บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 18 หน้า 12
ดนัยคิดไม่ถึง เก็บความดีใจแทบไม่อยู่ “มีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะปฏิเสธ...” เขามองสมบัติด้วยความอยากได้ “คุณจะยกให้ผมหมดนี่เลยจริงๆเหรอ?”
“ค่ะ ถ้าเพียงแต่ท่านจะบอกว่า ท่านจะยินยอมดูแลรักษาสมบัติพวกนี้”
“ยอมสิ! ผมจะดูแลรักษาสมบัติพวกนี้ให้เหมือนกับเป็นของผมเองเลย!!!”
สโรชินีหัวเราะสมเพชในความโลภของดนัย เสียงหัวเราะนั้นฟังดูน่าขนลุกและน่ากลัวอย่างประหลาด ดนัยงง เริ่มรู้สึกว่าสโรชินีแปลกๆ ทันใดนั้นได้ยินเหมือนเสียงลากหีบดัง ครืด!!! ดนัยตกใจหันไปมองเห็นชายคนหนึ่งหันหลังลากหีบใส่สมบัติเข้ามาหาตัวเอง
“สมบัติของท่านครับ...” วิชิตหันมาหาดนัย
ดนัยเห็น วิชิต ที่หน้าซีดเหมือนผีก็ตกใจ “ไอ้ชิต! นี่แกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?!!”
เสียงลากหีบดังขึ้นจากมุมหนึ่งอีก ดนัยสะดุ้งหันไปมอง เห็น เจือ ที่หน้าตาซีดไม่ต่างจากวิชิตลากหีบ“สมบัติของท่านครับ ...”
ดนัยยิ่งตกใจ เริ่มรู้สึกว่าแปลก และกลัว เสียงลากหีบดังขึ้นทั่วอุโมงค์ ดนัยหันมองอย่างตกใจ เห็นเหล่าลูกน้อง และมือปืนที่เคยทำงานกับดนัย หน้าตาซีดลากหีบออกมาจากทั่วทุกมุมในอุโมงค์
“สมบัติของท่านครับ..”
วิชิต เจือ และเหล่าลูกน้อง มือปืนลากหีบเข้ามาล้อมดนัยไว้
ดนัยมองคนพวกนั้นอย่างหวาดกลัว “พวกแก... พวกแกตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ! แล้วทำไม?...นี่มันอะไรกันคุณสโรชินี!”
ดนัยหันมาหาสโรชินี แต่สโรชินีที่ใส่ชุดไทย กลายเป็นอุบลในชุดนางรำ มีโซ่ตรวนล่ามที่ข้อเท้าขวา ที่ข้อเท้าอุบล มีอักขระปรากฏขึ้นจากข้อเท้า วิ่งไปทั่วตัว ดนัยมอง อุบล อย่างตกใจ รู้ทันทีว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ใช่คนแน่ๆ
ดนัยกลัว “... คุณเป็นใคร?...”
อุบลจ้องรังเกียจ “ไม่ว่ากี่ภพกี่ชาติ สันดานหยาบช้าของเจ้าก็ไม่เคยเปลี่ยน!!...”
ดนัยตอนเป็น พระยาพลเทพ นั่งสบายใจเฉิบ มีคนบีบนวด ลูกน้องพระยาพลเทพยื่นถุงเงินให้ ลูกน้องออกไป พระยาพลเทพเทถุงออก เงินกองมากมาย แล้วแจกจ่ายให้กับลูกน้อง อีกส่วนนึงแบ่งเก็บเข้าหีบ ในหีบเห็นว่ามีเงินที่ยักยอกไว้จำนวนมาก
“เจ้าเป็นคนบุญมาก หลายภพหลายชาติจึงได้เกิดมาในชาติตระกูลที่ดี มียศฐาบรรดาศักดิ์ ร่ำรวยด้วยอำนาจวาสนา...แต่แทนที่เจ้าจะหมั่นสร้างบุญ เจ้ากลับสร้างแต่บาป!”
วิชิตกำลังลากผู้หญิงสาวคนนึงมาที่หน้าห้องนึงในโรงแรม หญิงสาวพยายามดิ้นรนไม่ยอม วิชิตไม่ฟัง ลากหญิงไปหยุดที่หน้าห้อง แล้วเคาะห้อง ประตูถูกเปิดออก ดนัยในชุดเสื้อคลุม เปิดประตูออกมา