บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 18

บริเวณพื้นที่ผู้ป่วยนอกของโรงพยาบาล รสสุคนธ์พยายามเลี่ยงด้วยการปฏิเสธอธิวัฒน์อย่างสุภาพ “ขอบคุณที่คุณวัฒน์มีน้ำใจ แต่พวกเรากลับแท็กซี่เองได้ค่ะ”

อธิวัฒน์พูดเนียนๆ ขอร้องรสสุคนธ์แต่สายตามองไปที่น้อยมีความหมายตั้งใจเกี้ยวชัดเจน “สงสัยคุณรสจะยังเคืองเรื่องที่เราเข้าใจผิดกัน ผมอยากจะขอโอกาสเคลียร์ ให้โอกาสผมด้วยนะครับ ผมไม่ใช่คุณนิษาหรือจีจี้ อย่าเอาผมไปเหมารวมกับสองสาวนั่นนะครับ”

น้อยบอกรสสุคนธ์ทั้งที่แสดงชัดว่าอยากรับน้ำใจของอธิวัฒน์ “น้อยแล้วแต่คุณรสค่ะ”

รสสุคนธ์เห็นว่าแค่ติดรถกลับพรหมบดินทร์เลยยอมตกลง “ก็ได้ค่ะ”

อธิวัฒน์กระดี๊กระด๊าดีใจมากมาย รีบถือของเดินนำสองสาวออกไป

ลานจอดรถโรงพยาบาล รามนรินทร์กำลังจะขึ้นรถของ ม.ล.อุณนิษา...รสสุคนธ์กับน้อยเดินมากับอธิวัฒน์แล้วตรงไปที่รถซึ่งจอดอยู่ไม่ห่างกัน รามนรินทร์กับรสสุคนธ์ต่างมองซึ่งกันและกัน... จีรนันท์ที่กำลังจะไปที่รถตัวเองเห็นอย่างนั้นก็ตาวาวต่อมหึงหวงทำงานทันที

ม.ล.อุณนิษากลับเชิดหน้าแล้วบอกรามนรินทร์ด้วยเสียงสะใจ “รสสุคนธ์นี่ไม่ร้างผู้ชายเลยนะคะ พี่ราม”

“แต่นั่นมันพี่วัฒน์นะ คุณนิษา” จีรนันท์ขัด

“แล้วไง ฉันว่ารสสุคนธ์ก็เหมาะสมกับพี่วัฒน์ดีนะ

“แต่...” จีรนันท์ไม่พอใจ

ม.ล.อุณนิษารีบเบรกจีรนันท์ไม่อยากให้มีเรื่องตรงนี้ต่อหน้ารามนรินทร์ แล้วพูดทำนองสั่งกลายๆ “จีจี้ อย่าทำให้เสียเรื่องล่ะ ฉันจะรีบไปส่งพี่ราม เธอก็รีบขับตามมา...”

จีรนันท์ได้แต่ฮึดฮัดขัดใจ เดินไปที่รถตัวเอง แต่สายตาก็ยังอดมองรถของอธิวัฒน์ไม่ได้ อธิวัฒน์เปิดประตูเอาของของรามนรินทร์เก็บที่ท้ายรถแล้วก็เดินมาเปิดประตูรถข้างคนขับ

รสสุคนธ์หันมาบอกน้อย ”น้อยนั่งด้านหน้าเหอะนะ” รสสุคนธ์พูดจบก็เปิดประตูด้านหลัง แล้วก้าวขึ้นไปนั่งก่อนปิดประตู

น้อยมีท่าทางเขิน แต่ก็ยอมขึ้นรถนั่งคู่กับอธิวัฒน์ที่เปิดปิดประตูให้ อธิวัฒน์รีบขึ้นไปประจำที่คนขับแล้วขับรถออกไปทันที

รถของ ม.ล.อุณนิษากับอธิวัฒน์ตีคู่กันมา รามนรินทร์ที่นั่งคู่ ม.ล.อุณนิษาอดมองไปที่รสสุคนธ์ไม่ได้ ทั้งที่นั่งที่ด้านหลัง คนที่นั่งคู่อธิวัฒน์คือน้อย แต่รามนรินทร์ก็ยังอดรู้สึกน้อยใจลึกๆ ไม่ได้

ด้านจีรนันท์มองจากรถตัวเอง เห็นว่าคนที่นั่งคู่กับอธิวัฒน์คือน้อย ก็พูดเสียงคำรามในคอ...หึงมาก “นังน้อย...แกไม่ตายดีแน่ๆ”