บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 5

ช่วงสาย ถิงถิงเข็นรถผักและไข่ออกมาพร้อมกับเกลียว

"ถิงถิง...ถิงถิง...ถิงถิง..." เสียงเหมือนฝันร้องเรียก

ถิงถิงมองไปทางเสียงเหมือนฝัน เห็นเหมือนฝันวิ่งกระหืดกระหอบ ตื่นเต้นมา เกลียวมองท่าทางเหมือนฝันขำๆ

ถิงถิงดุ "อะไร...เหมือน...เสียงดังโวยวาย ได้ยินไปทั้งถนน"

เกลียวล้อ "ถูกลอตเตอรี่เหรอ"

เหมือนฝันหัวเราะ "เปล่าจ้ะ...อี๊...คือชั้นตื่นเต้นอะ...แล้วก็กลัวถิงจะไปตลาด...ก็เลยส่งเสียงมาดักก่อน..."

"ตื่นเต้นอะไร..." ถิงถิงถามย้ำ

"ชั้นจะชวนไปดูชุด...” ถิงถิงหน้างงๆ “ชุดใส่ประกวดร้องเพลงไง...อาทิตย์หน้าแล้วนะ..."

ถิงถิงซัก "ไปดูที่ไหน..."

"เค้าให้ยืมหรือว่าต้องเช่า..." เกลียวหันมาถามรายละเอียดอีกคน

"ไม่รู้เหมือนกัน อี๊...ชั้นได้ข่าวมาว่าข้างๆ ศาลเจ้า...เค้าเอาชุดมาแขวนไว้เยอะเลย"

ถิงถิงปฏิเสธ "เธอไปดูเถอะ...ชั้นต้องช่วยม๊า..."

เกลียวแย้ง "ไม่เป็นไร...ม๊าไปเองได้...ถิงไปดูเถอะ...เผื่อเค้าให้ยืมจะได้มีชุดดีๆ ใส่ประกวด..."

ถิงถิงลังเล เหมือนฝันรีบคะยั้นคะยอต่อ "ม๊าให้ไปแล้ว....ไปกันเถอะ..."

ถิงถิงพยักหน้า "ชั้นช่วยม๊าเข็นไปส่งที่ตลาดก่อน..."

"ได้ๆๆ.......ไป๊...อี๊..." เหมือนฝันรีบช่วยถิงถิงกับเกลียว เข็นรถให้

ที่บ้านอาเฉิน เอกภพเดินออกมาจากในร้านสีหน้าค่อนข้างเคร่ง เดินผ่านอาเฉินกับนับทองออกไป อาเฉินกำลังขายของกับลูกค้าอยู่ นับทองมองตามไป สีหน้ามีเลศนัยเล็กๆ เหมือนรู้ว่าเอกภพจะไปไหน นับทองยิ้มนิดๆ

อาเฉินรับเงินจากลูกค้าแล้วเดินเข้ามาหานับทอง "ยิ้มอะไรห๊ะ...ท่าทางมีเลศนัย..."

นับทองมองอาเฉิน “คราวเนี้ย...เจ๊เนื้อทองไม่ได้บอกใช่มั้ย...ก็เลยไม่รู้"

อาเฉินส่ายหน้ากับคำพูดของนับทอง "ลื้อนี่มัน...เหลือเกินจริงๆ นะ...ลื้อไปพูดอะไรกับอาเอกรึเปล่า"

“พูดในสิ่งที่ควรพูดน่ะสิ...ถ้ามันเป็นเรื่องจริง...ก็จะได้จบ...แต่ถ้าไม่จริง งานนี้ก็มีสิทธิ์จบเหมือนกัน" นับทองพูดจบก็ลอยหน้าลอยตาเดินไป

อาเฉินส่ายหน้ากับท่าทางของนับทอง

ที่บ่อนของศักดิ์ จกยื่นแฟ้มเอกสารส่งให้ศักดิ์ซึ่งนั่งอยู่

ศักดิ์เปิดหน้าหนี้สินของอาเปียว "ห้าหมื่น...ดอกเบี้ยเดือนละหมื่น..."

"เยอะขนาดนี้...มันไม่มีจ่ายแน่...เฮีย" จกยืนยัน

ศักดิ์เอ่ยขำๆ "แค่ดอกยังไม่รอดเลย"

เขียดสงสัย "แล้วเฮียจะทำไงครับ..."

"ก็ต้องทำตามขั้นตอน..."