บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 3 หน้า 5
"แต่เธอก็ยังมีเงินใช้นี่...ถ้าเค้าไม่สนใจจริงๆ เค้าคงไม่ให้เงินเธอหรอก"
หลินหัวเราะนิดๆ เหมือนเยาะ "หลินหาของหลินเอง...ไม่ได้ขอที่บ้าน"
อาคังสนใจทันที "หาเอง...หายังไง...เธอทำงานด้วยเหรอ"
หลินหัวเราะ "ของฟรีไม่มีในโลกน่ะ...คัง...เพียงแต่งานของหลินไม่ใช่งานประจำ"
"งานอะไรอะ....เราทำได้มั้ย..."
หลินมองคังแล้วหัวเราะมากขึ้น"ถ้าเป็นงานเหมือนหลินอะ...ไม่ได้หรอก...มันเป็นงานของผู้หญิง"
"เหรอ..." อาคังถอนหายใจ ออกอาการเซ็งปนเศร้า
หลินมองอย่างครุ่นคิด "เอ๊ย..ย...อย่าทำหน้างั้นดิ๊...ใจเย็นๆ...เดี๋ยวจะลองถามเพื่อนให้นะ...ว่ามีงานอะไรพอทำได้มั่ง"
"จริงนะ..."
"จริงสิ.....ไปเล่นเกมกันเถอะ..."
อาคังพยักหน้าแล้วเดินไปกับหลิน ทั้งคู่เริ่มสนิทกันมากขึ้น
ที่ร้านของเป๊ก ลูกน้องในร้านช่วยกันทำราดหน้าเสิร์ฟอย่างขะมักเขม้น เอกภพนั่งคุยอยู่ด้านนอกกับเป๊ก
"เมื่อวานอี๊มาตามหานายที่นี่...แล้วก็พูดถึงถิงถิง" เอกภพเงยหน้าขึ้นมองเป๊ก เป๊กมองเอกภพอย่างพิจารณา "นายไปรู้จักถิงถิงตอนไหนหะ....แล้วไปรู้จักกันได้ไง"
ที่ร้านขายผักในตลาด ถิงถิงหยิบไข่ใส่ถุงส่งให้ลูกค้าแล้วนับเงินมา
เกลียวซึ่งนั่งกินข้าวอยู่ด้านหลัง มองถิงถิงแล้วเอ่ยเรียก "ถิงถิง...มากินข้าวเถอะ...เดี๋ยวม๊าขายแทนให้..."
"จ๊ะ.....ม๊า..." ถิงถิงหันมายิ้มกับเกลียว ขยับไปนั่ง เกลียวลุกขึ้นมาแทน
“ถิงถิง...ถิงถิง..." เสียงเหมือนฝันดังแทรกขึ้นมา ถิงถิงหันไปมองเห็นเหมือนฝันเดินแกมวิ่งเข้ามาหา เกลียวยืนอยู่ เหมือนฝันยกมือไหว้แพร่บ "หวัดดีจ้ะ...ม๊า..." เกลียวอดยิ้มขำท่าทางกระโดกกระเดกของเหมือนฝันไม่ได้ เหมือนฝันขยับเข้าไปนั่ง ข้างถิงถิง แล้วรีบกระซิบพูดทันที “กินข้าวเร็วๆ...แล้วไปด้วยกันแป๊บนึง"
"ไปไหน..."
"โอย...ลืมเงิน 5 หมื่นไปได้ไงเนี่ย...ไปสมัครแข่งร้องเพลงกัน"
"ไปตอนนี้เหรอ..."
"อ้าว...ไม่ไปตอนนี้ แล้วจะไปตอนไหนล่ะ...ให้ม๊าอยู่ร้านแป๊บนึง....ไปเลยดีกว่านะ...เดี๋ยวค่อยกลับ มากินข้าว” เหมือนฝันพูดจบก็หันไปทางเกลียว "ม๊า...หนูยืมถิงถิงแป๊บนะ...เดี๋ยวพามาคืน..." เหมือนฝันพูดจบก็ดึงถิงถิงเดินแกมวิ่งออกไป เกลียวมองตามไปงงๆ