บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 8
ที่โรงครัว บ้านพรหมบดินทร์ รสสุคนธ์แอบยิ้มอ่อนที่รามนรินทร์ดูเต็มใจจะช่วยเลยรีบบอกสิ่งที่ต้องการทันที “เออ..คุณรามค่ะ ฉันอยากทราบข้อมูลเกี่ยวกับเหตุการณ์คืนงานแต่งงานของคุณชายภาณุทัตกับคุณย่าแม้น
มาศเมื่อ 30 ปีก่อนค่ะ”
รามนรินทร์ชะงักมองหน้ารสสุคนธ์อย่างไม่สบายใจ “เรื่องโศกนาฏกรรมอย่างนั้น จำเป็นต้องรู้ด้วยเหรอครับ”
“จำเป็นสิคะ ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในบ้านหลังนี้ คุณและครอบครัวควรจะระลึกถึงไม่ใช่เหรอคะ และนี่อาจ
เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่พวกคุณจะได้แสดงความระลึกถึงท่านทั้งสองคนด้วย”
“คุณแม่ท่านคงไม่ยอม แต่ผมจะลองปรึกษาคุณน้ากรดู” รามนรินทร์หน้าเครียดคิดหนัก
“ขอบคุณค่ะ นี่ค่ะ” รสสุคนธ์ตักกับข้าวให้รามนรินทร์
รามนรินทร์ยิ้มขอบคุณ รสสุคนธ์ยิ้มโล่งใจ หวังอยู่ลึกๆ ภาวนาขอให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่เธอต้องการ
เรือนคนใช้ จวงเห็นทวนกับปริกตัวสั่นก็แปลกใจ จวงลดไม้ลงแล้วเข้าไปเขย่าทวนกับปริกอย่างสงสัย “ไอ้ทวน อีปริก พวกเอ็งเป็นอะไร”
“พวกฉันโดนผีหลอกจ้ะพี่” ปริกรีบฟ้อง
“ผีนังแม้นมาศอีกแล้วเหรอ” จวงถาม
“ใช่พี่ คราวนี้มันสิงคุณวัฒน์มาบีบคอพวกฉันด้วย” ทวนเล่า
ปริกเสริม “มันบอกมันจะฆ่าทุกคน ดีนะที่พี่ทวนกับฉันหนีกันมาได้”
“นังผีเวรตะไล นับวันชักจะกำเริบใหญ่แล้ว เออ..แล้วนี่คุณวัฒน์ล่ะ” จวงแค้น
“คุณวัฒน์ก็อยู่กับผีน่ะสิ พี่ไปตามเอาเองล่ะกัน” ทวนปัด
“แล้วแบบนี้ข้าจะบอกคุณหญิงยังไงวะ” จวงหนักใจ
“บอกอะไรก็บอกไปเหอะพี่ ฉันจะไม่กลับไปเหยียบเรือนนั่นอีกแล้ว” ปริกกลัว
ทวนกับปริกพากันคลุมโปงต่อ จวงมองน้องชายกับน้องสาวก็ส่ายหน้าระอาใจ
หน้าต่างห้องม.ร.ว.หญิงภาวิดา ม.ร.ว.หญิงภาวิดาเดินไปมาส่องที่หน้าต่างบ้านมองไปทางเรือนไม้หอมด้วยความอยากรู้ พอจวงเดินเข้ามาในห้องก็รีบถาม “เป็นไงบ้าง ทวนกับปริกเจอตาวัฒน์มั้ย”
จวงโกหก “ไม่เจอค่ะ”
“อะไรกัน แม่รสสุคนธ์ก็บอกไม่รู้ไม่เห็น แล้วตาวัฒน์จะหายไปไหน”