บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 7 หน้า 4
ม.ร.ว.หญิงภาวิดาส่งยิ้มตอบแล้วเชิดหน้าขึ้นไปนั่งบนรถ ทวนรีบวิ่งไปประจำที่คนขับ ขยับกระจกมองหลังพร้อมกับส่งตาหวานให้กับ ม.ร.ว.หญิงภาวิดาอีกครั้ง
“มองอะไรอยู่ได้...” ม.ร.ว.หญิงภาวิดาทักเพราะเห็นสายตาของทวน
“วันนี้คุณหญิงสวยเป็นพิเศษนะครับ”
ม.ร.ว.หญิงภาวิดาเขิน “ไม่ต้องมาปากหวาน รีบไปได้แล้วเดี๋ยวรถติด”
ทวนขยิบตาให้แล้วขับรถออกไป
พอรถ ม.ร.ว.หญิงภาวิดาแล่นออกไปไม่นาน รถของอธิวัฒน์ก็แล่นเข้ามาจอด ที่กระจกมองหลังเห็นสร้อยพระพวงโตแขวนอยู่ “อีนังผีร้าย แค่นี้แกก็ทำอะไรฉันไม่ได้แล้ว” อธิวัฒน์พนมมือไหว้แล้วเอาสร้อยมาสวมคอ แล้วเอาสร้อยใส่ไว้ในเสื้อ อธิวัฒน์กระหยิ่มยิ้มย่องแล้วออกจากรถเดินตรงไปทางเรือนไม้หอมทันที
อธิวัฒน์เดินผ่านสระบัวตรงมาทางเรือนไม้หอม จู่ๆ ก็มีลมพัดเข้ามาใส่วูบใหญ่ บรรยากาศดูชวนสยอง อธิวัฒน์ชะงัก หยุดหันมองอย่างระแวดระวัง ลุ้นๆ ว่าผีจะโผล่มาทางไหน ในสระบัวเห็นหัวของผีแม้นมาศจ้องอธิวัฒน์ตาเขม็ง อธิวัฒน์มองไปในสระบัวแต่ก็ไม่เห็นอะไร สระบัวดูปกติ ไม่มีผีแม้นมาศอยู่
อธิวัฒน์ขยับจะไปดูแต่แล้วก็มีแมวดำตัวหนึ่งกระโดดลงมาจากต้นไม้ อธิวัฒน์สะดุ้ง ตกใจ “เฮ้ย…” พอเห็นเป็นแมวดำก็โวย “ไอ้แมวบ้า...ไปไกลๆ เลย” อธิวัฒน์ทำท่าจะเตะแมว แมวรีบวิ่งหนีออกไป อธิวัฒน์รู้สึกเสียฟอร์มรีบวางมาดแล้วเดินตรงไปที่เรือนไม้หอม
“ไอ้นี่...ไม่รู้จักเข็ด” พูดจบผีแม้นมาศก็มุดลงน้ำหายวับไป
อธิวัฒน์เดินเข้ามาถึงที่เรือนไม้หอม แต่ก็ต้องชะงักอีกครั้ง เพราะมองไปที่หน้าต่างเรือนไม้หอมเห็นเงาใคร
บางคนเดินอยู่ในเรือน อธิวัฒน์ขยับเข้าไปส่องมองด้วยความอยากรู้อยากเห็น เป็นจังหวะที่ตาดำหันขวับมองอธิวัฒน์เข้าพอดิบพอดี
อธิวัฒน์เห็นใบหน้าชวนสยองเหมือนกับผีของตาดำก็สะดุ้งเฮือกตกใจสุดขีด “เฮ้ย...” อธิวัฒน์เซล้มลง พอลุกขึ้นมามองอีกครั้งคราวนี้ตาดำก็ไม่อยู่แล้ว “หายไปไหนแล้ว” อธิวัฒน์เดินกล้าๆ กลัวๆ เข้าไปที่เรือนไม้หอม
ในเรือนไม้หอม อธิวัฒน์เดินเข้าไปสำรวจในบ้าน แต่ก็ไม่มีวี่แววใครอยู่ บรรยากาศดูวังเวง “น้องรส...น้องรสครับ” อธิวัฒน์มองหารสสุคนธ์
ผีแม้นมาศก็โผล่พรวดออกมาจากห้อง อธิวัฒน์สะดุ้ง “คุณรสไม่อยู่”
“โธ่ ฉันตกใจหมด เธอเป็นคนใช้ที่บ้านนี้เหรอ” อธิวัฒน์มองสำรวจผีแม้นมาศเห็นสวย รูปร่างดีก็ทำตาเจ้าชู้ขึ้นมาทันที
“ค่ะ แล้วคุณเป็นใคร มาหาคุณรสทำไม”