บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 17 หน้า 4

ที่บ้านอาเปียว ถิงถิงมองอาเปียวที่กินเป็ดแกล้มเหล้าอย่างมีความสุข เศษกระดูกกองอยู่ข้างชามบนโต๊ะ ถิงถิงหันไปมองเกลียวที่นั่งกินอยู่ข้างๆ เงียบๆ

“ชั้นต้องไปแล้วล่ะ...” ถิงถิงหยิบเงินส่งให้อาเปียว “ป๊าเก็บไว้ใช้นะ...อย่าเอาไปเล่นการพนันหมดล่ะ"

อาเปียวหงุดหงิด “โอย...ตั้งแต่ลื้อไปอยู่กับเสี่ยกำพล...ไอ้ศักดิ์มันก็ไม่ให้อั๊วเข้าบ่อนเลย...มันไล่อั๊วยังกะหมูกะหมา” ถิงถิงพยักหน้าไม่พูดอะไร อาเปียวถามต่อ "แล้วจะส่งเงินมาให้อีกใช่มั้ยห๊ะ...ไม่ใช่ให้แค่นี้แล้วหายไปเป็นปีเลยล่ะ"

"ชั้นจะส่งมาให้ทุกเดือน...แต่ป๊าต้องใช้ให้ชนเดือนนะ"

"เออ...รู้แล้วน่า"

"ชั้นไปน่ะ...ป๊า"

อาเปียวมองถิงถิง ก่อนจะพูดช้าๆจริงจัง “ถิงถิง...อั๊วไม่ได้อยากขับไล่ไสส่งลื้อไปอยู่ที่อื่นหรอกนะ...แต่อั๊วว่าลื้ออยู่ที่นี่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก ลื้อไม่มีทางได้แต่งงานกับลูกไอ้เฉินแน่นอน...อั๊วพูดไปลื้อก็คงไม่เชื่อ...เพราะอั๊วมันเป็นแค่ไอ้ป๊าขี้เมา ไอ้ป๊าติดการพนัน...แต่ถึงยังไงอั๊วก็เป็นป๊าของลื้อ ป๊าที่อยากจะให้ลื้อสบายไม่ลำบาก...ไม่ทุกข์ใจ การเป็นสะใภ้ที่ พ่อผัว แม่ผัว ไม่ต้องการ มันทุกข์ทรมานที่สุด..." ถิงถิงน้ำตาไหล มองอาเปียวนิ่ง เป็นครั้งแรกที่ถิงถิงเห็นอาเปียวน้ำตาคลอ “อั๊วก็ยังเป็นอั๊วคนเดิมนั่นล่ะ...ไม่ได้ดีขึ้น...ไม่ได้มีสำนึกมากขึ้น...แต่อั๊วก็เป็นป๊าของลื้อ"

"ชั้นไปน่ะ....ป๊า" ถิงถิงก้มลงกราบอาเปียว

ถิงถิงหันไปมองเกลียว ที่ยืนน้ำตาไหลอยู่ เกลียวร้องไห้ เพราะนึกสงสารลูกสาวของตนที่เกิดมาไม่ได้สุขสบายนัก นึกถึงบทสนทนาที่คุยกับลูกสาวก่อนหน้านี้

เกลียวเดินไปหลังบ้าน พร้อมกับเอาผ้าเช็ดพื้นไป

ถิงถิงเดินตามหลังมา "ม๊า..." เกลียวหันมามอง ถิงถิงเอาเงินใส่มือให้เกลียวปึกใหญ่ "เก็บไว้นะ ม๊า...ไม่ต้องบอกป๊านะ"

“แล้วถิงมีพอใช้เหรอ...ไม่ต้องให้ม๊ามากขนาดนี้ก็ได้"

“ชั้นอยู่ที่โน่น...มีข้าวกินฟรี...มีที่นอนฟรี...แทบไม่ต้องใช้เงินเลย...ม๊าเก็บไว้เถอะนะ”

"ขอบใจนะ...ลูก" เกลียวมองถิงถิงน้ำตาซึม

“แบ่งเป็นค่าเทอมให้คังด้วยนะ ม๊า...ชั้นอยากให้คังเรียนสูงๆ"

เกลียวพยักหน้า