บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 17

ภายในศาลเจ้า กำลังทำพิธียกน้ำชางานแต่งงาน มีเฉิน เนื้อทอง และพ่อแม่ของครูปราณีนั่งอยู่บนเก้าอี้ เอกภพกับครูปราณีในชุดบ่าวสาวจีน ประคองถาดเล็กใส่ถ้วยชา ไปคุกเข่าตรงหน้าอาเฉิน และ เนื้อทอง สีหน้าของเนื้อทองปลื้มใจมองปราณีอย่างมีความสุข

ขณะเดียวกัน ถิงถิงเดินเข้าไปมองไปด้านในด้วยความอยากรู้อยากเห็น มีเม้าเดินตามหลังมา สีหน้าอยากรู้เตรียมเก็บข้อมูลข่าวเด็ดที่จะเอาไปเม้า

ในศาลเจ้า อาเฉินกับเนื้อทองยกน้ำชาขึ้นจิบ เหลือน้ำชาไว้ในถ้วยเพื่อเป็นมงคลก่อนจะวางลง เอกภพกับปราณีหันมายกน้ำชาอีกถาดไปให้พ่อแม่ของปราณี ทั้งคู่ยกชาขึ้นดื่ม เอกภพหันมามองปราณี ปราณียิ้มหวานให้ เอกภพยิ้มตอบ แววตาของปราณีแสดงความรักอย่างชัดเจน ถิงถิงเดินเข้ามาจนมาถึงบริเวณก็เห็นอกภพกับปราณีกำลังหันมายิ้มให้กับแขกผู้ใหญ่ที่มาร่วมงาน ถิงถิงยืนนิ่งขึ้งตกใจสุดขีด เม้าหันมามองถิงถิงว่าจะมีกิริยาอะไร ถิงถิงเหมือนชาไปทั้งตัว ไม่รู้สึกรู้สา อะไรเลย  เอกภพขยับลุกขึ้น ปราณีอยู่ในชุดที่ลุกขึ้นลำบาก ชายหนุ่มหันมาประคองปราณีพยุงให้ลุกขึ้น ปราณียิ้มให้ เม้าลุ้นว่าจะได้เห็นการอาละวาดหรือร้องไห้ ปล่อยโฮ แต่ถิงถิงกลับนิ่งไม่แสดงกิริยาอะไร ทั้งสิ้น

ที่บ้านของอาเปียว อาเปียวนั่งเหงาอยู่คนเดียวในมุมมืดของบ้าน บนโต๊ะมีถ้วยข้าวต้ม กับผักกาดดองจานเล็กๆอยู่ อาเปียวยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม เกลียวถือถ้วยข้าวต้มเดินมานั่งตรงข้ามอาเปียว

อาเปียวมองเกลียว "ลื้อรู้แล้วใช่มั้ย...อาเกลียวว่า ลูกไอ้เฉินมันแต่งงาน"

"รู้..." เกลียวพยักหน้า

"อั๊วยังจำได้ว่าไอ้เด็กนั่นมันมาบอกอั๊ว ว่าจะขอแต่งงานกับถิง แล้วเป็นไงล่ะ...อั๊วดูมันไม่ผิดหรอก ...มันก็เหมือนป๊ามัน ม๊ามัน อี๊มันนั่นล่ะ..."

"เขาก็ไม่ผิดนะ...เฮีย...ถิงเองก็ไปอยู่ที่กรุงเทพฯกับเสี่ยกำพล"

"ไปอยู่กรุงเทพฯ แล้วยังไง...แค่กรุงเทพฯ ไม่ใช่นอกโลกนะโว้ย อย่านึกนะว่าอั๊วไม่รู้ว่ามันได้ที่อยู่อาถิงที่กรุงเทพฯ ถ้ามันรักจริงอย่างที่มันพูด มันก็ต้องไปหาอาถิงสิ"