บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 17 หน้า 5

เวลาต่อมา ถิงถิงขยับลุกขึ้น หมุนตัวเดินออกมานอกบ้าน ถิงถิงมองไปที่หน้าบ้าน เห็นเสี่ยกำพลเดินมาหยุดยืน ยิ้มให้ถิงถิงอย่างให้กำลังใจ ถิงถิงเดินเข้าไปหาช้าๆ เกลียวเดินออกมายืนมองที่หน้าบ้าน

“เรียบร้อยแล้วใช่มั้ย" เสี่ยกำพลเอ่ยถาม

"ค่ะ..."

“กลับกันเลยนะ..."

"ค่ะ..."

เสี่ยกำพลยื่นมือให้ถิงถิง ถิงถิงยื่นมือจับมือเสี่ยกำพล หญิงสาวนึกถึงตอนที่ตนเดินออกจากศาลเจ้ามาอย่างคนไร้วิญญาณ

ถิงถิงเดินไปหยุดที่ซอกมุมหนึ่งที่ลับตาคน แล้วทรุดตัวลงนั่งอย่างหมดแรง ก่อนจะร้องไห้มากมายสะอึกสะอื้น เหมือนใจจะขาด ถิงถิงร้องไห้อยู่ซักครู่ก็มีมือๆ หนึ่งมาแตะบ่าเบาๆ ถิงถิงค่อยๆ หันไปมอง เห็นเสี่ยกำพลยืนอยู่

ถิงถิงนึกไม่ถึงว่าเสี่ยกำพลจะตามตนมา "เสี่ย..."

เสี่ยกำพลดึงถิงถิงให้ลุกขึ้นช้าๆ ถิงถิงมองเสี่ยกำพล สบตานิ่ง เห็นความจริงใจ และความอ่อนโยนในแววตาเสี่ย ถิงถิงร้องไห้ออกมาอีก

เสี่ยกำพลดึงถิงถิงเข้ามากอด "กลับไปอยู่กับเฮียนะ...กลับไปอยู่ด้วยกัน"

ถิงถิงร้องไห้จนรู้สึกดีขึ้น ก่อนจะค่อยๆ ขยับตัวออกมองกำพล กำพลค่อยๆ เช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน“ชั้นขอไปหาป๊ากับม๊าก่อนได้มั้ยคะ..."

เสี่ยกำพลพยักหน้าช้าๆ อย่างเข้าใจ

ถิงถิงเดินไปกับเสี่ยกำพลเพื่อจะกลับกรุงเทฑฯ หญิงสาวให้คำมั่น “นับจากนี้ไป...ชั้นจะตั้งใจทำงาน...ตั้งใจร้องเพลง...ชั้นจะพยายามไม่ทำให้เสี่ยผิดหวัง"

"ไม่เป็นไร...ไม่ต้องรับปากหรอกถิงถิง...ไม่ว่าเธอจะเป็นอะไร...จะทำอะไร...ชั้นจะไม่มีวันโกรธเธอ เกลียดเธอ...หรือว่าทำร้ายเธอเด็ดขาด" เสี่ยกำพลยิ้มให้อย่างให้กำลังใจ ถิงถิงยิ้มตอบอย่างซาบซึ้ง

เช้าวันใหม่ ที่เคาน์เตอร์บริการเครือข่ายโทรศัพท์ในสนามบิน รมมี่เดินสวยงามมาที่เคาน์เตอร์  ยังคงวางมาดนางเอกตลอดเวลา

พนักงานที่เคาน์เตอร์ยกมือไหว้ทักทาย "สวัสดีค่ะ..."

"ชั้นจะไปเซี่ยงไฮ้...ช่วยจัดการเรื่องซิมให้ด้วย"

"ได้ค่ะ..."

"จัดการเลย...ชั้นรีบ" รมมี่เร่ง

"ค่ะ..."  พนักงานจัดการเรื่องโทรศัพท์ให้รมมี่