บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 12 หน้า 4
ที่บ้านของศิริ หน่อยกำลังผัดผักไฟลุกอยู่ในครัว ชุบล้างผักแล้วสะเด็ดน้ำก่อนเอามาให้ป้าเพ็ญจัดผักให้สวยงาม ภายในครัวดูครึกครื้น
“ตาชุบ รีบล้างผักให้คุณเพ็ญเร็วๆ เข้า” หน่อยสั่ง
เอ๋วิ่งเข้ามา “เสร็จหรือยังจ๊ะป้า คุณผู้หญิงบ่นใหญ่แล้ว”
หน่อยลุกลน “รีบจนมือพันกันไปหมดแล้ว คุณรุตม์มาถึงหรือยัง”
“โทรมาบอกว่าจะถึงแล้วจ้ะ”
ชุบโล่งใจ “คุณผู้หญิงดูจะดีใจที่คุณรุตม์กลับมา คราวนี้อะไรๆ คงเป็นลางดีนะครับ คุณเพ็ญ”
หน่อยเสริม “ตอนอยู่ใกล้ก็มองไม่เห็นค่า พอจะเสียถึงได้รู้สึกล่ะสิว่าคุณรุตม์แสนดีขนาดไหน”
“ยัยหน่อยเอ๊ย...ต่อให้ลำเอียงแค่ไหน อยู่กันมาเป็นยี่สิบปีมันก็ต้องผูกพันกันบ้างล่ะน่ะ”
“ก็ที่ผ่านมา คุณรุตม์ก็ท๊น...ทน เอาความดีเข้าสู้ความลำเอียงของคุณผู้หญิง จนฉันเห็นแล้วเหนื่อยแทน แต่คุณรุตม์ก็พิสูจน์ให้เห็นว่าทำดีแล้วได้ดีจริงๆ นะคะ คุณเพ็ญ”
“ความดีก็เหมือนต้นไม้ที่ต้องผ่านเวลา รดน้ำพรวนดินอดทนรอเวลาที่ต้นไม้นั้นจะเติบใหญ่และให้ผล ถ้าระหว่างทางเราท้อเพราะมด แมลง ยอมตายเพราะกิเลสให้มันกัดกิน คุณรุตม์ก็คงไม่ได้ผลที่มันหอมหวานในวันนี้ จริงไหม?”
ชุบกับหน่อยยิ้มอย่างยอมรับ ป้าเพ็ญยิ้มพลางวางมะเขือที่สลักแล้วด้วยรอยยิ้มอย่างรู้สึกมีความหวังยินดีไปกับนรุตม์
ที่ห้องพักคนไข้ แดนมองลีลาที่มีสีหน้าเจ็บปวด “ลี”
ลีลาแทรก “เรารู้ว่ามันไม่ใช่วิธีที่ถูก...แต่เราต้องทำ”
แดนมองลีลาอย่างเข้าใจ และตัดสินใจ... เขาจับมือลีลา “ไม่ว่าลีจะทำอะไร แค่ลีบอกเรา เราพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างลี”
หญิงสาวจับมือแดนไว้มองด้วยสายตาขอบคุณ
ณรัลเข้าบ้านมาก็ชะงักที่เห็นศิริ หาญกล้า และศิรินธาร อยู่ที่โต๊ะอาหารกันพร้อมหน้า กัลยากำลังดูเอ๋ที่จัดวางจานอาหารบนโต๊ะอย่างใกล้ชิด
ณรัลเข้าไปกอดกัลยา ใส่ลูกอ้อนเอาใจ “วันนี้มีโอกาสพิเศษอะไรกันเหรอครับแม่ ถึงเรียกกลับมากันพร้อมหน้าขนาดนี้”
“นี่รัลไม่รู้ข่าวเหรอลูก...” กัลยาแปลกใจ
“ข่าวอะไรครับ?”
“ก็ข่าวที่...”
กัลยาไม่ทันตอบ นรุตม์ก็ก้าวเข้ามาเอ่ยทักทุกคนในห้อง “ผมกลับมาแล้วครับ”