รีเซต

บทละครโทรทัศน์ แอบรักออนไลน์ ตอนที่ 22 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ แอบรักออนไลน์ ตอนที่ 22 หน้า 3
21 มกราคม 2558 ( 10:51 )
10.2M
แอบรักออนไลน์ ตอนที่ 22
22 หน้า

 

พริบพราวสะอื้น..สติค่อยๆกลับมา..เธอคลายกอดอวัศยา แล้วมาเผชิญหน้า ปาดน้ำตาและพูดอย่างกล้าหาญ “พราวคงไม่พูดอะไรกับณนต์อีกแล้ว...มันหมดเวลาของพราวแล้วค่ะ..คนที่จะต้องพูด บอกความจริงกับณนต์ .. คือพี่ศยาค่ะ”

อวัศยางง พริบพราวจับมืออวัศยา แล้วพูดอย่างจริงใจ “พราวได้อ่านทุกข้อความที่แอบรักคุยกับณนต์...มันเป็นข้อความที่น่ารักมากๆ” เธอน้ำตาร่วง “พราวไม่แปลกใจเลย ทำไมณนต์ถึงตกหลุมรัก “แอบรัก” พราวผิดเองที่เข้ามาทำลายมัน ..”

อวัศยาฟังไป ทั้งสงสาร ทั้งสงสัย พริบพราวพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นขึ้น “พราวขโมยณนต์จากพี่ศยามานานเกินไปแล้ว พราวขอคืนเค้าให้พี่ .. คืนให้กับ “แอบรัก” ตัวจริง .. ที่พราวเคยพูดว่าณนต์จะผิดหวังถ้ารู้ว่าพี่ศยาเป็นแอบรัก มันไม่เป็นความจริง พราวโกหกเพื่อให้พี่เลิกยุ่งกับณนต์ พราวขอโทษ .. ไม่ว่าพี่จะเป็นความรักที่อยู่ในสายหมอก หรือเป็นปีศาจหลังพุ่มไม้..ออกมาหาณนต์นะคะ .. เขารอเจอพี่อยู่ .. พราวรู้ว่าพี่จะดูแลเค้าได้ดีกว่าพราว”

พริบพราวร้องไห้น้ำตาไหลอาบแก้ม .... อวัศยาเห็นแล้วต้องดึงเข้ามากอดด้วยความสงสาร...การสวมกอด

ครั้งนี้อวัศยาเป็นฝ่ายเข้ามา..และกอดพริบพราวไว้ด้วยความอ่อนโยน...หญิงสาวสองคนยืนปลอบโยนกันและกันเป็นความเข้าใจที่แสนเศร้าและสวยงาม....

 

อวัศยานั่งอยู่ที่เดิม ... ในมือถือโทรศัพท์อยู่...เธอวางโทรศัพท์ลงและมองไปนอกหน้าต่าง...ชีวิตต้องเดินต่อไปสินะ 

 

ที่หน้านารากร ปราณนต์รีบเดินออกมา กำลังมุ่งไปที่จักรยาน 

เสียงลิปดาเรียกดังขึ้น “ปราณนต์!! ผมมีเรื่องจะคุยด้วย” 

สองคนเผชิญหน้ากัน 

“คุณรู้เรื่องพริบพราวแล้วใช่มั้ย ?” 

“ครับ..ผมรู้พร้อมๆกับคนอื่น” 

ลิปดาถามแบบหยั่งเชิง “พราวบอกหรือเปล่าว่าทำไมถึงลาออก ?”

“ไม่ได้บอกครับ ... เอ่อ ..” ชายหนุ่มอึกอักว่าจะบอกดีมั้ย แล้วก็ตัดสินใจพูด “คือ ที่จริงมันก็เป็นเรื่องส่วนตัว แต่ผมควรจะบอก ให้บอสรับทราบ .. คือ ผมกับพริบพราวเราไม่ได้คบกันแล้วครับ” 

“เลิกกันแล้ว ? ทำไม ?” ปราณนต์ชะงักนิดๆ ไม่อยากบอก ลิปดารู้ตัวรีบแก้ “คือ .. ผมก็ตกใจ เลยถามไปฐานะรุ่นพี่พราว แต่ไม่ต้องบอกหรอก ผมรู้ว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว”

“ครับ...งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ พอดีมีนัด สวัสดีครับบอส” 

ลิปดาอยากรู้ “เดี๋ยว..นัดอะไร ? สำคัญหรือเปล่า?” ปราณนต์งง ลิปดารีบบอก “คือ .. พอดีผมมีงานจะให้ช่วยนิดหน่อย”

ปราณนต์ลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด “เอ่อ...”

“ท่าทางจะเป็นนัดสำคัญ?” 


22 หน้า