บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 14
รสสุคนธ์เดินออกมาจากบ้านพรหมบดินทร์กำลังจะกลับเรือนไม้หอม
น้อยรี่เข้ามาหา แล้วรีบบอก “วันนี้คุณรสจะไปซื้อเสื้อผ้าใช้ในงานแสดงใช่มั้ยคะ เดี๋ยวน้อยพาไป”
“แอบฟังคนอื่นคุยกันไม่ดีนะจ๊ะ น้อย” รสสุคนธ์ปราม
“ไปนะคะ น้อยรู้จักร้านเช่าชุดสวยๆ เยอะ งานคืนเดียว เราแค่เช่าก็ประหยัดดีนะคะ”
“งั้นฉันคงต้องกวนน้อยพาไปแล้วล่ะ”
“ได้ค่ะ แต่น้อยไม่มีราชรถนะคะ เราไปแท็กซี่เนอะ...” น้อยโค้งให้รสสุคนธ์แบบยินดีบริการ
เฟื่องเดินออกมาจากบ้านพรหมบดินทร์พอดีได้ยินได้รู้ก็เตือน “น้อยพาคุณรสไปดีๆ อย่าหาเรื่องมาให้คุณรสเหมือนครั้งที่แล้วอีกล่ะ”
“โธ่ ยาย น้อยไม่ได้หาเรื่อง แต่มีคนเอาเรื่องมาให้ต่างหาก”
“ยังจะยอกย้อน รีบไปรีบมาล่ะ”
น้อยกับรสสุคนธ์พากันเดินออกไป
น้อยพารสสุคนธ์เดินเข้ามาในร้านหรู รสสุคนธ์สัมผัสกับความหรูหราของร้านก็แปลกใจ “น้อย แน่ใจนะว่าพามาถูกร้าน ที่นี่หรูหราไฮโซมากเลยนะ”
“ถูกแน่ค่ะ คุณรส ที่นี่ไม่ได้ขายแต่เครื่องเพชรแพงๆ ไฮโซหรอกนะคะ แต่มีบริการให้เช่าเสื้อผ้าสวยๆ ไปออกงานด้วยค่ะ น้อยเคยได้มาใช้บริการค่ะ” น้อยกระซิบบอกรสสุคนธ์ “จริงๆ คือ คุณชายภาณุกรเคยพามาเช่าชุดสวยไปออกงานแสดงสมัยน้อยเรียนมหา’ลัยน่ะค่ะ”
รสสุคนธ์พยักหน้ารับรู้... ทั้งสองพากันเข้าร้านไป
น้อยกับรสสุคนธ์เดินผ่านร้านขายเพชรสะดุดตากับเครื่องเพชรชุดหนึ่ง เลยหันมาสะกิดน้อย “น้อย น้อย ดูเครื่องเพชรชุดนี้สิจ๊ะ”
น้อยมองดูแล้วเอะใจทันที “นี่มัน...”
รสสุคนธ์กระซิบ “เหมือนเครื่องเพชรของคุณหญิงภาวิดาที่หายไป...”
“จริงด้วยค่ะ”
พอปลอดคน รสสุคนธ์ให้น้อยรีบภ่ายภาพเครื่องเพชรด้วยมือถืออย่างรวดเร็ว “น้อย...รีบถ่ายรูปไว้ไวๆ”
“ได้ค่ะ คุณรส” น้อยรีบเอามือถือออกมาถ่ายภาพเครื่องเพชรอย่างไว
ในร้านกาแฟ น้อยเอาภาพเครื่องเพชรในแคตตาล็อคที่แอบถ่ายมาเทียบกับภาพที่ถ่ายจากเครื่องเพชรของ ม.ร.ว.หญิงภาวิดา แล้วก็มั่นใจมาก “เครื่องเพชรชุดเดียวกันแน่นอนค่ะ คุณรส”
“แสดงว่าขโมยตัวจริงต้องเอามาขาย...”
“ชัวร์ค่ะ แล้วคุณรสจะเอาไงต่อดีคะ”
รสสุคนธ์ตัดสินใจต่อมือถือหารามนรินทร์ “คุณรามคะ ฉันมีเรื่องสำคัญจะปรึกษาค่ะ”