บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 23 หน้า 4
จักรที่หลบอยู่หลังบ้านก็ตกใจหน้าซีด “ซวยล่ะ...เอาไงดี”
รามนรินทร์กับวิชิตมองหน้ากัน รับรู้กันได้ว่าต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่ๆ “เสียงดังมาจากในบ้าน”
“ผมว่าพังเข้าไปเลยดีกว่า” ผู้กองวิชิตชักปืนออกมาถือแล้วถีบเท้าอย่างแรง ประตูบ้านเปิดออก
จักรรีบปีนขึ้นหน้าต่างหาทางจะหนี แต่ก็ไม่มีทางหนีไปทางไหนนอกจากกระโดดลงไป รามนรินทร์กับผู้กองวิชิตก้าวเข้าไปในบ้าน
จักรมองลงไปด้านล่างแล้วตัดสินใจกระโดดลงไป เท้าจักรกระแทกเข้ากับแผ่นไม้ตะปูอย่างจัง “อ๊ากกกกกก”
รามนรินทร์กับผู้กองวิชิตชะงัก ผู้กองวิชิตทำมือบอกรามนรินทร์ว่าเสียงมาจากทางในห้อง ผู้กองวิชิตกำชับปืนแล้วพุ่งเข้าไปในห้อง แต่ห้องว่างเปล่า ผู้กองวิชิตโผล่หน้าออกไปมองทางหน้าต่าง จักรเขย่งเท้าเข้าไปหลบใต้ถุนบ้านแล้วดึงแผ่นไม้ออกอย่างยากลำบาก
รามนรินทร์ขยับเดินไปอีกห้องก็ชะงักกึกเมื่อพบกับหมายผูกคอห้อยโตงเตงอยู่บนขื่อบ้าน “ผู้กอง...ทางนี้ครับ”
ผู้กองวิชิตรีบตามเข้ามาดูก็ตกใจ “นายหมาย!!”
ด้านนอกจักรวิ่งกระเผลกหนีออกไปอย่างไว...มีรอยเลือดหยดเป็นทาง
ถนนทางโค้งอันตราย รสสุคนธ์นั่งอยู่บนรถ มีจีรนันท์ขับรถมาด้วยความเร็ว รสสุคนธ์หันไปมองข้างทางเห็นมิ่งเมืองกับรัตนายืนอยู่ตรงหัวโค้งพอดี รสสุคนธ์จ้องมองด้วยความคุ้นตา
มิ่งเมืองโผล่พรวดขึ้นมาเกาะแนบกระจกประตูรถ “อย่าไป!!”
รัตนาโผล่พรวดตามขึ้นมา ใบหน้าของรัตนากับมิ่งเมืองอยู่ในสภาพเละ เลือดนองหน้า “กลับบ้าน!!”
รสสุคนธ์สะดุ้งเฮือกตกใจ หันหน้าหลบด้วยความกลัว “ว้ายยยยยยยยยย”
“รสสุคนธ์ เป็นอะไร” จีรนันท์ร้องถาม
พอรสสุคนธ์หันมองอีกทางก็ไม่มีใครอยู่ข้างประตูรถแล้ว “ฉันเห็น อ้าว...ไปไหนแล้ว”
“ไม่เห็นมีอะไรเลย ตาฝาดหรือเปล่า”
รสสุคนธ์รู้สึกไม่ดี “ฉันว่าฉันกลับดีกว่า”
“ไม่ได้นะ เธอไม่อยากรู้หรือไงว่าใครฆ่าพ่อแม่เธอ” จีรนันท์ท้วง
“แต่ฉันว่ามันเสี่ยงไป เราน่าจะแจ้งตำรวจ”
“ไม่ได้..ทำอย่างนั้นมันก็ไม่สะใจฉันน่ะสิ ฉันจะต้องเอาคืนที่มันซ้อมฉัน ส่วนเธอก็จะได้รู้ว่าใครฆ่าพ่อแม่ แถมยังได้
โฉนดที่ดินคืนอีก ไม่มีอะไรจะคุ้มเท่านี้แล้วนะ”
รสสุคนธ์ฟังจีรนันท์พูดก็เริ่มใจอ่อน แต่ก็ยังหวั่นๆ ใจอยู่นิด รถจีรนันท์แล่นห่างออกไป มิ่งเมืองกับรัตนามองตาม
รสสุคนธ์ด้วยความเป็นห่วงแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
ใต้ถุนบ้านหมาย รามนรินทร์กับผู้กองวิชิตเดินหน้าเครียดออกมาเดินดูรอบๆ บ้าน
“ไม่อยากเชื่อเลย พยานคนเดียวของเราจะชิงฆ่าตัวตายไปก่อน” รามนรินทร์แปลกใจ