บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 10 หน้า 6
ที่ครัว ทิพอาภากำลังเก็บทัพพีที่ร่วงลงพื้น พร้อมกับมองสำรวจไปรอบๆด้วย
“ทิพ..” ทิพอาภาสะดุ้งเฮือก “เป็นอะไรทิพ? ทำไมถึงตกใจขนาดนี้”
“เชษฐ์...ครัวนี้เหมือนกับครัวที่ทิพฝันถึงเลย”
เชษฐาชะงัก “แน่ใจเหรอทิพ?” เขามองไปรอบๆ “แต่ครัวบ้านเรือนไทยที่ไหนก็เหมือนกันมั้งทิพ ทิพอาจจะชอบมากจนเก็บไปฝันก็เท่านั้นเอง”
“แต่เชษฐ์จะอธิบายเรื่องภาพบ้านหลังนี้ที่ทิพวาด ทั้งๆที่ทิพไม่เคยมาได้ยังไง?” เชษฐาชะงัก “ก็คงเหมือนกับที่พี่อัครู้สึกเหมือนเคยมาที่นี่ ทั้งๆที่ไม่เคยมาเลย”
เชษฐาหันมองหา “แล้วนี่พี่อัคไปไหน?”
อัคนีเดินดูอยู่ที่ชั้นล่างรอบๆบ้าน ด้วยความรู้สึกว่า ยิ่งเดินดู ยิ่งรู้สึกคุ้นเคย อัคนีพยายามเดินหาทางลัดไปหลังบ้านที่ต่อมาจากวัดราชบดินทร์ที่ตนเคยวิ่งตามพระอรรค อัคนีเดินมาหยุดกลางลานซ้อมดาบ มองไปรอบๆ จนเห็นจันยืนมองอยู่ที่มุมหนึ่ง
“ลานซ้อมดาบของนาย...ทุกเย็นนายจะเกณฑ์บ่าวไพร่ให้มาซ้อมดาบกันที่นี่”
“นาย? เจ้าของบ้านน่ะหรือ?”
“ที่นี่มีนายคนเดียว”
อัคนีค่อยๆเดินเข้าไปหาจัน เพราะจำได้ว่าเคยฝันถึงและจันน่าจะรู้อะไร อัคนีเดินไปถึงตัวจัน จ้องหน้า จันก้มหน้าหลบตา “เรารู้จักกันใช่ไหม?” เขาพยายามคิด “ฉัน..กับนาย...”
จันค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบตาอัคนี ทันใดนั้น ภาพในหัวของอัคนีแว้บเข้ามา ภาพตอนพระอรรคกับจันซ้อมดาบกัน ภาพในสนานรบ ตอนที่จันประคองพระอรรคที่บาดเจ็บออกมา ภาพสุดท้ายที่จันก้มกราบลาพระอรรค
อัคนีมองหน้าจันอึ้งๆ “จัน!!” จันชะงักที่อัคนีจำชื่อตนเองได้ “นายชื่อ จัน ใช่มั้ย?” จันไม่ตอบ ก้มหน้า อัคนีเผลอตวาด “ฉันถามว่าใช่มั้ย?!!”
“ขอรับ...”
“มันเกิดอะไรขึ้น? บอกฉันสิว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี่คืออะไร?!”
“มีนายคนเดียวที่จะตอบได้ขอรับ...” จันจ้องหน้าอัคนี “ทำไมนายถึงทำกับนายผู้หญิงแบบนั้น?”
“พอได้แล้วจัน! มันไม่ใช่หน้าที่ของเจ้า!!” เสียงสโรชินีดังแทรกขึ้น
อัคนีกับจันหันไปสโรชินีเดินเข้ามา จันรีบถอยออกไปทันที
“อ้าว เดี๋ยวสิครับ !”
“ปล่อยเขาไปเถอะค่ะ ให้เขาไปอยู่ในที่ของเขา..” อัคนีหันมาหาสโรชินี แล้วหันกลับไปมองจัน แต่ไม่เห็นแล้ว สโรชินีเปลี่ยนเรื่อง “เป็นยังไงคะ? เดินดูรอบๆบ้านแล้ว จำอะไรขึ้นมาได้บ้างไหม?”
“คุณใช้คำว่า จำได้.. หมายความว่าผมเคยมีความทรงจำกับที่นี่งั้นเหรอครับ?”