บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 18 หน้า 14
ปัจจุบัน ดนัยอึ้งๆ อุบลที่มีอักขระขึ้นรอบตัวมองจ้องดนัย ทันใดนั้นตาด้านขวาของดนัยมีเลือดค่อยๆไหลออกมา
ดนัยรู้สึกเหมือนมีน้ำไหลเปื้อนแก้มเลยยกมืดปาด เลือดติดมือมาก็ตกใจ “เห้ย!!!”
ทันใดนั้นที่ตาด้านซ้ายของดนัยก็มีเลือดไหลออกมาจากตาเช่นกัน ดนัยรีบเอามือปาด พอเห็นเป็นเลือดอีกก็ยิ่งตกใจ ดนัยเงยหน้ามองอุบล เห็นว่าเลือดยังไหลออกมาจากตา เริ่มออกจากหูทั้งสองข้างไม่หยุด
ดนัยมองอุบลอย่างกลัว “อย่าทำอะไรผมเลยครับ! ผมกลัวแล้ว!”
“ยามที่คนอื่นร้องขอชีวิตจากเจ้า เจ้าเคยรู้สึกรู้สาอะไรบ้าง?!”
ดนัยกลัวจนร้องไห้ “ผมขอโทษ คุณปล่อยผมไปเถอะ...” จมูกของดนัย เลือดค่อยๆไหลออกมาเพิ่มอีก ดนัยปาดจมูกของตัวเอง เห็นว่ามีเลือดไหลเพิ่มก็ยิ่งกลัว ดนัยทรุดลง ก้มกราบที่พื้นตรงเท้าของอุบล ดนัยร้องไห้ไปด้วย “ผมผิดไปแล้ว ผมสำนึกแล้วครับ ต่อไปนี้ผมจะไม่ทำชั่วอีกแล้ว ปล่อยผมไปเถอะ ผมสัญญาว่าจะทำความดี จะไม่ทำอย่างที่แล้วๆมาอีกแล้ว....”
“เมื่อความตายอยู่ใกล้แค่เอื้อม ไม่ว่าจะขอโทษหรือสำนึกผิดเพียงใดก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงอะไรได้อีก... จงรับผลกรรมให้เป็นเยี่ยงอย่างแก่ผู้คนตามสัจจะวาจาที่เจ้าได้เคยกล่าวเอาไว้!!”
ทันใดนั้นเห็นว่าที่หน้าของดนัยมีเลือดไหลออกมาจากทั้งตา จมูก ปาก หู ไม่หยุด ชุดที่ดนัยใส่ค่อยๆกลายเป็นสีแดงฉานด้วยเลือดของตัวเอง
ฟ้ายังไม่สว่างดีนัก ทั่วพื้นที่รอบเจดีย์สามองค์ถูกกั้นไว้สำหรับค้นหา มีสปอตไลท์ส่องสว่างในบางจุด อัคนี อัครา กฤษณ์ เชษฐา และพวกตำรวจหลายนายถือไฟฉายเดินตรวจทั่วบริเวณ
ทุกคนตะโกนหา “ท่านดนัยครับ ท่านดนัย ดนัย อาดนัยครับ...”
อรุณฉายร้อนรน อัมพวัน ทิพอาภาคอยปลอบอยู่ข้างๆ อรุณฉายแทบจะหมดแรง “เจอไหม? มีใครเจอท่านไหม?”
ทั่วทั้งบริเวณถูกค้นหา แต่ไม่มีแม้แต่เงาดนัย ทุกคนเริ่มไม่รู้จะหาทางจากไหน
“หาจนทั่วแล้ว ไม่มีเลยครับ”
อรุณฉายถามอัคนี “อัค ผู้หญิงคนนั้นเค้าหลอกเรารึเปล่า? ทำไมไม่เห็นเจอท่านเลย” เธอเอ่ยกับอัครา “พี่อัคราคะ แน่ใจนะคะว่าตอนนั้นมาสาบานกันที่นี่”
อัครามั่นใจ “แน่ใจสิ...”
อัคนีมองฟ้า เห็นว่าใกล้เช้า “ใกล้จะเช้าแล้ว ผมว่าเราลองหาอีกทีเถอะครับ”
ทุกคนแยกย้ายกันหาอีก ฟ้าค่อยๆสว่างขึ้น ทันใดนั้น เท้าของใครคนหนึ่งค่อยๆ เดินตรงเข้ามาที่หน้าเจดีย์สามองค์