บทละครโทรทัศน์ ไฟล้างไฟ ตอนที่ 4 หน้า 3
"ผมไม่เคยกลัวภรรยานะครับ แต่ผมไม่อยากมีปัญหาเพราะผู้บริหารที่นี่แยกแยะระหว่างเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวไม่ได้"
"ถ้าลีอยากจะร่วมทำธุรกิจกับทาง Castle ลีก็อยากจะรู้ข้อมูลก่อน ตัดสินใจอยากขอคำปรึกษาจากคุณกล้าน่ะค่ะ"
“หาญกล้าคงให้คำตอบคุณได้ไม่ดีเท่าผมหรอกครับ" ลีลาได้ยินเสียงณรัล ก็แอบยิ้มนิด ๆ ที่ณรัลเข้ามาตามแผนที่คาดไว้ "ขนาดบริหารภรรยาตัวเองให้สงบยังทำไม่ได้เลย จะไปให้คำปรึกษากับใครได้" ณรัลเข้ามามองหาญกล้า อย่างข่มเต็มที่ อีกฝ่ายหน้าชามองณรัลอย่างเจ็บใจ
“แต่ยังไงคุณกล้าก็ต้องรู้มากกว่าลีที่เป็นมือใหม่หัดทำธุรกิจนะคะ" ลีลาแก้แทน
ณรัลจงใจเอ่ยกระทบ "หาญกล้าไม่ค่อยถนัดเรื่องลงทุนหรือว่าบริหารหรอกครับ เขาถนัดเรื่องขายมากกว่า หาญกล้าขายเก่งมากนะครับ ขายได้ทุกอย่างแม้กระทั่ง..."
หาญกล้าเอ่ยแทรกขึ้น "ความสามารถ...คือสิ่งที่ผมใช้ขายเพื่อแลกกับความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน มันเป็นความยากลำบาก ที่คนที่ความสามารถน้อยนิดแต่อยู่ได้ด้วยบารมีพ่อแม่คงไม่มีวันเข้าใจ"
ณรัลมองหน้าหาญกล้าโกรธจี๊ดขึ้นมา หาญกล้าประจันหน้ากับณรัลแบบพร้อมต่อย บรรยากาศดูมาคุมาก
"ลีว่าวันนี้อากาศมันร้อนเกินไปนะคะ คงไม่เหมาะที่เราจะคุยเรื่องงาน เอาไว้โอกาสเหมาะๆ เราค่อยคุยกันอีกทีนะคะคุณกล้า" หาญกล้ามองลีลา ลีลามองด้วยสายตาขอร้อง
หาญกล้าเข้าใจ ยอมให้เพราะผู้หญิงขอ "ผมมีงานที่ต้องเคลียร์ก่อนบ่ายนี้ ผมขอตัวก่อนนะครับ"
"ขอบคุณนะคะคุณกล้า"
หาญกล้ายิ้มเดินออกไป พอหันหลังให้กับลีลากับณรัล สีหน้าหาญกล้าแค้นมาก
ณรัลมองตามอย่างสะใจ แล้วลงนั่งแทนหาญกล้า "คุณลีอยากรู้ข้อมูลเรื่องอะไรเหรอครับ"
ลีลาขยับตัวเล็กน้อย ตั้งใจขยับตัวให้คอเสื้อของ เสื้อคลุมมันถ่วงลงเล็กน้อย แลเห็นเนินอกนิดๆ “คุณณรัลว่างพอจะให้คำปรึกษากับธุรกิจเล็กๆ อย่างลีเหรอคะ"
ณรัลชะงักไปนิด ไม่อาจละสายตาจากตัวลีลา ณรัลมองอย่างพอใจ "ตอนนี้ผมพอจะมีเวลา"
ลีลาเห็นสายตาของณรัลมองที่คอเสื้อด้วยสายตาหื่นนิดๆ ก็ตัดสินใจขยับเสื้อคลุมปิดและลุกขึ้น “น่าเสียดายที่ลีมีธุระน่ะค่ะ แล้วค่อยคุยกันนะคะ" ลีลาลุกขึ้น
ณรัลรีบลุกตาม "แล้วเมื่อไหร่เราถึงจะได้คุยกันล่ะครับ"
ลีลายิ้มแล้วคว้ากระเป๋าใส่อุปกรณ์ กับผ้าขนหนูแล้วเดินไปเลย ณรัลมองตามอย่างหัวเสียที่ลีลาดูจะไม่สนใจยื้อเวลาที่จะอยู่กับตน
หาญกล้าเดินออกมาอย่างหัวเสีย เจอกับลำไพรที่ยืนรออยู่
"รู้ว่าสู้ไม่ได้จะสู้ไปทำไมคะ"
"เพราะผมไม่เอาจริงต่างหาก อย่างมันผมจะชนะเมื่อไหร่ก็ได้"
"ไม่ว่าทางไหนเขาก็เหนือกว่า ไพรว่า..."