บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ บาปบรรพกาล ตอนที่ 24

เรือนไม้หอม ผีแม้นมาศมองหน้ารสสุคนธ์ที่มาบอกว่าจวงสารภาพว่าเป็นคนฆ่า ม.ร.ว.ภาณุกร “นังจวงเหรอที่ฆ่าชายกร...นังจวง นังจวง นึกออกแล้ว...วันนั้น”

รสสุคนธ์มองหน้าผีแม้นมาศ รีบถาม “ย่าเล็กจำอะไรได้เพิ่มเหรอคะ”

ผีแม้นมาศพยักหน้าแทนคำตอบ...

ในอดีต คืนแต่งงาน ห้องแม้นมาศ เรือนไม้หอม แม้นมาศแต่งตัวด้วยชุดเจ้าสาว...ส่องกระจกดูความเรียบร้อย

สวยงามอยู่

จวงยกถาดใส่น้ำมะตูมเย็นฉ่ำเข้ามาพร้อมบอกด้วยเสียงประจบประแจง “เจ้าสาวสวยจริงๆ ค่ะ เหนื่อยมั้ยคะเนี่ย จวงเอาน้ำมะตูมเย็นๆ มาให้ดื่มแก้กระหายค่ะ”

แม้นมาศยิ้มกับคำชมของจวงเขินๆ “ขอบใจนะจวง วางไว้ก่อน...”

“น้ำมะตูมเย็นๆ ถ้าวางไว้เดี๋ยวจะไม่อร่อยนะคะ ดื่มเลยดีกว่าค่ะ” จวงคะยั้นคะยอแล้วยกแก้วไปจ่อตรงหน้าแม้นมาศยิ้มหวานให้ทำเป็นหวังดี

แม้นมาศไม่คิดอะไร ยกแก้วน้ำมะตูมมาดื่มไปค่อนแก้วแล้วรู้สึกสดชื่นเลยดื่มต่อจนหมด...จวงแอบยิ้มร้าย หมุนตัวเดินออกไปจากห้องนั้น ด้วยฤทธิ์ยาสลบที่ใส่ไว้อย่างรุนแรง จวงยังไม่ทันพ้นห้อง แม้นมาศก็วิงเวียนแล้วล้มลงไปนอนสลบอยู่ที่ข้างเตียง ข้างๆ มีแก้วน้ำตกอยู่

รสสุคนธ์ปะติดปะต่อเรื่องราวที่ผีแม้นมาศเล่าแล้วก็นึกได้ว่าจวงเองก็เคยวางยาเธอ “แสดงว่าคืนนั้นน้าจวงวางยาย่าเล็ก เหมือนที่เคยทำกับรสใช่มั้ยคะ”

“ถ้าไม่ใช่มันจะเป็นใคร...แต่ฉันเชื่อว่ามันไม่ได้ทำคนเดียวแน่ๆ”

“แต่ย่าก็จำอะไรไม่ได้อีกใช่มั้ยคะ”

ผีแม้นมาศพยักหน้าเศร้าๆ ยอมรับ แต่พอคิดถึง ม.ร.ว.ภาณุทัตก็ยิ้มแบบมีหวัง “ว่าแต่เรื่องของคุณชายภาณุทัต คุณชายยังไม่ตายจริงๆ ใช่มั้ยแม่รส”

รสสุคนธ์ยิ้มยินดีพยักหน้า “จริงค่ะ ย่าเล็ก...”

ห้องนอน ม.ร.ว.ภาณุทัต บ้านพรหมบดินทร์ ม.ร.ว.ภาณุทัตนอนหลับอยู่ในห้องนอน...ผีแม้นมาศโผล่เข้ามาในห้องนอน แต่มองไม่เห็น ม.ร.ว.ภาณุทัต

ผีแม้นมาศเรียกชื่อแล้วมองหา “คุณชายทัต...คุณชายทัต ได้ยินเล็กมั้ยคะ”

ม.ร.ว.ภาณุทัตนอนนิ่งไม่ได้ยินหรือรับรู้อะไร ผีแม้นมาศมองไปเห็นแต่ห้องว่างเปล่า...หน้าเสีย แวบหายไปจากตรงนั้น

เรือนไม้หอม ผีแม้นมาศกลับมานั่งร้องไห้อยู่ในห้องของรสสุคนธ์

รสสุคนธ์เข้ามาจะนอน เห็นก็แปลกใจ “ย่าเล็กร้องไห้ทำไมคะ”