รีเซต

บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 18 หน้า 11

บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 18 หน้า 11
oey_tvs
28 กรกฎาคม 2559 ( 10:36 )
17M
พิษสวาท ตอนที่ 18
15 หน้า

“ค่ะ ดิฉันบอกแล้วว่าท่านเป็นแขกพิเศษ แต่กรุณาอย่าเรียกว่าดิฉันเป็นเจ้าของสมบัติพวกนั้นเลยค่ะ ดิฉันก็แค่ผู้ดูแลเท่านั้น”สโรชินีเดินเข้าไปยืนตรงหน้า งูกลุ่มนั้นค่อยๆเลื้อยหนีเปิดทางให้

ดนัยเดินตามทึ่งๆ “ก่อนหน้านี้ผมคิดว่าคุณก็แค่ผู้หญิงที่สวย รวย แล้วก็ลึกลับ...แต่จริงๆแล้วคุณมีอะไรดีมากกว่านั้น”

“ถ้าท่านหมายถึงสิ่งที่ดิฉันทำให้ท่านแปลกใจ มันยังไม่หมดค่ะ นี่เป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น!!”

 

ดนัยเดินเข้ามาตามทาง เห็นแสงทองเรืองรองกระทบกับเปลวไฟที่ถูกจุดที่ผนังสว่างไปหมดก็รีบวิ่งเข้าไปดู สโรชินีเดินตามมาอย่างใจเย็น

ดนัยตื่นเต้น “สมบัติ! มากมายอะไรอย่างนี้!!!” ตรงหน้าดนัยคือกองสมบัติมหาศาล บางส่วนอยู่ในหีบ บางส่วนถูกวางทิ้งเหมือนคนรีบร้อนโยนทิ้งเอาไว้ ดนัยตาลุกวาว เข้าไปหยิบสมบัติดูอย่างตื่นเต้น “ทอง!!! เพชร!!! ของจริงทั้งนั้น!!! นี่ของพวกนี้เป็นของคุณหมดเลยเหรอ?!!!!”

“ดิฉันบอกแล้วไงคะ ว่าดิฉันเป็นแค่ผู้ดูแล..”

ดนัยหยิบจับสมบัติ “ตอนลูกน้องเก่ามันบอกเมียผมว่ามีลายแทงกรุสมบัติอะไรนี่ ผมยังคิดว่ามีแต่คนโง่ที่เชื่อเรื่องพวกนี้...”

“ท่านชอบไหมคะ?”

ดนัยมองสมบัติ “ชอบสิ! มีใครจะไม่ชอบสมบัติมากมายก่ายกองขนาดนี้บ้าง?!!...” เขานึกได้ หันมาเอาใจ “แต่ไม่ใช่แค่ของพวกนี้นะ ผมชอบคุณด้วย!!! ผมจะหย่ากับอรุณฉาย คุณแต่งงานกับผมนะ”

“เพียงเพราะสมบัติพวกนี้ ท่านถึงกับจะทิ้งภรรยาของท่านเลยเหรอคะ?”

ดนัยจับมือสโรชินี “อย่าพูดแบบนั้นสิ!! ผมชอบคุณมาตั้งแต่แรกที่เห็นคุณแล้ว เดี๋ยวพอผมได้เป็นนายกรัฐมนตรี คุณก็จะได้เป็นสตรีหมายเลข ๑ ! ทุกอย่างในประเทศนี้จะเป็นของเราสองคน!!”

สโรชินียิ้ม “ทุกอย่างจริงหรือคะ?”

“จริงสิ!! ทุกอย่างที่คุณอยากได้”

“ไม่ว่าของสิ่งนั้นจะเป็นของใคร หรือไม่สมควรจะเป็นของท่าน ท่านก็จะฉกฉวยเอามางั้นเหรอคะ?”

ดนัยอ้อน “ไม่เอาน่า อย่าพูดอะไรแบบนั้น ผมทำก็เพื่อเรา ประเทศนี้ใครที่มีอำนาจอยู่ในมือ เปลี่ยนผิดให้เป็นถูก ได้ตลอดเวลาอยู่แล้ว”

สโรชินียิ้ม “ในโลกของท่าน ท่านอาจเปลี่ยนผิดเป็นถูกได้ แต่ในโลกของดิฉัน ผิดก็คือผิด! ทุกคนย่อมได้รับผลกรรมตามสิ่งที่ตัวเองกระทำเสมอ!”

ดนัยชะงัก เริ่มรู้สึกแปลกๆ “ผมไม่ชอบคุณพูดจาแบบนี้เลย...”

“ถ้าดิฉันยกสมบัติทั้งหมดนี้ให้ท่าน ท่านจะยินดีรับไว้ไหมคะ?”


15 หน้า