บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 23
บ้านไร่เทพธราธร ม.ร.ว.หญิงแขไขหันมาจ้องอธิวัฒน์กับจีรนันท์ด้วยความไม่พอใจ “เพราะความโง่ของพวกแก ฉันเลยถูกตำรวจเพ่งเล็ง”
“แล้วคุณหญิงแม่โกงเค้ามาจริงเหรอเปล่าคะ” จีรนันท์ถาม
ม.ล.อุณนิษาหันไปถลึงตาใส่จีรนันท์ “จีจี้...เธอจะรู้ไปทำไม ตอนนี้เรามาช่วยคิดหาทางออกกันดีกว่า พี่วัฒน์คิดอะไรได้บ้างมั้ย”
“โอ๊ย..พี่จะมีปัญญาช่วยอะไรได้” อธิวัฒน์หันไปมอง ม.ร.ว.หญิงแขไขแล้วพูดกวนๆ ใส่เพราะยังโกรธเรื่องที่ ม.ร.ว.หญิงแขไขทำให้ตนเองถูกพ่อตบอยู่ “ในเมื่อคุณหญิงน้าเป็นคนผูกคุณหญิงน้าก็ต้องแก้เอง...จริงมั้ยครับ งานนี้ผมขอบายล่ะ ไปจีจี้” อธิวัฒน์ดึงจีรนันท์ลุกขึ้นขยับตัวจะหนี
ม.ร.ว.หญิงแขไขลุกขึ้นมาตวาดเรียกไว้ “แกหยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ ถ้าแกไม่อยากให้พ่อแกติดคุกตอนแก่ แกก็ต้องอยู่ช่วยฉัน”
อธิวัฒน์ชะงักหันกลับมามอง ม.ร.ว.หญิงแขไขด้วยความแปลกใจ “พ่อผมเกี่ยวอะไรด้วย”
“เกี่ยวสิ..เกี่ยวมากด้วย...พ่อแกเป็นคนฆ่าพ่อแม่นังรสสุคนธ์!!” ม.ร.ว.หญิงแขไขยิ้มเหนือ พูดอย่างชัดเจน
อธิวัฒน์ได้ยินก็อึ้งหันไปมองจักรที่นั่งเงียบอยู่นาน “จริงเหรอพ่อ”
จักรพยักหน้ายอมรับอย่างไม่สะทกสะท้าน เอ่ยปากบอกอธิวัฒน์ “ที่แกได้อยู่สุขสบายทุกวันนี้แกคิดว่าเพราะอะไร...เลิกโวยวายแล้วมาช่วยกันแก้ปัญหาได้แล้ว”
หน้าบ้านแม้นศรี รามนรินทร์ รสสุคนธ์เดินออกมาส่งผู้กองวิชิตที่หน้าบ้าน
รามนรินทร์อยากรู้ “แล้วแบบนี้คุณรสจะเรียกร้องความเป็นธรรมให้กับพ่อแม่ได้หรือเปล่า”
“ได้สิครับ คดีฆาตกรรมเป็นคดีอาญา นี่ก็เพิ่งสิบปีเองยังไม่หมดอายุความครับ ถ้าคุณรสอยากจะสู้คดี
ผมยินดีช่วยเต็มที่ครับ”
“ขอบคุณค่ะ แต่ถ้าพยานคนนั้นไม่ยอมให้การ รสจะทำอะไรได้ล่ะคะ” รสสุคนธ์ถามต่อ
รามนรินทร์ปลอบ “อย่าเพิ่งถอดใจสิครับ วันเวลาเปลี่ยน บางทีเค้าอาจเปลี่ยนใจก็ได้ ตอนนี้พยานคนนั้นยังอยู่ใช่มั้ยครับ”
“อยู่ครับ บ้านนายหมายอยู่หมู่บ้านถัดไปนี่เอง”
“งั้นผู้กองพาผมไปพบเค้าหน่อยสิครับ ผมจะลองขอร้องให้เค้ามาช่วยเป็นพยานดู”
“ได้ครับ” ผู้กองวิชิตเดินไปที่มอเตอร์ไซค์หยิบหมวกกันน็อคมาสวมแล้วหยิบหมวกอีกใบส่งให้รามนรินทร์ใส่