รีเซต

บทละครโทรทัศน์ แอบรักออนไลน์ ตอนที่ 22 หน้า 2

บทละครโทรทัศน์ แอบรักออนไลน์ ตอนที่ 22 หน้า 2
21 มกราคม 2558 ( 10:51 )
10.2M
แอบรักออนไลน์ ตอนที่ 22
22 หน้า

 

ปราณนต์เดินแยกออกมาที่มุมหนึ่งของบริษัท...หยิบโทรศัพท์มากด..หาชื่อ “คุณหนูพราว” ปราณนต์ชั่งใจ 

.. อยากจะโทร.ไปหา โทร.ไปถามด้วยความเป็นห่วง แต่ก็มีทิฐิ และความโกรธบังอยู่ ระหว่างที่ปราณนต์

กำลังตัดสินใจ ก็มีอีเมลเด้งขึ้นมา ตรึ่ง! 

ปราณนต์แปลกใจกดเปิดดู เห็นเป็นเมลของแอบรัก “คุณแอบรัก!” 

ปราณนต์รีบเปิดเข้าไปอ่าน เสียงอวัศยาดังเข้ามา “ ปราณนต์ ...ถ้าเธอพร้อมจะเจอกับฉันในโลกความเป็นจริง..ฉันก็พร้อมที่จะเจอกับเธอ ... อวัศยา”

ปราณนต์อ่านแล้วแววตานิ่ง .. .. คิด “พี่ศยา....เป็นคุณแอบรักจริงๆด้วย !!!” 

ชายหนุ่มครุ่นคิด .. เหมือนคนที่ไขปริศนาแสนยากได้ แต่เมื่อได้คำตอบแล้ว กลับไม่ได้ดีใจเท่ากับที่คิดไว้ เขาพิมพ์ข้อความตอบกลับและส่งไป ก่อนจะปิดหน้าจออีเมล์ เห็นว่าเป็นหน้าจอที่กำลังจะโทร.ออก เป็นชื่อ “คุณหนูพราว” ค้างอยู่ ปราณนต์ชะงัก...มองรูปพริบพราวแล้วก็คิด...เอายังไงดี ชายหนุ่มสับสน สุดท้ายตัดสินใจปิดหน้าจอ

และไม่โทร.หาพริบพราว .. 

ปราณนต์หันหน้าจากโทรศัพท์และมองออกไปนอกหน้าต่าง เหมือนจะบอกกับตัวเองว่า...เราต้องหันหลังให้อดีตและเดินต่อไปข้างหน้าให้ได้

 

อวัศยานั่งอยู่กลางห้องรัน..ที่เงียบเหงา เสียงอีเมลเข้าดังขึ้น เธอหยิบมาเปิดอ่าน

“ผมพร้อมเสมอ...เจอกันครับ .. ปราณนต์”

หญิงสาวกดปิด..แล้วก็ถอนหายใจ “ฉันคิดถูกแล้ว...ฉันคิดถูกแล้วที่ทำแบบนี้”

อวัศยาพยายามย้ำเตือนตัวเองให้มั่นใจ เธอคิดย้อนถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น 

 

เมื่อตอนเช้า อวัศยาเดินออกมาจากคอนโดรัน...เห็นพริบพราวยืนใส่แว่นดำรออยู่ .. อวัศยาเดินมาหา “เสียใจด้วยนะ กับเรื่องที่เกิดขึ้น”

พริบพราวหันมา มองอวัศยาด้วยความซาบซึ้งใจ “ขอบคุณค่ะ..พราวขอโทษ .. ขอโทษที่เคยทำไม่ดีกับพี่ศยา”

“ช่างมันเถอะ..ฉันลืมมันไปหมดแล้ว..อีกอย่างฉันก็ทำไม่ดีกับเธอไว้หลายอย่งเหมือนกัน ถือซะว่า....เราหายกัน”

พริบพราวมองอวัศยาด้วยความซาบซึ้ง แล้วก็พุ่งเข้ามากอดเลย อวัศยาตัวแข็ง...งง..พริบพราวปล่อยโฮออกมา “ณนต์เค้าเกลียดพราวแล้วค่ะ ณนต์เค้าเกลียดพราว .. เค้ารู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว พราวเป็นผู้หญิงที่แย่มากในสายตาณนต์ ฮืออออออ...แต่มันก็สมควรแล้วที่เค้าจะโกรธ เกลียดพราว พราวผิดเอง พราวแย่เอง พราวรับผิดทุกอย่าง  ฮือออออ...พราวผิดเอง” เธอร้องไห้เหมือนเด็ก

อวัศยาค่อยๆ คลายความตกใจและกอดพริบพราวปลอบใจเหมือนพี่สาวปลอบน้องสาว “รอสักพักแล้วค่อยพูดกับณนต์ .. บางทีเค้าอาจจะเข้าใจ” 


22 หน้า