บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ บาปบรรพกาล ตอนที่ 24 หน้า 4
“ขอบคุณมากครับ คุณนภา เรามาดูภาพพร้อมๆ กันนะครับ” รามนรินทร์เอาเทปใส่ในเครื่องเล่นแล้วกดรีโมท Play กล้องวงจรปิดเริ่มทำงาน...
ม.ร.ว.ภาณุกรจ้องมองหน้าอุณนิษารอให้สารภาพ “หนูนิษารู้มั้ยว่า ทำไมสร้อยข้อมือตัวเองถึงอยู่แถวสระบัว...หนูทำอะไรปริก...ถ้าหนูเล่าความจริง โทษหนักจะได้เป็นเบานะ”
ม.ล.อุณนิษาพยายามปรับสีหน้าและเสียงไม่ให้สั่นแล้วแอ๊บโกหกตาใส “คุณอากรพูดอะไรคะ นิษาไม่รู้เรื่อง…”
“แต่อาว่าหนูรู้ทุกเรื่อง เหมือนที่อารู้ แต่เรื่องนี้จะรู้กันแค่เราสองคน ถ้าหนูจะเลิกยุ่งกับตาราม แล้วไม่ต้องมาที่พรหมบดินทร์อีก”
“ทำไมคะ”
“เพราะรามจะแต่งงานกับรสสุคนธ์น่ะสิ”
ม,ล.อุณนิษาตาวาวโรจน์ด้วยความแค้นเคือง ในใจตัดสินอะไรบางอย่าง แต่แล้วก็แสร้งรับปาก ม.ร.ว.ภาณุกร...“ตกลงค่ะ นิษาจะไม่มาที่นี่อีก...” ม.ล.อุณนิษาพูดจบก็หยิบสร้อยข้อมือเพชรใส่กระเป๋า
ม.ร.ว.ภาณุกรลุกขึ้นเดินไปที่ประตูห้องทำงานจะเปิดให้ ม.ล.อุณนิษาออกไป ม.ล.อุณนิษาลุกตามหลังมา เธอเห็นแจกันใบใหญ่ จังหวะที่ ม.ร.ว.ภาณุกรหันหลังให้จะเปิดประตู ม.ล.อุณนิษาก็หยิบแจกันฟาดศีรษะ ม.ร.ว.ภาณุกรไม่ยั้ง...
”โอ๊ย...” ม.ร.ว.ภาณุกรร้องด้วยความเจ็บปวดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนร่างทรุดลงไปกองที่พื้น
ม.ล.อุณนิษายืนนิ่งๆ มอง ม.ร.ว.ภาณุกรสิ้นใจ “ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ”
ม.ร.ว.ภาณุกรนอนนิ่ง มีเลือดซึมมาจากศีรษะนองพื้นห้องอยู่ จวงโผล่เข้ามาเห็นพอดี...“คุณนิษา เกิดอะไรขึ้นคะ”
ม.ล.อุณนิษาบอกจวงเสียงเข้ม “ไอ้แก่จอมสาระแน...สมน้ำหน้าตายซะได้ก็ดี...” ม.ล.อุณนิษาผลุนผลันออกไปจากห้องทันที
หลังเทปจบ ม.ร.ว.หญิงภาวิดามอง ม.ล.อุณนิษาด้วยอาการช็อกมากกว่าใคร “หนูนิษา ทำไม...”
“ไม่นะคะ นิษาโดนใส่ร้าย” ม.ล.อุณนิษาไม่ยอมให้จับง่ายๆ รีบวิ่งหนีไปทันที
ม.ร.ว.หญิงแขไขไม่รอช้า วิ่งตามลูกสาวไปเช่นกัน
บ้านพรหมบดินทร์เวลากลางคืน ดูเหงาๆ มีแต่ความโศกเศร้า ม.ร.ว.หญิงภาวิดาเดินเข้ามามองภาพภาณุกรในห้องทำงานก็เจ็บปวด ร้องไห้ด้วยความเสียใจ “ชายกร...พี่ขอโทษ พี่มองคนผิดเอง..พี่ไม่อยากเชื่อเลย...ลูกผู้ดีอย่างหนูนิษาจะกล้าฆ่าคนได้ลงคอ...ทั้งหมดเป็นความผิดของพี่เอง...ยกโทษให้พี่ด้วยนะ”
ม.ร.ว.ภาณุทัตยืนมอง ม.ร.ว.หญิงภาวิดาที่กำลังคร่ำครวญก็พูดเตือนสติ “ศัตรูที่แท้จริงของคนเราก็คืออคติ เลยทำให้มองไม่ออก เห็นไม่ชัดว่าใครเป็นมิตรหรือศัตรู ปล่อยวางซะเหอะนะ อย่าให้ความเกลียดชังที่มีต่อแม้นมาศต้องมาทำร้ายชีวิตตารามอีกคนเลย”
“พี่ชายทัต...หญิงทำไปทั้งหมดก็เพราะรักลูก หญิงผิดด้วยเหรอคะ”
“รักลูกได้ แต่ชีวิตคู่ของเค้า...ก็ควรให้เค้าเลือกเอง พี่ถามหญิงดาตรงๆ เรื่องวุ่นวายทั้งหมดมันเป็นเพราะหนูรส หรือเพราะใครกันแน่ ลองคิดดูดีๆ คิดซะว่าทำเพื่อความสุขของลูกเถอะนะ”