บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 12 หน้า 5
ณรัลหันกลับไปอึ้งที่เห็นนรุตม์เดินเข้ามาในสภาพที่ไม่บาดเจ็บใดๆ แม้แต่นิดเดียว นรุตม์ตรงเข้าไปกราบศิริ
“ปลอดภัยกลับมาก็ดีแล้วนะ” ศิริเอ่ยอย่างโล่งใจ
“แกนี่มันดวงดีจริงๆ นะ กลับมาครบ 32” กัลยาไม่วายเหน็บแนม
“ดีใจนะที่เห็นพี่ปลอดภัย” ศิรินธารเอ่ยยินดีกับพี่ชาย นรุตม์ยิ้มให้ แล้วหันไปมองณรัลที่สีหน้ายังอึ้ง ๆ
“ณรัล...” ศิริเรียกให้รู้ตัว
ณรัลรู้สึกตัว “กลับมาก็ดีแล้ว ทุกคนเป็นห่วงแกนะ”
“ขอบคุณครับพี่”
“นั่งสิ จะได้กินข้าวพร้อมหน้ากัน” กัลยาเอ่ยขัดขึ้น
“นั่งเลยพี่รุตม์ แม่คุมเข้มให้ทำกับข้าวที่พี่รุตม์ชอบทั้งนั้นเลยนะ” ศิรินธารรีบบอก
“กินข้าวได้แล้ว” กัลยาแทรกแบบกลัวเสียฟอร์ม
“ครับ” นรุตม์ยิ้มรับ
เอ๋ตักข้าวให้นรุตม์ นรุตม์ตักข้าวกินสีหน้ามีความสุข ณรัลมองกัลยาที่ดูสายตาจะจับจ้องไปที่นรุตม์ด้วยสีหน้าอ่อนโยนมากขึ้น ณรัลรู้สึกไม่พอใจ หาญกล้ามองท่าทีของณรัลด้วยสายตาเย้ยๆ ณรัลมีสีหน้าเครียดจัด แต่พยายามจะกลบเกลื่อน
ที่โรงอาหารของพนักงานในโรงแรม ชาติ จิ๊บ เหมียว และก้องชนแก้วกันอย่างมีความสุข “เย้!”
“ในที่สุดคุณนรุตม์ของจิ๊บก็รอด ทูนหัวของจิ๊บๆ” จิ๊บดีใจ
“ไม่รู้ว่าปีนี้ท่านๆ คนไหนดวงชงนะ วุ่นวายกันทุกคนเลยตั้งแต่คุณหาญกล้ายันคุณรุตม์” เหมียวเอ่ยเซ็งๆ
“ไม่ได้อยู่ที่ดวงหรอกนะ แต่อยู่ที่การกระทำ” อารีย์เอ่ยขึ้น ทำเอาทุกคนสะดุ้ง “เอาเรื่องตัวเองให้รอดก่อนเถอะ ไม่ต้องไปแบกรับ คิดแทน ดราม่ามันน่ารำคาญ งานก็คืองาน ให้เกียรติกับ งานในหน้าที่ตัวเอง ทำให้ดีที่สุดก็พอ”
“ก็แค่เป็นห่วงน่ะค่ะ” เหมียวแย้งขึ้นเบาๆ
อารีย์ปราม “เรามันลูกจ้าง ใช่ญาติโยมเขา รู้ว่าตัวเองควรยืนอยู่ตรงไหนก็ทำงานไป”
ก้องสงสัย “อยากรู้จริงๆ ว่าใครที่มันมาไล่ยิงคุณรุตม์ของก้อง ถ้ารู้นะ”
“จะเตะให้ตาย?” ชาติย้อนถาม
“จะลวนลามสามวันสามคืน ขยำขยี้ให้มันแหลกคามือก้องเลย!” ก้องเอ่ยตอบท่าทางดูจิตมาก ลำไพรเดินเข้ามา ก้องเห็นรีบถลาเข้าไปหาด้วยความอยากรู้“คุณลำไพรทราบไหมครับว่าคุณรุตม์เป็นยังไงบ้าง บาดเจ็บหรือเปล่า”
“เรื่องของเจ้านาย รอเจ้านายประกาศไหมคะ? พนักงานที่ดีควรจะมีระยะห่าง รู้จักคำว่าที่ต่ำที่สูงไหมคะ” ลำไพรเอ่ยตอบ แล้วเดินไปหาน้ำดื่ม
“แรง!” ก้องอึ้ง
“นับวันคุณลำไพรก็จะดูมากมายขึ้นทุกที ถามดีๆ ชอบกวนบาทา วันไหนเจอกันนอกโรงแรม แม่จะตบคว่ำเลย” จิ๊บชักหมั่นไส้