อมแล้วครับ...” นรุตม์เข้ามากอดลีลาจากด้านหลัง ลีลาสะดุ้งเล็กน้อย นรุตม์จะจูงมือลีลาไป แต่ลีลายื้อไว้ นรุตม์ชะงักหันมา
ลีลาใช้จังหวะนี้ เดินแผน แสร้งลำบากใจ “เรื่องระหว่างเราหยุดแค่นี้เถอะค่ะ...ลีไม่อยากคาดหวัง เพราะความผิดหวังมันเจ็บปวด”
“ลี....เชื่อผมนะว่าสักวันมันต้องดีขึ้น”
“ลีใช้ชีวิตมีเป้าหมายมาตลอด จะให้ลีแขวนตัวเองไว้ลอยๆ ด้วยความหวัง ลีทำไม่ได้ค่ะ ให้ลีไปนะคะ... ไปทั้งที่เรายังรักกัน อย่างน้อยมันก็เหลือความทรงจำที่ดี”
นรุตม์คิดหนัก ลีลาลอบมอง อย่างหวังผลที่นรุตม์จะเดินตามแผนที่ตนวางไว้
ที่บ้านของศิริ ศิรินธารมองภารดีอย่างไม่แน่ใจ
“ต้องเปลี่ยนตัวเองขนาดนั้น ลูกหยีทำไม่ได้หรอกค่ะ”
“แม่พี่เคยบอกว่าคำพูดของคนใกล้ชิดมีน้ำหนักที่สุด ถ้าลูกหยีพูดกับคนร้อยคนว่าหาญกล้าเลว คนร้อยคนก็จะมองว่าสามีลูกหยีเลว ขนาดคนเป็นภรรยายังดูถูกสามีตัวเองเลย จะให้คนอื่นยกย่องมันเป็นไปไม่ได้” ศิรินธารชะงักคิดตาม “แล้วทุกวันนี้ลูกหยีพูดถึงสามีตัวเองให้คนอื่นฟังว่ายังไงคะ?” ศิรินธารอึ้งๆ ไป “ไม่มีดีเลยใช่ไหม” ศิรินธารเงียบเป็นการยอมรับ “แล้วจะให้คนอื่นมองว่าหาญกล้าดีได้ยังไง” ศิรินธารท่าทางจ๋อยๆ มองว่าจริงอย่างที่ภารดีพูด ศิรินธาร คิดหนัก ภารดีเห็นเอ๋ช่วยถือของเดินตามป้าเพ็ญออกมา
“คุณรุตม์กำลังจะมาถึงแล้วค่ะคุณเพ็ญ”